De hele dag ontweek ik Hamza en Leyla. Ik zonderde me af en wilde met niemand praten. Als ik Hamza zag, zag ik dat hij tranen in zijn ogen had. Nou ja, wat maakt mij het nu uit. Hij heeft me al vaak genoeg laten huilen.
Ik maakte snel mijn werk af en ging daarna naar huis. 'Soumaya! Je tante en oom uit België komen vrijdag!' Riep mijn moeder blij. 'Oh wat leuk! Komen Fatiha en Dunya ook?' Fatiha en Dunya zijn mijn twee nichten uit België. Ik zie hun niet vaak, maar het zijn echt twee schatten! Ik kan echt goed met hun omgaan.
'Ja zij komen ook.' Zei mijn moeder. Ik glimlachte en liep weer naar boven. Ik ging naar de kamer van Khadijah en keek wat ze deed. Ze lag op haar bed te kleuren. Wat schattig!
'Wil je ergens naar toe gaan?' Vroeg ik. Ze keek meteen op en knikte hevig met haar hoofd. 'Waar gaan we naar toe?' Zei ze blij. 'Dat mag jij kiezen.' Antwoordde ik. Ze was diep aan het nadenken. 'Ik wil... uhm.. ik wil een ijsje gaan eten!' Ik lachte en deed een teken dat ze me moest volgen naar beneden.
'Mama, ik ga met Khadijah een ijsje eten.' Riep ik. 'Oké! Veel plezier!' Ik deed Khadijah's schoentjes aan en we liepen de deur uit.
We liepen samen naar het ijssalon. We gingen zitten en ik vroeg welk ijsje Khadijah wou. 'Uhm.. ik wil een chocoladeijsje! Of aardbei! Of uhm.. vanille! Of ze alle drie!' Ik lachte naar haar en zei dat ze ze alle 3 mocht.
Nadat ons ijs op was, liepen we terug naar huis. 'Kijk, Soumaya! Dat is toch Hamza?' Riep Khadijah. Ik keek meteen waar ze naar wees en zag Hamza staan. Ik draaide mijn hoofd de andere kant op, maar het was te laat. Hamza had ons al gezien en kwam onze kant op. 'Loop snel door!' Ik duwd Khadijah snel vooruit.
'Soumaya, wacht!' Ik negeerde Hamza en versnelde mijn pas. Hij begon te lopen en verhinderde mijn weg. 'Ga aan de kant. Ik heb geen zin in jou.' Zei ik boos. 'Soumaya, alsjeblieft. Ik wil gewoon mijn excuses aanbieden. Ik wilde je echt niet zo kwetsen.' Zei hij. 'Kom op, Hamza. Wat je wilde me niet zo kwetsen? Natuurlijk kwets je me als je zó lang doet alsof je wat voor me voelde en nu achter iemand anders aan gaat. Natuurlijk kwets je me!!' Riep ik naar hem. Hij keek even naar de grond en ik zag dat hij tranen in zijn ogen had. 'Sorry.' Hij liep weg en liet me daar alleen. Nou ja met Khadijah... Ik keek hem nog even na en ging daarna met Khadijah terug naar huis.
'Uhm...waarom ben je boos op Hamza?' Zei Khadijah stil. 'Khadijah, ik wil er niet over praten.' Ze begreep me en de hele terugweg was ze stil. Ik voelde me weer slecht en ging weer op mijn kamer zitten. Ik besloot om een douche te pakken en ging naar de badkamer. Het warme water deed echt goed. Ik spoelde alles van me af.
Nadat ik klaar was met douchen, droogde ik me af en kleedde me aan. Ik ging op mijn bed liggen en viel in slaap.
Donderdag
Mijn moeder was al bezig met koken voor mijn oom en tante uit België. 'Waarom doe je dat morgen niet?' Vroeg ik haar. 'Morgen heb ik niet genoeg tijd. Ik doe nu een deel en morgen een deel.' Antwoordde ze terug. Ik hielp haar en al snel waren we klaar. Mijn moeder begon het huis op te ruimen en was best zenuwachtig. 'Mama, doe eens rustig. We ruimen morgen wel op. Er is genoeg tijd.' Mijn moeder werd al rustiger en ging op te zetel zitten. 'Je hebt gelijk.' Zei ze. 'Om hoe laat komen ze morgen?' Vroeg ik. 'Uhm.. rond vier of vijf uur denk ik.' Antwoordde ze. 'Dan is er zeker genoeg tijd! Ik ben morgen vroeg thuis van het werk, dus dan kan ik je helpen.' Ze glimlachte en gaf me een knuffel.
Vrijdag
Ik werd wakker rond 7 uur en maakte me klaar voor het werk. Mijn moeder was ook al wakker en was weer aan het koken en aan het opruimen. Ik ging snel naar het werk. Al een week ontweek ik Hamza en Leyla. Ik had geen behoefte om met hun te praten. Ook niet met Leyla. Ik voel me nog steeds gekwetst en wil alleen zijn. Ik bedacht me net dat Hamza vandaag iemands hand gaat vragen. Er kwamen weer tranen bij die gedachten. Ik was Hamza gewoon kwijt. Maar ja, ik wens hem het beste. Met of zonder mij...
Ik kreeg een sms'je van mijn nicht dat ze er vandaag ook bij zou zijn met haar moeder en vader als mijn nichten uit België komen. Ik kreeg een glimlach en ging verder aan het werk.
Na het werk ging ik zo snel mogelijk naar huis om mijn moeder te helpen. Ik deed de deur open en zag dat er nog veel gedaan moest worden. Ik begon onmiddelijk met opruimen. Mijn moeder was ondertussen verder aan het koken. Het duurde best lang allemaal.
Eindelijk waren we klaar en mijn moeder en ik rustte wat uit op de zetel. Ondertussen kwam mijn vader binnen met Khadijah. Hij had gebakjes meegenomen voor vanavond. We begroetten hem en hij kwam langs ons zitten. We bleven een tijdje praten en lachen. Vanavond wordt het nog gezelliger met de rest van de familie!
'Soumaya, ga wat moois aantrekken. Dit is vuil. Ga een mooie khimaar aandoen.' Zei mijn moeder. Ik stond op en liep naar boven. Ik deed mijn kast open en zocht naar een mooie kleur. 'Oh, deze appelblauwzeegroene khimaar heb ik nog niet aangehad.' Fluisterde ik tegen mezelf. Ik trok hem uit de kast en deed hem aan. Het was echt een mooie kleur.
Ik hoorde de bel gaan en liep naar onder. Zijn ze er nu al? Mijn moeder deed de deur open en daar zag ik mijn nicht. 'Oh ja, je had gezegd dat je ook ging komen!' Riep ik en vloog in haar armen. Ik had haar zo lang niet gezien. We zaten allemaal op de zetel en wachtten spannend af. Wanner mijn nichten, tante en oom uit België er zijn, gaan de vrouwen en mannen apart zitten.
De deurbel ging weer. Ik stond snel op en liep naar de deur. Ik was zo blij om hen eindelijk nog eens te zien! Ik deed snel de deur open en zag niet mijn familie staan. Ik was in shock. Wat deden zij hier? Waarom zijn zij hier? Waar is mijn familie uit België? Ik snapte het even niet meer.
