Meet The Vamps (Dutch) DISCONTINUED

Chapter 36, 14 Mei '15

Alexsandra P.O.V

"Shelley! Ik moet je iets vertellen. Bel me", zeg ik na de piep en hang op. Ik stuur haar nog een sms'je. Bel me! Nu! Het is belangrijk! Waar hangt ze toch uit?! Ik wacht een paar minuten en besluit haar nog een keer te bellen. Mijn mobiel gaat drie keer over en dan hoor ik de slaperige stem van Shelley. "Alexsandra? Waarom moet je me wakker bellen?" "Waarom lig je al te slapen? Het is  zeven uur", vraag ik verward. "Oh ja... tuurlijk. Je bent in New York, hé? Sorry dat ik je wakker heb gebeld maar het is belangrijk." "Wat is er mogelijk zo belangrijk dat je mij om twee uur 's nachts wakker moet bellen?" vraagt Shelley geïrriteerd. "Ik ben zwanger", zeg ik zachtjes. "Wat? Je bent wat? Ik verstond je niet". Ik kijk nog een keer naar de gebruiksaanwijzer en de zwangerschapstest. Twee streepjes betekend zwanger, en de test geeft toch echt twee streepjes aan. "Ik ben zwanger", zeg ik iets duidelijker. "WAT?" Shelley is meteen klaar wakker. "Van James toch hopelijk?" Ik schud m'n hoofd en realiseer me dan dat ze dat niet kan zien. "Nee... Van die Italiaan", mijn stem breekt. "Weet je het zeker?" vraagt Shelley bezorgd. "Zeker, vlak na die avond ben ik naar Noorwegen gegaan, heb dus geen tijd gehad om...-" "Okay... Uhm... Die Italiaan had dus geen condoom gebruikt?" "Ik had er niet echt op gelet ik had het te druk met me slecht voelen. Maar overduidelijk genoeg heeft hij dat dus niet gebruikt", zeg ik een beetje boos. "Okay, rustig Lexy". "Hoe moet ik rustig zijn als ik fucking zwanger ben van een vreemde van dertig?!" zeg ik overstuur. "Lexy, calm down. Adem in, en adem uit. Luister even, ik heb een idee. Wanneer komen de jongens terug?" "Uhm... de zeventiende, hoezo?" vraag ik verward en nog steeds overstuur. "Nodig James uit om naar je huis te komen, zet een paar kaarsen neer, kleed je verleidelijk aan en je weet wel hoe het verder gaat", zegt Shelley. Haar plan dringt langzaam tot me door. "En dan na een week ofso moet ik hem vertellen dat ik zwanger ben en doen of het zijn kind is? Maar Shelley, ik wil nog geen baby, ik ben nog niet eens negentien". "Ja duh, tuurlijk wil je nog geen kind. En nee je verteld het hem niet. Je dot dit voor het geval hij er perongeluk toch achter komt. Aangezien je toch aardig wat doktersafspraken gaat hebben hier voor en je weet wat er is gebeurt toen je zat te huilen in die bar. Fans zien je maken foto's en sturen die naar James", zegt Shelley. "Ja, je hebt gelijk". "Er is wel een belangrijk ding waar je op moet letten". "En dat is?" vraag ik, naïef als ik ben. "Dat hij GEEN condoom om doet. Probeer daar voor te zorgen. Zorg er gewoon voor dat hij zo erg in de mood is dat hij het vergeet. En als hij er toch nog naar vraagt zeg je gewoon dat je aan de pil bent, maar dat is alleen als hij er naar vraagt, je moet er geen aandacht op vestigen". "Dank je, Shelley, ik zou niet weten wat ik zonder je zou moeten", zeg ik dankbaar. "Ik weet wel wat ik zonder jou zou moeten, namelijk slapen", grapt Shelley. "Oh ja tuurlijk. Echt heel erg bedankt voor je hulp en slaap lekker". "Geen probleem, truste Lexy", zegt Shelley en hangt op. Ik laat me achterover op de bank vallen en zucht. Hopelijk komt alles goed. Ik denk terug aan gisteren en het hele sexting gebeuren. Dat was nog voor dat ik wist dat ik zwanger was, ik had er wel al het vermoede van maar ik dacht dat ik gewoon onder te veel stress stond en dat mijn lichaam daarom mijn menstruatie oversloeg. Vanochtend heb ik voor de zekerheid toch maar een zwangerschapstest gekocht. Ik hoop echt dat James er niet achter komt.

