Meet The Vamps (Dutch) DISCONTINUED

Chapter 1, 11 maart '15

*Edited*

Angel P.O.V

Beep, Beep, Beep! De wekker, ugh. Beep, beep, beep!

Ik klik op de 'snooze' knop en draai me om.

Heart's on fire tonight, feel my bones ignite. Feels like war, war. Feels like war, war.

Ik word gebeld. Ik kijk op mijn wekker, het is 08.05am. Leuk (notice the sarcasm). Ik pak mijn mobiel op. Mr. Smith is calling. Mr. Smith is het hoofd van de redactie. Ik neem snel op, "Hallo Mr. Smith". "Angel, we gaan over ongeveer een uur vergaderen. Zorg dat je klaar zit voor FaceTime", hoor ik de strenge, zware stem van Mr. Smith zeggen. "Oké, Mr Smith", ik hang op en schiet mijn bed uit. Ik ren naar de badkamer en spring onder de douche.

Tien minuten later sta ik mijn haar te föhnen. De zon schijnt door het raam naar binnen. Het is lekker weer buiten, vooral voor maart... in Engeland. Ik heb een blauw jurkje aan en zwarte laarzen tot net onder mijn knieën. Ik zet de föhn uit en trek de stekker uit het stopcontact. Ik pak een elastiekje en maak een paardenstaart in mijn lange, blonde haren.

Een half uur later pak ik mijn Ipad en open ik FaceTime. Een paar minuten word ik gebeld. "Welkom allemaal bij de vergadering", hoor ik Mr. Smith zeggen. Dit is een erg belangrijke vergadering met belangrijke mensen uit de business. Ik ga nu een uur tot anderhalf uur verveling tegemoet.

De vergadering is net afgelopen, en het was nog saaier dan ik dacht, gelukkig ben ik er nu vanaf. Ik zit een tijdschrift te lezen terwijl ik Facebook check op mijn Ipad. In de vergadering is er besloten dat we gaan uitbreiden. We krijgen er nog een vestiging bij en dus ook nieuwe werknemers. We hebben nu drie vestigingen, een in New York, Los Angeles en in Chicago. We krijgen nog een vierde vestiging er bij en die komt in Florida. Ik begrijp niet helemaal waarom ik die vergadering moest bijwonen maar okay.

Heart's on fire tonight, feel my bones ignite. Feels like war, war. Feels like war, war.

Ik moet nodig mijn ringtone eens gaan veranderen. 'Bradley is calling', staat er. Ik neem op. "Hey, met Angel", zeg ik. "Hi Angel, met Brad. Kom je vanavond naar de show?" vraagt Brad. "Ja, ik kom." "Oh, wacht even, Tris zegt iets tegen me", zegt Brad en ik hoor geroezemoes op de achtergrond. "Tris vraagt of je naar ons hotel wilt komen? Dan gaan we met z'n vijven iets leuks doen", zegt Brad. "Ja leuk! Waar in het hotel zie ik jullie en hoe laat?" "In de lobby en om elf uur, is dat goed?" "Ja, is goed. See you soon". "See you soon, Angel", zegt Brad en hangt op.

Ik sta op van het bed. Ik pak een handtas. Ik stop er mijn portemonnee, lipgloss, een spiegeltje en een oplader in. Ik leg mijn Ipad in het laatje van het nachtkastje. Ik trek mijn zwarte nep-leren jack aan en loop het appartement uit.

Aan de overkant van de straat staat het hotel, The Vamps staan al te wachten in de lobby. Ik steek de drukke straat over en loop het hotel in. "Hey Angel!", zeggen ze in koor. Om de beurt omhelzen ze me. "Hey jongens. Wat gaan we doen?". "Heb je hoogtevrees?", vraagt James. "Nee, wat zijn jullie van plan? Gaan we de Big Ben beklimmen ofzo?", vraag ik lachend. "Niet helemaal", zegt Connor. "We gaan bungy jumpen", zegt Tristan enthousiast. "Durf je dat?", vraagt Bradley een tikkeltje bezorgd. Echt schattig dat ze elkaars zinnen afmaken. En dan dat Engelse accent... In een woord geweldig! "Natuurlijk durf ik dat! Ik heb altijd al eens willen bungy jumpen!", zeg ik enthousiast. "Oké, dat is mooi. We moeten nu wel vertrekken, anders komen we te laat", zegt Bradley. Hij trekt me mee naar buiten, waar net een taxi stopt. De chauffeur stapt uit. "Jullie zijn The Vamps en Angel Summers?" vraagt hij. "Ja", zegt Tristan, "Dat zijn wij". De chauffeur opent de deur van de taxi voor ons. Het is zo'n typische Londense taxi. Zo'n mooie zwarte en het is best groot. Ik heb altijd al eens in zo'n taxi willen zitten. Zelfs al heb ik Engeland nooit zo leuk gevonden.

James en Connor stappen als eerste in, dan Tristan en Bradley en daarna ik. "De rit naar het bungy jump centrum duurt ongeveer een half uur", zegt de chauffeur. "Mag in dat geval dan de radio aan?", roep ik naar de chauffeur. Hij zet de radio aan en er begint een lied te spelen dat ik niet ken, maar de jongens zo te zien wel, want ze beginnen te glimlachen. "Wat is dit?", vraag ik. Ze kijken me even verbaasd aan. "Oh, dat is waar ook. Jij hebt nog nooit iets van onze muziek gehoord", zegt James. "Dus dit is een lied van jullie?". "Ja, het lied heet 'Wild Heart'. We hebben het geschreven in New York met Jamie Scott. Hij is nu een redelijk goeie vriend van ons. Het is ook de eerste track op ons album 'Meet The Vamps'", zegt Connor. Zodra 'Wild Heart' is afgelopen begint het liedje 'A Love Like War' van All Time Low. Dat doet me er aan herinneren dat ik mijn ringtoon nog moet veranderen. Ik pak mijn mobiel en open de MP3-speler. Ik selecteer de artiest 'Nickelback' en stel het liedje 'How You Remind Me' in als mijn ringtoon. Ik ben een grote fan van Nickelback. Ik kijk uit het raam, wat is London toch een mooie stad. De jongens besluiten om Truth or Dare te doen zonder Dare. Dit gaat een leuke rit naar het Bungy jump centrum worden.

—————————————————-

Haaai iedereen.  Volgend hoofdstuk gaan ze bungy jumpen!!! Yay! Zouden jullie mee gaan bungy jumpen als The Vamps je uit zouden uitnodigen om mee te gaan? Ik sowieso, net als Angel wil ik echt heel graag een keer bungy jumpen, evenals skydiven en dat soort dingen. Maar ja ik ben slechts 14 en een half dus waarschijnlijk gaat dat voorlopig nog niet gebeuren.

Wat vonden jullie van dit hoofdstuk? Ik zal jullie bij het volgende hoofdstuk niet meer zo lang laten wachten.

XOXO-Melissa