Reaching Stars [Central Series #1]

Chapter 50

Chapter 50

Many years later...

Years passed in a blur. Maraming nagbago simula noong mawala si Rin ngunit ang sakit na iniwan nya sa amin ay nakaukit pa rin sa puso at isip ko. After her death, napag-alaman naming ginugol ng El Fuego ang mga oras na iyon para mahuli isa-isa ang sangkot na organisasyon. Pero kahit anong gawin nila, X organization is still out there. Free and can do murderous events and evil doings.

No one can measure how I loathed those heartless fvcker. Matapos nilang patayin ang kaibigan ko at bigyan ng trauma ang aking anak ay hanggang ngayon, malaya pa rin silang gumagawa ng mga karumaldumal na krimen.

Wearing a red simple dress paired with a cartwheel hat and black pointy lace up booth, I step out of the car elegantly as I walked towards my 11 years old son. Napangiti ang anak ko at masaya akong sinalubong habang suot ang toga na bagay na bagay sa kanya.

Sa kinatatayuan namin ay rinig ang malakas na tugtugin na lalong nagpalapad sa ngiti ko.

"I told you that I'll make it baby," I said confidently and fix his dark hair. Dwyne chuckled making his eyes sparkled in happiness.

"I never doubted you, mama. Alam kong makakapunta ka po. Calling you is just dad's antics to make you come early." He laughed before turning to his dad whose looking manly wearing a formal attire. Bahagya pang magulo ang necktie nito at nakasimangot na tumitig sa direksyon ko. Sa palagay ko ay kanina pa talaga sila naghihintay.

Nagpaalam naman ako na baka ma-late ako ng mga kinse minutos because AM's design is really in demand. Kung noong mga unang taon ay mataas ang ratings ng mga desenyo na iniluluwas at inilalabas namin dito sa bansa, ngayon ay dumoble ito. I can't restrain my self to be glad because my business is working well. Kaunti nalang ay makakapagpatayo na kami ng ika-pitong branch dito sa Luzon. Kaunting sipag at tiyaga pa.

Lumakad ako papalapit sa asawang nakakunot ang noo at diretsong nakatingin sa akin. Walang-imik na inayos ko ang damit niya. I cupped his face and pouted when he just frowned at me again.

"Anong inaarte mo Dawon Trinus?" takang tanong ko at tinitigan ang abo nyang mga mata. Ramdam ko ang mabagal nyang paghinga na tumatama sa mukha ko. My husband smells so nice.

"You never kissed me good bye wife. So cruel," he mumbled while he bite his lower lip slowly. Bakas ang inis sa tono nya at masama talaga ang tingin sa akin.

"Nagpaliwanag naman ako ah? At hinalikan kita kagabi dahil sabi ko maaga akong may pupuntahan,' mahinahong paliwanag ko.

He sighed before he looked away.

"Sabi ng maids 3:00 am palang wala kana? You know we love to eat sinangag for breakfast. Cruel wife. So cruel." His lips pouted even more. Para syang bata na hindi napagbigyan ng gusto at ngayon ay nagta-tantrums.

Imbis na suyuin ay mabilis ko syang tinalikuran upang akagin ang anak patungo kung saan sya ga-graduate at gagawarang ng sertipiko ng pagtatapos.

Dwyne recovered from his trauma 4 years ago. Isang taon rin namin syang tinutukan para maibaling sa iba ang takot na naramdaman simula noong mangyari ang insedenteng 'yon. Masakit ang mga nagdaang araw matapos mawala si Rin dahil sya ang bukambibig ng bata habang umiiyak. I felt so worthless. Hindi ko alam kong paano sya patahanin dahil sa tuwing ikukwento nya ang mga naranasan sa kamay ng organisasyon na kalaban ng ama ay nasasaktan ako.

Pero naniwala ako na gagaling sya. Hindi ako nakakatulog sa mga gabing bigla nalang syang iiyak at hihingi ng tulong. Kung minsan ay ang pangalan ng tiyahin ang babangitin kaya naman kahit walang tulog ay tutok kami ng ama sa pagbabantay sa kanya.