Sexually Addicted To You (R-18) #WATTYS2018

Chapter 11

A/N :

Hi po! Happy 2.2k read!

Sorry kung nabitin kayo pero ito na po talaga iyong simula ng storya na ito.

Peace po! Hehehe :)

-----------

Marie's POV

Hindi ko talaga maiwasang isipin ang mga nangyari noon.

Kung hindi lang sana iyon nangyari at kung napigilan ko lang sana iyong sarili ko na mangyari iyon. Hays, maraming sana pero wala na akong magawa kundi tanggapin ang katotohanan.

Ilang araw pagkatapos mangyari ang lahat na iyon ay nakapagplano na akong lumayo doon sa lugar namin pati na din sa parents at kuya ko.

Walang nakakaalam kung nasaan ako sa mga panahong iyon.

Tinalikuran ko lahat dahil natakot ako.

At dito nga ako napadpad sa L.A.

Hindi ako nakapagtapos ng pag-aaral noon at hanggang ngayon dahil wala na akong plano.

At hindi na din ako ang mahiyaing babae na nerd at etcetera noon.

Ang dami na ng ipinagbago ko.

Kung itatanong niyo kung bakit pa ako nabubuhay? Well, may ibinilin kasi ang Lola ko sa akin after siya nabawian ng buhay. Trust fund ko. Iyon daw ang tanging maipamana niya sa akin at sa madaling panahon, magagamit at magagamit ko din daw iyon. Hindi nga nagkamali ang Lola kasi nagamit ko nga iyon sa aking paglikas at pagtalikod sa mga taong importante sa akin.

Hindi ako maghihirap sa trust fund na ipinamana ni Lola sa akin kasi napakalaking halaga ang nasa loob nun.

And if you also ask kung alam ba iyon ng parents ko? No. Hindi nila iyon alam kasi confidential yun at kaming dalawa lang ng Lola ko ang nakakaalam nun. Close kasi kami. Hindi na din ako nag abalang sabihin sa parents ko iyon dahil pinapangako ako ng abuela ko na it will remain as our secret.

Kahit masakit sa kalooban kung talikuran lahat, kinaya ko pa din papaano.

Namuhay akong mag-isa in 6 years at walang tulong sa kahit na sino.

May hinire lang akong private investigator para malaman kung ano na ang nangyayari sa pamilya ko.

Noong nawala ako, pinahanap nila ako. Nag hire ng mga private investigators at pati sa telebesyon nakikita ako. But I remain no marks when I left home.

I'm still 17 that time. Hindi ko alam ang aking gagawin, masyado pa akong bata pero I leave no choice but to do it.

Ang tanging hinawakan kung salita noon ay iyong sinabi ng kaibigan kung si Tiffany. Naalala ko iyong sinabi niya na "change for the better". Iyon ang nag udyok sa aking magbago.

Lahat ibinago ko. Galing sa buhok ko, sa pananamit at halos sa ugali. Kung magpapakita ako sa kanila ulit, im sure that no one will notice me.

Pero I guess makikilala ako ng mama ko kasi siya lang itong may kakayahang maka recognize ng anak, they say.

Halos nalibot ko na buong mundo dahil sa 6 years na iyon, wala akong ginawa kundi ang maglibot. I just wanted to feel every moment of my life.

May mga naging kaibigan din ako dito sa L.A, isa na dun si Tippy. At nakabili din ako ng bahay dito, maganda.

Kumusta na kaya sila? Okay lang kaya sila.

I've been planning kasi to go home in the Philippines. I badly missed my parents na. Naging independent din ako for almost 6 years and I think this would be the time na umuwi ako at magpakita sa kanila.

Especially sa taong tinuring akong bestfriend. Alam kung nasaktan ko siya pero ginawa ko lang iyon para sa kabubuti ng lahat.

Si Yves? Kumusta na din kaya? Alam kung mas nasaktan siya sa nangyari, natakot lang ako noon kasi bata pa ako, hindi alam ang gagawin.

Mabuti ngat hindi nagbunga ang nangyari sa amin noon. Pero nag expect din ako na meron pero wala pala.

Mabuting may matawagan muna para secured ang lahat ng plano ko.

Calling 0917*******

"Ano? Ready na ba lahat pinagawa ko sa iyo?"

"Yes ma'am, ikaw na lang po talaga itong kulang."

Napangiti ako. This is it na talaga.

"Okay, salamat. I'll send you nalang mamaya. As usual, tell me kung natanggap mo ba." saka in end.

One of these days, babalik na ako sa Pilipinas. I want to say sorry sa parents ko dahil nasaktan ko sila, lalo na si kuya. Pati na din sa kaibigan ko.

Bahala na si Lord sa mangyayari sa akin pag-uwi ko ng Pinas.

Sana matanggap pa nila ako. Na kung ano at kung sino talaga ako kasi hindi na ako iyong dating Marie Cecelia sa buhay nila.

Ibang Marie Cecelia na ang makikita nila pagbalik ko doon. I hope mapatawad nila ako.

At sana ma okay na lahat.

At sa nangyari sa amin ni Yves noon, hindi na ako mag eexpect na maging okay pa kami. And I'm sure, nakasal na iyon.

I will be grateful kapag nakita ko siyang may pamilya, kahit masakit.

Dala sa paglikas ko ay naiwan ang puso ko sa kanya kahit na hindi pa ako sure sa aking nararamdaman noon para sa kanya but after nung umalis ako, napagtanto kung mahal ko na din pala siya....

In 6 years wala akong ibang iniisip kundi siya. Meron mang nanliligaw sa akin pero binabalewala ko lang but honestly, natuto din akong lumaro sa mga laro ng mga lalaki. May naging boyfriends din ako pero it won't last longer, natatapos lang iyon ng 1 day.

See? Laki na ng ipinagbago ko.

Lahat na hindi ko ginagawa noon ay nagagawa ko ngayon. Except lang sa isang bagay.

Iyong makipag make out o maki pag sex sa lalaki. Hindi ko iyon ginawa. I want to remain na si Yves lang ang may karapatan sa akin.

Na siya lang talaga ang makakagamit sa akin ulit...

Siya lang at wala nang iba.

Hindi pa nga pala ako totally na naka pag move on but I don't care.

Alam ko namang lumugar kung saan lang ako nararapat. May limit din ako.

But it was so funny to think na siya pa rin pala.

Mabuti pang lumabas kesa maglagi dito sa bahay. Maiisip ko lang ang mga hindi ko dapat iniisip eh kapag nandito ako sa bahay.

Let me call Tippy nalang....

••••••••••••