2! 3!

Bölüm 40

—"Bu yaşıma kadar kimseyle çıkmadım senin yüzünden. Mirayla beraber hoşlandığım çocukları köşeye sıkıştırıp dövdüğünüzü biliyorum. Senin aksine Kerem kibar biri bu yüzden iyi çocuk dedim." Dedi Selin."

—"Selin. Şu bahanelerini bir kenara bırak. Her seferinde başka bir bahane söylüyorsun. Daha demin güvenmiyorum diyordun, sana ilk seni seviyorum dediğimde kimseyle çıkmak istemiyorum dedin şimdi başka bir şey söylüyorsun. Gerçeği söylesen de hepimiz rahatlasak?" Dedi Özgür.

Selin başını öne eğdi hepimiz onları izliyorduk. Bir an çıkıp onları rahat bırakmak istedim ama hepimiz merak ediyorduk. Artık sevgili olsalar da ülkece rahatlasak. Pek sevgili olmaya niyetleri yok gibiydi.

—"Özgür ya anlaşamazsak, birdaha birbirimizin yüzüne bakamayız." Dedi Selin ağlamaklı ses tonuyla.

Meğer onu kaybetmek istemediğinden çıkmak istemiyormuş, kıyamam. :((

—"Sen bir daha görüşemeyiz diye mi istemedin?" Dedi Özgür ellerini Selin'in yanaklarına koyarak.

Selin hem ağlıyor hem de onaylarcasına başını sallıyordu. Özgür sımsıkı sarıldı sevdiğine.

—"Ya sonumuz Derin ve Emir gibi olursa?" Dedi Selin boğuk çıkan sesiyle.

—"Aga siz niye aşkınıza başkalarını katıp duruyorsunuz." Dedi Nida. Ardından ben konuştum.

—"Bir dakika ya sen Emir kahpesiyle Özgür Aşkım'ı nasıl bir tutarsın?" Dedim, sinirlenmişçesine.

—"Alnından öpücem ya senin." Dedi Özgür eliyle beni işaret ederek.

Herkes susmuş Özgür ve Selin'i izliyordu. Bunlar sarılınca önce ablam olmak üzere hepimiz alkışladık.

Dozu fazla kaçırmıştık, Asya uyanıp ağlamaya başladı. Ablam Asya'yı uyutmak için ayaklandı.

—"Neyse gençler barışmanıza çok sevindim. Ayrılma haberinizi duymak istemiyorum. Hepinizin Manita işlerini öğrendiğime göre uyuyabilirim. Arada yazın ama hiç yazmıyorsunuz. Gelmesem davet ettiğinizde yok. Şuandan itibaren aklıma gelmişken size küsüyorum. İyi Geceler." Dedi ve mutfaktan çıkıp salona gitti.

—"Ülkece rahatladık." Dedi Mira mutfaktan çıkarken.

—"Ablamı üzme gelip başımızı şişirmesin." Dedi Nida ve o da mutfaktan çıktı.

Birtek ben kaldım ne diyeceğimi bilmiyordum.

—"Ben zaten olacağınızı biliyordum ki." Dedim gülerek.

Ardından iyi geceler dileyip odama gittim.

Yatağıma uzanıp telefonumu elime aldım. Birsürü cevapsız çağrı ve mesaj vardı.

Rüzgar mesajın birinde aşağıda olduğunu belirtmişti. Mesajı görür görmez cama çıktım.

Arabasına yaslanmış telefonuna bakıyordu. Hızlı bir şekilde üstüme bir hırka alıp kapıya yöneldim.

—"Ben bakkala gidiyorum."

Ablam salondan kafasını çıkarıp konuşmaya başladı.

—"Ne bakkalı bu saatte, biliyoruz artık burda konuş."

—"Abla aşağıya gelmiş."

—"Hadi canım."

—"Yaz tatilinde gideceğimi söyledim. Morali çok bozuk." Dedim

—"Söylesene yukarı çıksın tanışalım."

—"Vallaha mı?"

Heyecanlı bir şekilde başını salladı. Eniştem gelmediğinden rahat takılıyorduk. Eniştem olsaydı Özgür'ü bile eve alamazdık.