Ik opende mijn ogen en zag dat ik nog steeds op de bank lag. Mijn moeder had een deken over me gelegd. Wat lief! Ik stond op en ging naar de badkamer. Ik waste mijn gezicht en ging daarna naar de keuken. Ik wilde mijn ouders eens verrassen. Ik ging een lekkere taart maken. Ik keek in de koelkast en in alle kasten, maar vond helemaal niets om een taart te bakken. Ik besloot om dan maar naar de winkel te gaan. Ik maakte me klaar en pakte de autosleutels. Ik stapte in mijn auto en reed naar de dichtstbijzijnde winkel. Ik kocht daar de ingrediënten voor een heerlijke taart! Ik ging naar de kassa. Voor me stond een man. Hij draaide zich om en tot mijn schrik zag ik Yassin staan. Mijn ogen werden groot en ik zette meteen een stap naar achter. Yassin had een grote grijns op zijn gezicht. Een grijns die me kippenvel bezorgde. Yassin draaide zich terug om en rekende af. Ik volgde hem met mijn ogen en zag dat hij voor de ingang bleef staan. Oh nee! Ik moest daar ook nog voorbij gaan! Nadat ik had afgerekend, ging ik naar buiten.
'Hallo, schoonheid. Lang niet meer gezien.' Ik kreeg rillingen. 'Laat me met rust!' Zei ik zonder hem aan te kijken. Ik liep verder en hij pakte me bij mijn arm. Ik sloeg zijn arm weg en liep zo snel mogelijk naar mijn auto. 'Wacht maar! Ik krijg je nog te pakken hoor! Jij bent van mij, Soumaya! Van MIJ!'
Wat een engerd! Waarom laat hij me nu niet een keer met rust! Ik reed zo snel mogelijk naar huis. Zodra ik thuis was, begon ik meteen met bakken. Er was niemand thuis, dus dit was het perfecte moment voor een verrassing.
Zo het beslag was klaar. Nu moest hij alleen nog in de oven en dan nog versierd worden. Ik stak de taart in de oven en ging even zitten en Koran lezen.
"Ping!" Ik ging meteen naar de oven en haalde de taart eruit. Ik begon meteen met versieren. Na het versieren ging ik weer zitten en wachtte ik totdat mijn ouders en zusje thuiskwamen.
Het duurde niet lang voordat de deur openging. 'Hmm! Het ruikt hier lekker!' Hoorde ik Khadijah zeggen. Mijn ouders keken verwonderd toen ze de taart zagen. Ze bedankten me en samen aten we ervan. Het was erg gezellig!
De rest van de avond hebben we met heel het gezin Koran gelezen en gebeden. Het was echt fantastisch!
De volgende morgen stond ik vroeg op, want ik moest werken. Ik had niet zo'n zin vandaag en al helemaal geen zin om Safae te zien. Ik maakte me klaar en ging naar het werk. Daar aangekomen, zag ik al dat Safae er was.
'Hoi!' Zei ze iets te blij. 'Hallo.' Zei ik kortaf. Ik gaf haar wat werk en ging zelf ook aan de slag. Nadat Safae klaar was, kwam ze mijn kantoor binnen en vroeg aan me of we wat gingen eten in de kantine. Ik stemde toe en onderweg naar de kantine kwamen we Hamza tegen. Hij lachte naar me en gaf me een knipoog.
'Zag je dat?! Hij lachte en knipoogde naar me! Die Hamza is echt wel een lekkerding!' Zei Safae blij tegen me. Ik rolde met mijn ogen. 'Uhm, hij lachte en knipoogde naar mij niet naar jou. Hij ziet jou niet staan hoor.' Vertelde ik haar. 'Oh ja? Daarom dat we het een paar dagen geleden gezellig hadden. Een beetje té gezellig.' Safae daagde me uit. Ik besloot me te gedragen als een moslima en geen ruzie te maken.
Toen we bij de kantine aankwamen, namen we beide wat te eten en ging zitten. Het was best ongemakkelijk, maar gelukkig kwam Leyla er al snel aan. 'Hoi, meid!' Begroette ze me. 'Hoi!' Antwoordde ik terug. 'En hoe gaat het met jullie? Bevalt het je hier Safae?' Zei ze. 'Ja, hoor. Het is hier heel fijn. En ook fijne collega's.' Toen ze dat laatste zei, keek ze uitdagend naar mij. Ik besloot om haar maar te negeren.
Na het eten ging ik terug naar mijn kantoor en kwam Hamza tegen. We groetten elkaar. 'En hoe is het met Safae? Is het ongemakkelijk tussen jullie?' Zei Hamza. 'Ja, inderdaad! En ik krijg echt stress van haar. Ze denkt dat jij haar leuk vindt.' Zei ik geïrriteerd. Hamza lachte hardop. 'Nee hoor. De enige die ik leuk vindt ben jij.' Ik bloosde en keek snel naar de grond. Nu lachtte Hamza nog harder en ik werd daardoor nog roder. 'Ik ga nu terug naar mijn kantoor.' Zei ik tegen hem. 'Oké, is goed. Dan zie ik je straks wel.' Ik lachte en liep daarna weg.
Even later kwam Safae mijn kantoor binnen. Ze sloot de deur achter zich en kwam op mijn bureau zitten. Ik keek haar raar aan. 'Wat doe je nou?' Probeerde ik zo neutraal mogelijk te zeggen, maar je zag aan me dat ik geïrriteerd was. 'Nog even over Hamza.'
"Hier gaan we weer" dacht ik bij mezelf. 'Jij denkt toch niet dat hij zo'n lelijk ding als jou wil? Ik ben toch vele malen mooier dan jou?' Zei ze brutaal. 'Kijk eens naar jezelf. Jij bent helemaal verpakt! Je ziet geen enkele vorm! Dan is het toch normaal dat mannen je niet aantrekkelijk vinden? En kijk eens naar mij. Je ziet al mijn prachtige vormen. Mijn gekrulde haren. Ik ben een vrouw die elke man wil!'
Ik werd er echt misselijk van. Nu heeft ze me echt boos gemaakt!
'Ik heb mijn trots! Ik ken schaamte! Ik ben niet zoals jou! Een meisje dat geen schaamte kent. Een meisje dat halfnaakt rondloopt. Een meisje dat al haar vormen laat zien. Ik ben geen lustobject voor mannen, maar jij wel. Mannen zien je als een speeltje, omdat je er zo bij loopt. Ik bewaar dat allemaal voor mijn toekomstige man. En nee, niet alle mannen willen een vrouw zoals jij. Hamza wilt dat niet.' Safae kookte van woede en kreeg niks meer uit haar mond. Ze liep boos mijn kantoor uit en sloeg hard de deur dicht. Het kwam misschien hard aan, maar ze had me echt boos gemaakt. Ik kon me niet meer inhouden. Vanbinnen kookte ik nog steeds van woede! Hoe durfde ze zoiets te zeggen? Over mijn kleding? Ik draag een khimaar omwille van Allah. Ik doe dit voor hem. Uit liefde voor hem, omdat hij ons verplichtte onze vormen te verbergen en ons haar te bedekken. Hoe durfde ze dit te zeggen over iets war Allah heeft bepaald?
Ik haalde diep adem en probeerde me te kalmeren.
