2! 3!

Bölüm 30

Omzuma koyduğu kafasını kaldırdı ve bir kolunu arkamdaki duvara yasladı yüzüme fazlasıyla yakın bir şekilde gözlerimin içine baktı.

Yüzüme biraz daha yaklaştı. Gözlerime, bazen ise dudaklarıma bakıyordu.

Biraz daha yaklaştı bu kez sadece dudaklarıma bakıyordu.

Nedensizce gözlerimi kapattım.

(Öpmesini mi bekliyordum?)

Nefesini yüzümde hissediyordum ki dışarıdan sesler duyduk ama Rüzgar asla istifini bozmadı.
Öpmek istiyorda yapamıyor gibi bi hali vardı.

Belki de Emirle aramızda bir şeyler olduğunu düşündüğü için bana dokunmak istemiyordu.

Kapı aniden açıldı korkarak Rüzgar'ı ittim.

-"Gittiler çabuk çıkın."

Kafamı kapıya çevirdim. Bu Emirdi.

Rüzgar Emir'i görür görmez benden uzaklaştı, sinirlendiğini belli edercesine nefesini dışarı verdi.

-"Sen nerden çıktın?" Dedim

-"Buraya geldiğini gördüm. Personelleri de görünce ceza almandan endişelendim." Dedi Emir bir bana birde Rüzgar'a bakıyordu.

Yüzündeki ifade...

Sinirli miydi? Yoksa gerçekten bizim için endişelenmiş miydi?

Rüzgar tek kelime etmeden çıkıp gitti.
Bu davranışları beni üzse de hiçbir şey söylemedim.

Üzüldüğümü belli ederek. Derin bir nefes verdim.

-"Çıkalım." Dedi Emir.

Onaylarcasına başımı salladım ve onu takip ettim.

Sınıfa gidene kadar konuşmadım. Emir durdu. Ne yapmaya çalıştığını anlamadan arkamı dönüp Emir'e baktım.

-"Öpüştünüz mü?"

Şaşırmış, Emir'e bakıyordum. Üzgün olduğu her halinden belli oluyordu. Onu öyle görünce içim cız etti.

-"Hayır." Dedim Emir'e bakarak.

Bana doğru yürüdü ve ellerimi tuttu.

-"Ben kimseyi seni sevdiğim kadar çok sevmedim. Biliyorsun. Sen benim en gerçek ilişkimdin. Bende senin ilk aşkın. İlk ben dokundum sana, ilk ben tuttum elini, ilk ben sarıldım. Hep böyle olsun istiyorum. Sana benden başkası dokunmasın istiyorum."

Hiçbir şey söylemeden gözlerine baktım. Söyledikleri beni duygulandırmıştı. O benim ilkimdi. Her şeyini biliyordum ailesini, yaşadığı hayatı. Biz birlikte büyüdük. Belki de ona bir şans vermeliydim. Her şey çok güzel olabilirdi.

Peki ya Rüzgar? Gerçekten kimden hoşlandığımı bilmiyordum.

Ama Emir'e bir şans vermek geliyordu içimden.

-"Ben sınıfa gideyim, dersim başlayacak."

Ellerimi ellerinden çektim ve daha fazla bir şey söylemeden oradan uzaklaştım.

Derse girmek istemedim. Çantamı alıp okuldan çıkmak istedim.

Sınıfa girdiğimde Nidayı göremedim. Bir sürü kız köşeye toplanmıştı, sanırım kavga ediyorlardı.

Hiç havamda olmadığımdan sırama geçip oturdum. Nidanın gelmesini beklerken bir elin omzuma dokunduğunu farkettim arkamı döndüğümde sadece sınıfımızda olduğunu bildiğim fakat hiç konuşmuşluğumuz olmayan kız telaşlı bir şekilde bana bir şeyler anlatıyordu.