Reaching Stars [Central Series #1]

Chapter 22

Chapter 22

I felt the warm liquid fell
continuously from my cheeks. God, I missed him so much. Miss na miss ko na ang asawa ko.

"B-bakit ngayon ka lang? Nagugutom ka ba? Ipagluluto kita." That was the questions I tried to ask him. Gusto ko marinig ang kwento nya. Gusto ko sabihin nya sa akin kung ano ang nangyari simula nung insisdenteng 'yon.

But then again, he never uttered a word. He kept on looking at my eyes. Nakatitig sya sa mga mata ko na parang kinakabisado iyon.

He sighed before lowering his head. Kumalas sya sa yakap ko bago tumayo at hinubad ang suot nyang coat.

I was strucked from a moment. Gulong-gulo ako. Ano ba ang nangyari sa kanya?

Pinaghanda ko sya ng damit. Pumili ako ng komportable at dinala 'yon sa banyo dahil doon sya dumeretso. Napahawak ako sa dibdib ko. Pinapakiramdaman kung bakit ganoon nalang ang pagbabago nya.

Angel indeed change. From the looks in his gray eyes, from the thin line of his red lips. Wala ang asawa ko na laging nakayakap sa akin.

"A-angel? Nandito na ang damit mo." I said trying to talk to him. Hindi pa rin sya nagsalita kaya inilagay ko nalang ang damit nya sa sabitan na naroon sa banyo. Maybe he's exhausted.

Lumabas na muna ako sa kwarto. Maybe I'll just use the bathroom in our guestroom. Kumuha muna ako ng sando at komportableng short bago dumeretso sa kabilang kwarto.

Hours passed until I actually finish cooking he's favorite. Sinangag at tocino. I also cooked some soup dahil baka gusto nya ng sabaw. I prepared a cup of milk and a glass of a cold water. Iyon ang inasikaso ko pagkatapos mag linis ng katawan. I put them in the tray before bringing it to him.

I open the door as I was welcomed by his manly scent. Umangat ang tingin nya sa akin kaya napangiti ako.

"Nagluto ako, mahal kain ka na muna."

Napatitig sya sa akin bago suyurin ng tingin ang dinala kong pagkain.

"I'm full. I just want to sleep." Angel said before turning his back at me then crawled in our bed.

Nabura ang ngiti sa labi ko. Sinubukan kong magsalita ngunit nabaluktot ang dila ko at napayuko nalang.

"P-pero—"

I hardly bit my lip and tried not to continue talking. Gusto ko humikbi at magtampo but as I said, hindi ko alam ang buong kwento kung bakit sya ganyan kapagod.

"M-matutulog ka na?" Ibinaba ko ang tray sa lamesa at sinukan na mag bukas ng topic.

Sumama ang timpla ng kanyang mukha. "Yes, so please stop pestering me."

Nagbukas- sara ang bibig ko. Walang nahanap na salita habang pinapakinggan ang malamig na boses nya. Pained enveloped my heart as I smiled and nodded.

"A-angel... B-bakit ka ba ganyan?" Nag- umpisa akong humikbi dahil sa biglang pagbigat ng nararamdaman. I was this emotional this days. Gusto ko na pagalitan ang sarili. Maging kasi sila Rin ay pansin ang mabilis na pag-iba ng mood ko.

Lalong sumama ang loob ko ng hindi sya magsalita. Hindi na ulit ako umimik. Instead, I tried never talking to him that night. I tried understanding him but then again my mind keeps bugging me.

Ganoon nalang 'yon? I have the rights to know what happened to him. I'm his wife and I waited for him in a week, tapos ganito nalang ang mangyayari pagbalik nya? Hindi nya ako papansinin at aaktong walang nangyari sa mga araw na 'yon? As far as I wanted to shout at him in anger, there is something in me that pulling my self together and think more likely in a rationale way. Gusto ko sya yakapin at magsumbong sa kanya dahil sa pangloloko nila Bently.

Napangsu ako bago humarap sa gawi nya. Nakatalikod ang malapad nyang katawan sa akin. Hindi ko napigilan ang sarili na yakapin sya. I felt him stilled, realizing that he's not asleep yet. Ibinaon ko ang mukha sa pagitan ng espasyo na naroon at hinigpitan ang kapit sa baiwang nya.

"Kumain ka na, mahal." Sinubukan kong maglambing.