Angel P.O.V

"Shelley, dat we vandaag vrij zijn betekend niet dat je de hele dag in bed kan blijven liggen", zeg ik grijnzend als ik met een dienblad met eten en een kop thee de logeerkamer in loop. "Echt niet?" zegt Shelley slaperig en gaat rechtop zitten. "Oeh croissantjes! Dank je, Angel... Ik begrijp eindelijk waarom je ouders je Angel hebben genoemd, je bent echt een engel, je brengt me gewoon voedsel!" zegt Shelley lachend. Ik kromp ineen toen ze mijn ouders noemde. "Wat is er, Angel?" vraagt ze bezorgd. "Iets met je ouders?" "Mijn vader is om gekomen in een auto ongeluk toen ik vijftien was", zeg ik zacht. "Oh Angel, dat is vreselijk! Sorry dat ik het vroeg". "Nee, geeft niet, je wist het niet. En ik zou er ook meer over moeten praten". Ik geef haar het dienblad aan. "Demi zou hier moeten zijn over twee uur, zorg dat je dan klaar bent... Ik weet dat het zwaar voor je is om het allemaal te moeten vertellen, en ik ben je echt dankbaar dat je het doet", zeg ik voor ik de kamer uit loop. Chantelle is twee uur geleden al naar de redactie vertrokken en ze heeft al haar spullen hier laten liggen, ik denk niet dat ik erg snel van haar af ga zijn. Niet dat het erg is. Kathy vind haar geweldig omdat ze blauw haar heeft. Ze dacht in de eerste instantie dat Channy een fee was. Ik grinnik. Ik loop de keuken in en zet de borden van gisteravond in de vaatwasser. Mijn gedachten dwalen af naar mijn vader. Volgende week donderdag is het vijf jaar geleden sinds hij overleed en heel mijn leven overhoop werd gegooid. Elk jaar gaan Oma, Kathy en ik langs zijn graf en leggen er een boeket bloemen neer. Papa en ik waren altijd erg close, ik kon het beter met hem vinden dan met mijn moeder. Toen ik klein was zette hij altijd cd's op in de auto van rockbands uit de jaren negentig, zoals Nickelback, Green Day en Nirvana. Hij en ik zijn samen naar een Green Day concert geweest, en dat was echt een van de beste dagen van mijn leven. Pap, Kathy en ik gingen ook altijd met z'n drietjes naar musea. Met mam heb ik nooit echt veel gemeen gehad. Toen ik mijn haar paars wou verven en een neuspiercing wou, mocht dat niet van haar, ze noemde het een 'typische tiener fase'. Het was ook wel een soort fase, ik luister nog steeds naar die muziek maar ik heb inderdaad minder de drang om me punk te kleden, maar alsnog is het niet iets wat je tegen een tienermeisje zegt, dan voelen ze zich onbegrepen en niet serieus genomen. Papa daar in tegen vond het geweldig dat ik mijn haar paars wilde verven en nam me meteen mee naar een kapper.

