Reaching Stars [Central Series #1]

Chapter 41

Chapter 41

NAGISING AKO sa malakas na katok mula sa pintuan. Napahilamos ako sa mukha thinking it was my friends who wants their morning routine done— which is disturbing my sleep. Groaning, I started to walk to the door not minding what I look like. My friends doesn't care anyway, dahil sanay naman sila na ganoon ang itsura ko sa tuwing pagbubuksan sila ng pinto. Nilingon ko ang anak na hanggang ngayon ay tulog. Dwyne sleeps deeply so I sighed and hold the door to pull it in.

I was surprised when neither of my friends showed up infront me.

"A-anong ginagawa mo dito?"

Nanginginig na napaatras ako bago salubingin ang titig ni Angel sa akil(kn. Binalot ng iba't ibang emosyon ang pagkatao ko habang diretsong nakatingin sa kanya.

Suddenly, I felt like I can't breath. Pigil ang emosyong sinubukan ko na hindi sya pagsaraduhan ng pinto. Daewon Angel is standing right in front of my eyes. He's wearing a normal shirt paired with jeans but it seems natural to him. Malawak syang nakangiti habang hawak ang isang balot ng kung ano sa kanang kamay nya. Nabalot ng pagtataka ang bumalatay sa mukha ko. Why would he show up this early in the morning?

"Can I come in?"

Gusto kong mainis sa tono nang pagsasalita nya. Parang normal na magkaibigan lang kami na hindi nagkita ng ilang araw. I glared at him before lowering my voice so my son don't wake up too early. Alas- cingko pa lang ng umaga at madilim pa rin ang paligid.

"Ano ang ginagawa mo dito?" I tried to act calm pero ang totoo ay gusto ko syang ipagtulakan papalayo. He looks like he's enjoying my expression. Napangiti pa ito bago itaas ang hawak sa mismong mukha ko. I glared at his rudeness.

"Let's eat."

I raised my eyebrow and eyed him like I was solving if he's joking or not.

"Nababaliw ka na ba? Kakatok at manggigising ka ng alas-cingko sa harap ng dati mong asawa na parang walang nangyari at mag-aalok ng umagahan? Anong kalokohan 'to Trinus?" Hindi ko mapigilan na mapasinghal. Napanood ko kung paano nya pasadahan ng tingin ang buong katawan ko bago nangingiting humakbang papasok sa bahay.

Agad na hinarang ko sya at pilit tinulak papalabas ngunit malakas ito kaya nadala lang ako papasok sa loob. Natigil ako sa pagpupumiglas ng mapansing napako ang tingin nya kay Dwyne na mahimbing ang tulog.

"L-lumabas ka na—"

Akmang itutulak ko ulit sya ngunit dire-diretso syang tumungo at umupo sa tabi ng anak ko. I saw his emotions faded as he looked at my son and examined his face. Nanginginig na lumapit ako sa kanya.

"L-lumabas ka na Trinus. Natutulog ang anak ko." Hirap na usal ko. Hindi ko alam kung anong mararamdaman sa oras na 'yon. Surprise, fear, overjoyed because he finally saw his own son and anger. Hindi ko maiwasang maramdaman 'yon ng sabay-sabay. Naikuyom ko ang kamao ng makitang hindi sya natinag at hinaplos ang mukha ng anak ko. He smiled afterwards before looking at me.

"Mana sa 'kin ang anak ko," he said the words like he was with his son the whole time. Something pierced my heart as I saw him caressing my sons face. Madaling hinawakan ko ang kamay nya at hinila papatayo.

"U-umalis ka na Trinus—"

"I'm not going to leave, Anna," he said, jaw clenching. Nagtiim ang tingin ko sa kanya ngunit ibinalik nya lang ang paningin sa anak.

"Ayaw ko magising ang anak ko. May pupuntahan kami mamaya nila Bently," katwiran ko. Pilit na hinila ko sya papatayo pero matigas ang lalaki. Hindi ito nagpatinag at humiga sa tabi ni Dwyne.

"I'm coming with you ," saad ni Angel at niyakap ang anak ko ng mahigpit. Ni hindi man lang nagising ang bata sa yakap ng ama samantalang kapag si Rin o Bently ay nagigising agad ito. I breathed hardly in so much frustration bago maupo at pagmasdan silang dalawa.