"Nag- effort ako mag luto para sa 'yo. Marami ka sa aking ipapaliwanag Mr. Trinus." Pangungulit ko pa.

Pinihit ko sya papaharap sa akin. He's eyes immediately scan my face. I pouted, sumubsub sa leeg nya at pumaibabaw sa kanyang katawan.

"B-bakit pakiramdam ko... Ayaw mo na sa akin." I managed to talk while I'm on his chest. I felt his fast heartbeat. His uneven breath fanned my hair as I feel him wrapped his arms at me.

"Baby." Parang may kung ano syang iniinda. Nanatili ako roon at hindi nagsalita.

"Mag kwento ka sa 'kin, Trinus," I demanded calmly. "Deserve ng asawa mo ng mahabang explanation."

"B-baby..." He breathes again.

"A-alam mo ba kung gaano ako nag-alala sa 'yo?" Umpisa ko habang hawak ang bewang nya at mariing nakayupyop sa katawan nya. Dama ko ang komportableng init na hatid niyon na gustong-gusto ko sa tuwing malapit sya sa akin.

"Para mo akong pinapaglaruan, alam mo ba iyon? Noong nakaraang araw lang ay ang sweet-sweet mo, may pa yakap ka pang nalalaman tapos 'yang mga mata mo. Alam ko na mahal mo ako kapag sa 'kin 'yan nakatitig." Huminga ako bago ngumiti ng mapait.

"Tapos may pa 'stop pestering me' ka na ngayon." Mapakla akong natawa.

"Ang mga lalaki 'yon... Ang kutob ko ay isang malaking grupo na may galit sa 'yo. Hindi na rin ako nagtaka ng may baril ka dahil, dahil sa ka kompitensya mo sa successful mong business, alam kong madumi maglaro ang iba roon. Pero ang pinagtataka ko lang... Bakit kailangan na pati ang mga kaibigan ko ay idamay nila." Nanginig ang boses ko sa pinaghalo-halong emosyon. "Nabaril si Shenna at naroon na naman ang takot ni Rin sa dugo. Kailangan nya bumalik sa hospital para magpa-check up ng ilang buwan dahil sa nangyaring 'yon, may kailangan na naman syang kalabanin sa mismong sarili nya. She's been fighting for her inner demons for too long... And I can't believe that hinayaan ko na naman syang naramdaman 'yon."

Huminga ako ng malalim.

"Shane had a heart disease when she was young. She became aloof and never wanted anyone to talk about it. She suffered in deppression and I promised to my self that I'll never do anything to harm them. Neither one of them... But you know what's funny? In the end, I put them in danger, Angel. Ako ang may kasalanan kung bakit pumunta na naman silang dalawa sa pinaka ayaw nilang lugar."

"They hate hospitals. Both of them don't want to go in there anymore. Kaya nangako ako na bilang ate, po-protektahan ko sila dahil ayaw ko na maramdaman nila ang takot na naramdaman nila noon. I failed again. Si Rin pa nga ang nag bantay sa 'min ni Shane sa hospital eh."

Naramdaman ko ang pag punas nya sa luha ko.

"Tapos isa ka pa... A-akala ko hindi kana babalik sa 'kin. Ang cold mo pa," reklamo ko.

Hinalikan nya ang noo ko bago ako iupo sa kandungan nya. Nawala ang batong nakaharang sa pagitan namin. Hindi pa rin sya nagsalita pero alam kong nakinig sya.

"H-huwag mo na ako iwan. Kahit hindi ka sa 'kin mag kwento. Kahit kulitin mo na ako araw-araw. Hindi ako sanay na ganyan ka sa 'kin—"

Before I could finish my sentence, I felt his lips in mine. Calming every starnd of my nerves as he hugged me tightly.

I kiss him back, full of love and hunger. I missed being this close to him. I miss him hugging me and putting my senses back to were it should be.

Before I could bite his lips, he pull his mouth away and stared at me.

"Damn wife... I-i missed you too," he whispered. I smiled at him and hugged him tight.

Isang linggo palang na wala sya ay hindi ko na kaya. Mababaliw na ako kung mangyari man iyon.

Tumitig ako sa abo nyang mata bago haplusin ang kanyang pisngi.

"Mas namiss kita, Trinus. Mababaliw ako kapag nawala ka pa ng mas matagal doon."

I saw the guilt in his eyes but I push that thought away.

I leaned and whispered at him. "Mahal kita, asawa ko."