"Hey, Demi!" zeg ik als ik de deur open. "Hey, ik ben Shelley", Shelley steekt haar hand uit en schudt Demi's hand. "Demi, zoals Angel net zei". Shelley en Demi lopen samen de woonkamer in, en ik loop de keuken in. "Wat willen jullie drinken?" vraag ik vanuit de keuken. "Ice Tea", roepen ze allebei. Ik pak drie glazen uit de kast en pak een fles Ice Tea uit de koelkast en loop de woonkamer in. "Dus waar wil je het over hebben?" vraagt Demi als we allemaal op de bank zitten met een glas Ice tea. "Demi, we willen het over Noah hebben", begin ik. "Wacht, hoe weet je zijn naam? Ik heb je dat nooit verteld". "Hij is mijn ex", zegt Shelley. "Oh", zegt Demi. "Maar wat...-" "Hij was mijn ex, hij ging vreemd en..." Shelley veegt een traan weg. Ik leg een haar op haar schouder. "Hij is een drugsdealer en zit in de prostitutie branche. Hij heeft mijn en Alexsandra's tienerjaren verpest!" "Oh..." zegt Demi zachtjes. "Noah heeft zelf tegen Alexsandra gezegd dat hij je alleen maar gebruikt voor 'bepaalde behoeftes'," zeg ik. Demi wordt rood. "Ja, meestal als we elkaar zien is het inderdaad voor... die bepaalde behoeftes", zegt Demi zachtjes. Na een korte stilte zegt ze, "Zouden we hem niet aan moeten geven?" Shelley schudt snel haar hoofd. "Dan pakken ze mij ook meteen op!" zegt ze, gepanikeerd. "Waarom zouden ze jou ook oppakken?" vraagt Demi verward. "Ik dealde twee jaar geleden drugs, samen met hem", zegt Shelley beschaamt. "Oh... Okay. Weet je, ik wou het eigenlijk toch al met hem uitmaken. Het begon nogal irritant te worden dat hij steeds weg ging", probeert Demi luchtig te zeggen. "Zullen we ergens koffie gaan drinken, of thee in jouw geval?" vraagt Demi. "Is goed", zegt Shelley meteen. Volgens mij is ze wel blij dat ze van dit gespreksonderwerp af is.

"Demi, ik verzeker je, de thee in Engeland is echt veel beter", zegt Shelley als we door de straten van Brooklyn lopen. "Ze heeft gelijk", zeg ik knikkend. Demi en Shelley kletsen en lachen. Ik lach mee maar mijn hoofd is bij iets anders... iemand anders beter gezegd. Iemand die verderop in de straat onze richting in loopt. Hij komt steeds dichterbij. Ik sta stil. Demi en Shelley lopen nog een stukje door. "Angel?" zegt Demi als ze merkt dat ik ben gestopt met lopen. Shelley en Demi lopen terug naar mij toe. "Is er iets?" vraagt Shelley. Demi volgt mijn blik en ziet wat ik ook zie. "Angel, is dat... Danny?" vraagt ze. Ik slik en knik. Shelley kijkt verschrikt dezelfde kant op. "Zei je Danny?" "Ja...? Hij is Angel's ex-verloofde." "WAAT?" roept Shelley bijna uit. "Je was verloofd? Maar je bent twintig! En verloofd met Danny?" "Hij heeft me erg goed geholpen vlak na het overlijden van mijn vader. En toen we achttien waren verloofde we ons. Vorig jaar is de verloving verbroken, hij was vreemd gegaan omdat hij niet meer van mij hield", ik probeer een snik binnen te houden. Demi legt haar hand op mijn schouder. "Wacht eens", zeg ik. "Shelley, waar ken jij Danny van?" vraag ik gealarmeerd. Danny komt dichterbij. "Nou uhm..." begint Shelley. "Hey dames", zegt Danny. Hij komt bij ons staan en haalt een hand door zijn zwarte haar. "Hey Shelley, jou heb ik lang niet meer gezien!" "Angel, hij... hij is Noahs beste vriend... en collega... voor al zeven jaar".

********

Ik hoop dat jullie dit een leuk hoofdstuk vonden. Bij het gesprek met Demi liep ik een beetje vast maar ik denk dat het wel goedgekomen is.

Hoe is jullie kerstvakantie tot nu toe? Nog iets leuks gedaan met oud en nieuw?

xo-Missa