Sexually Addicted To You (R-18) #WATTYS2018

Chapter 19

Marie's POV

"Sige Lola Levie. Ingat ka!" paalam niya sa matanda. Hindi pa din ako makagalaw sa kinatatayuan ko habang nakahawak pa din sa siradura. Is it coincidence or a fate?

Alam kung alam niya kung sino ako. Nagpakilala ako sa matandang kausap ko na kapitbahay ko na rin na si Lola Levie.

Napapitlag ako kanina nang marinig ko ang tinig niya. Kilalang-kilala ko talaga iyon. Hindi ko nga namalayan na naka sunod pala siya sa akin. Ngunit bakit? Alam ba niya na ako ito? Bakit niya ako sinusundan? O nagkataon lang? Ewan!

Nagdadalawang isip nga akong sabihin ang pangalan ko kanina nang tanungin ako ng matanda but I guess kailangan kung harapin ito.

"Ikaw pala ang bagong nakabili ng unit dito." si Yves. Ayaw ko siyang tingnan. Hindi ko pa kaya.

Instead na sumagot. Pinihit ko pabukas ang pinto ng unit at iniuwang iyon then switch on the light. Pumunta ako dito para tingnan iyong loob ng unit. Napag-isipan ko kasing mapag-isa muna sa panahon ngayon.

Pumasok na ako. Sumunod naman ito sa akin. Hindi ko nalang pinansin.

"So you're back huh? Are you staying here for good or you're going to leave again?" I can sense sarcasm in his voice. Hindi ko siya masisisi, I admit nasaktan ko talaga siya at nakokonsensya na ako ngayon. All I want is to hug him and say sorry. Kanina pa ito nagbabadya ang mga luha kung tumulo nang marinig ko tinig niya kanina.

How I badly missed him. But I guess galit siya sa akin. I sense it.

I hear the door close.

"Care to explain why'd you leave? Anong reason mo? Dammit, Cecil! I've been looking for you that time! Where have you been?!" biglang sigaw niya. Nasasaktan ko siya until now. Base sa boses niya ang hinanakit.

Iyong luha kung kanina pa nagbabadya ay tumulo na. I know I have to face this. Nasasaktan din ako kapag naririnig ang galit niyang tinig.

Huminto ako sa may terrace. I opened the door. Napapikit ako, feeling the air that touches my skin.

"I'm... sorry.." tanging nasabi ko lang at napahikbi na ng tuluyan.

I didn't meant to leave but I was so vulnerable that time and at the same time hurting. Masyado pa akong bata noon. Gusto ko sanang sabihin kaso nanatiling nakatikom lang ang bibig ko.

Naramdaman ko ang braso niyang nakahawak sa braso ko.

Pinaharap niya ako sa kanya. I can't look straight to his eyes. Nagiguilty ako.

"Hush now, nasasaktan ako lalo kapag nakikita kang umiiyak.. Just please explain everything." malumanay na sabi niya sabay pahid ng luha ko sa pisngi ng hintuturo niya.

And did I see a tear fall in his cheek? Did he cry? I see a sparkles in his eyes. I guess luha iyon.

"I'm really, really, sorry.. I didn't meant to hurt you." as I sobbed. Niyakap niya ako, mas lalo lang akong napahagulhol.

God knows how much I miss this man. I've waited for this moment to happen. The last time it happens was in my dream but now, its reality. I can touch him now.

This very moment I've been dreaming for so long. Being in the arms of the man I loved.

"Hush now." sabi niya at naramdaman kung dinampian niya ng halik ang ulo ko kaya napapikit ako while still crying pero mahina na.

But this is not the right time for this. I still have to fix everything and get all cleared.

Kumawala ako sa yakap niya. Shocked registered on his handsome face.