Safae kwam de volgende dag naar me toe en bood haar excuses aan. Ik aanvaardde het natuurlijk. Ze deed weer normaal tegen me maar toch vertrouwde ik haar niet helemaal. Als ze Hamza zag, lachtte ze altijd zo duivels. Ze wilde nog steeds zijn aandacht, maar Hamza negeerde haar als ze niet serieus deed. Het ging helemaal goed!
3 weken later
Ik maakte me klaar voor mijn werk en liep naar de auto. Op mijn werk aangekomen, zag ik Leyla onmiddelijk staan. Ik ging lachend naar haar toe en ze groette me.
'Uhm, Soumaya. Ik moet je wat vertellen. Kom je even mee naar mijn kantoor?' Ik keek haar raar aan, maar volgde Leyla stil naar haar kantoor. Ze deed de deur achter zich dicht en we gingen zitten.
'Wat wou je me vertellen?' Vroeg ik. 'Wel, het gaat over Hamza. Uhm, ik weet niet precies hoe ik het moet vertellen...' zei ze. 'Wat is er met hem? Er is toch niets ergs gebeurd?' Ik begon een beetje paniekerig te worden. 'Nee, dat is het niet. Het gaat Alhamdoulilah helemaal goed met hem.' Zei Leyla. 'Wat is er dan met hem?'
'Hij durfde het niet zelf te vertellen. Ik zal het maar gewoon zeggen. Hamza heeft...' Ik keek haar raar aan. 'Wat heeft Hamza?' Zei ik ongeduldig. 'Hij... hij heeft een ander. Hij is verliefd op iemand anders en gaat volgende vrijdag haar hand vragen.'
Ik voelde mijn hart in duizend stukjes breken. De pijn was onbeschrijfelijk. Ik kreeg tranen in mijn ogen. 'Hoe..hoezo hij heeft een ander? Heeft hij me al die tijd dan voor de gek gehouden? Deed hij maar alsof? Wallahi dit breekt mijn hart!' Leyla wilde me knuffelen, maar ik stond op en liep weg. De tranen stroomde intussen al. Ik wilde hier weg! Snel liep ik het gebouw uit en ging naar mijn auto. Ik reed naar een parkje. Het was er leeg. Ideaal... Ik wilde nu even alleen zijn. Weg van Leyla, weg van Hamza, weg van iedereen. Behalve mijn Heer. Hem had ik nu nodig.
Ik ging op een bankje zitten en sprak tegen Allah! 'Waarom ya Allah? Waarom? Verdien ik dit niet? Ik snap het gewoon niet! Mijn hart doet pijn. En dit door één iemand. Iemand waar ik zo veel van hou, maar wat niet wederzijds is. Ik weet niet wat ik moet doen! Help me ya Allah! Help me!' Ik keek naar de grond en liet mijn tranen vloeien. Ik dacht dat alles perfect was tussen Hamza en mij. Wat moet ik mijn moeder vertellen? Ik wist het even niet meer.
Ik keen even op mijn gsm en zag dat Leyla me 7 keer gebeld had. Ik blaasde. Hier had ik nu echt geen zin in. Ik zette mijn gsm uit en ging naar huis. Ik opende deur en zag iedereen eten. 'Wat ben je vroeg thuis!' Zei mijn moeder. 'Hmm, ja. Ik was eerder klaar.' 'Kom je mee eten?' Zei ze weer. 'Nee, ik heb geen honger.' Voor mijn moeder nog wat kon zeggen liep ik de trap al op naar mijn kamer. Ik liet me vallen op mijn bed en las wat Koran. Ik werd al wat rustiger en voelde me beter. Ik besloot om Hamza een sms'je te sturen.
Waarom?
Ik drukte op verzenden en wachtte tot hij terug antwoordde. Al snel kreeg ik een bericht terug.
Wat? Waar heb je het over?
Ik snapte het niet? Hoezo weet hij er niets van. Ik besloot om er niets meer op te antwoorden en sloot even mijn ogen.
'Soumaya, word wakker!' Ik opende mijn ogen en zag mijn moeder op mijn bed zitten. 'Wat is er gebeurd? En niet zeggen dat er niets is! Ik zie aan je dat er wat scheelt.' Ik twijfelde of ik het zou zeggen. 'Het gaat over Hamza. Hij gaat volgende vrijdag iemands hand vragen! Hij is verliefd op iemand anders. Mama, ik dacht dat hij mijn maktab was! En nu gaat hij achter iemand anders aan. Hij heeft mijn hart echt gebroken.' Mijn moeder pakte me stevig vast en knuffelde me. 'Alles komt goed in sha Allah. Allah is groot! Vertrouw gewoon op je Heer en alles komt goed.' Ik glimlachte naar mijn moeder en gaf haar een dikke kus. We gingen samen naar beneden en ik ging wat eten. Ik stierf van de honger.
Nadat ik gegeten had, ging ik terug naar boven en viel in slaap. De volgende morgen stond ik met hoofdpijn op. Ik besloot om me toch maar aan te kleden en naar het werk te gaan. Daar aangekomen, ging ik rechtstreeks naar mijn kantoor. Ik begon meteen te werken, maar mijn hoofd deed te veel pijn. Ik ging snel een koffietje halen, maar daar kwam ik iemand tegen die ik liever niet tegenkom. Ik negeerde Hamza en maakte snel wat koffie klaar. 'Soumaya, wat bedoelde je gisteren nou?' Zei Hamza. Ik trok een wenkbrauw omhoog. 'Leyla heeft me gisteren verteld dat je vrijdag iemands hand gaat vragen. Nou bedankt dat je mijn hart hebt gebroken.' Ik liep boos weg en Hamza liep achter me aan. 'Dus ze heeft het al verteld?' Ik draaide me om en knikte ja. 'Sorry, ik.. ik vind je nog steeds heel leuk maar..' Ik ondebrak hem. 'Stop! Wat je vind me nog steeds leuk? Dan zou je niet iemand anders hand gaan vragen! Ik heb me zwaar vergist in jou. En ik heb echt spijt dat ik jou heb leren kennen, Hamza! Het is beter als ik je nooit meer zie en spreek. Verwijder alsjeblieft mijn nummer en zoek geen contact meer met me!' Zei ik kwaad. Ik liep weg en keek nog even achterom en zag Hamza met tranen in zijn ogen staan. Nou dat is goed! Kan hij ook eens voelen wat hij bij mij heeft gedaan!
