2! 3!

Bölüm 17

-"Her şey hazır mı?"

Konuşan Nida'ydı. Her türlü şeyi denemek için bir sürü şey hazırladılar.

-"Tamam tamam Rüzgar'ın gelmesini bekliyoruz." Dedi Mira

Fısıldaşarak konuşuyorlardı mutfakta. Keremde kızların yanında, oturmuş Rüzgar'ı bekliyorlardı.

Rüzgar kapıya gelince kapıyı çalmadan mesaj attı.
Kızlar öyle yapmasını tembihlemişlerdi. Olacaklardan Rüzgar'ın da haberi yoktu. Barıştırmak istediklerini biliyordu ama her şeyden habersizdi.

Mira koşarak kapıyı açtı.

-"Derin salonda." Salonu işaret ederek konuşmuştu.

Rüzgar kafasını çevirip mutfağa baktı.

-"Lan senin ne işin var burda." Kerem'i görünce saşırmıştı.

-"Bro kızlar aşk var deyince geldim."

Rüzgar bir şey söylemedi içten içe yakıştırılmaları hoşuna gidiyordu.
Bir şey demeden salona doğru ilerledi.

Yavaşça kapıyı açtı karşısında hiçbir şeyden habersiz pembe mickey mause' lu pijamalarıyla Derin vardı.

Karşımda Rüzgar'ı görünce küçük çaplı bir şok yaşadım. Hiçbir şey demeden sadece gözümü kırpıştırarak baktım.

Arkasında Kerem olduğunu anladığım kişi Rüzgarı içeri iterek kapıyı üzerimize kilitledi.

-"Özür dilerim Kardeşim ama barışmanız gereken konular var." Kapıyı kilitlerken aynı zamanda konuşuyordu Kerem.

-"Kerem! Abi yapma ya çocuk musunuz?"
Rüzgar açmalarını ümit ederek kapıya vuruyordu.

Ben ise hala şoklar içersinde olayları izliyordum. Ta ki Rüzgar'ın bana seslenişini duyana kadar.

-"Öylece izleyecek misin Derin?"

-"Ha? Ha yok."

Kapıya doğru ilerledim ve kapıya vurarak.

-"Kızlar çocuk musunuz kapıyı açın."

-"Bak açtılar şuan. Derin! beni tekrarlamak yerine arkadaşlarına başka şeyler söylemek istemez misin?"

Rüzgar'ın yüzüne baktım. Anlayamadığım bir ifadeyle yüzüme bakıyordu.

Sinirli miydi? Bana mı? Yoksa sadece bizimkilerin davranışlarına mı? Bir süre sadece yüzüne baktım.

-"Beni dikizlemeye devam edicek misin?"

Rüzgar'ın sözleriyle kendime geldim. Önce başımı geriye atıp ofladım.

Daha sonra mantıklı bir açıklama yapmak üzere konuştum.

-"Ne dersek diyelim kapıyı açmayacaklar. Hâlâ anlamadın mı bizi barıştırmak için yaptılar."

-"Onu anladım da.. neyse oturalım o zaman."

Onaylarcasına kafamı salladım.
Kanepeye oturduk karşımızda Televizyon ve benim harika çizgi filmlerim.

-"Çizgi film mi izliyodun?"

Bir an afalladım.

-"Yok şey.. kanal değiştiriyodum şey olmuş.. en son burda.. sen gelinc-"

-"Tamam anladım." Sırıtıyordu.

Kafamı eğip güldüm. Cidden saçmalamıştım.
Onun gülümsemesi beni mutlu etmişti. Sanırım çokta kızgın değildi.

Bir süre sadece televizyona baktık. Hiçbir şey demeden, birbirimize bakmadan.