2! 3!

Bölüm 31

Koşarak Nida'ya sarıldı. Herkesin yüzünde farklı bir ifade vardı. Benim aklım yalnızca Rüzgardaydı. Mira ise bu durumu hiç hoş karşılamamış, sinirle Kerem'e bakıyordu. Selin ise Mira'dan tamamen farklıydı Kerem'in Nida'ya sarılması hoşuna gitmiş, kocaman gülümseyerek onları izliyordu.

—"İyi misin?" Diyerek konuşmaya başladı Kerem.

Nida Kerem'in sarılmasına karşılık vermiş, kendini suçlu hissetmemesi için gülümseyerek konuşmaya başlamıştı.

—"İyiyim."

Kerem kollarını Nida'dan ayırdı ve tekrar konuştu.

—"Emin misin?"

Nida evet dercesini başını salladı.

—"Sence iyi görünüyor mu?" Dedi Mira, duvara yaslanmış öfkeyle Kerem'e bakıyordu.

Kerem üzülüp başını eğdi.

—"İyi olucak." Dedim ortamı yumuşatmak adına. Bana baktı Kerem.

Ayağı kalkıp Kerem'in omzuna dokundum.

—"Merak etme iyi olucak."

Yalancı bi gülümsemeyle başını salladı.

—"Ben hallettim bu arada." Dedi Kerem.

—"Geçen de aynı şeyi söylemiştin." Dedi Mira.

Hepimiz Mira'ya baktık. Konuşmasına devam etti.

—"Böyle bir şey ilk yaşandığında birdaha olmayacağını söylemiştin ama 2 kere üst üste oldu."

—"Üzgünüm böyle olacağını düşünmemiştim."

—"Tamam sorun değil." Dedi Selin.

Selin Mira'yı alarak odadan çıktı.

—"Gel biz bi hava alalım."

Mira hiçbir şey söylemeden Selin'e eşlik etti.

Kızlar çıktıktan sonra ortam baya sessizdi. Kerem Nida'yla konuşmak istiyorda yanımızda bunu yapamıyor gibiydi. Bunu anladığımda Rüzgar'ı dışarı çıkarmak için yüzümü Rüzgar'a döndüm.

Benim ona döndüğümü görür görmez ayaklandı ve dışarı çıktı. Bende peşinden gittim.

Hızlı adımlarla yürüdüğünü görünce peşinden gitmedim. Benimle konuşmak istemediği her halinden belliydi. Sanırım aramızdaki her şey bitmişti.

Rüzgar'ın gidişini izlerken telefonum çaldı. Arayan kişinin kim olduğuna bakmadan telefonu açtım.

—"Alo."

—"Derin."

Sesinden anladığım kadarıyla Emirdi.

—"Efendim Emir."

—"Nasılsın?"

—"İyiyim sen?"

—"İyiyim bende. Nida'yı sorucaktım o nasıl?"

—"O da iyi."

—"İyi." Dedi

Birkaç saniye konuşmadık. O tekrar konuşmaya başladı.

—"Müsaitsen buluşalım mı?"

—"Olur." Dedim sadece.

Buluşacağımız yeri ve saati konuştuktan sonra telefonu kapattım.

O an olaylar öyle gelişti. Neden kabul ettiğim hakkında en ufak bir fikrim yoktu.

Dışarıya çıkmak için ayaklarımı yere sürterek  yavaş adımlar attım.