Meet The Vamps (Dutch) DISCONTINUED

Chapter 63, 17 augustus '15

Shelley P.O.V

"Wij zijn hier vandaag bij een gekomen om het verlies van Corinna Rose Marple te berouwen", begint de begravenis plechtig te vertellen. Ik heb nooit begrepen waarom je dit werk zou doen. "Corinna was een liefhebbende moeder, grootmoeder en vriendin. Corinna zal vandaag begraven worden naast het graf van haar overleden echtgenoot. Maar eerst een paar woorden van haar zoon, Mason Marple". Mason loopt naar het platform waar de begravenis ondernemer stond. En gaat achter de microfoon tafel staan. "Mijn moeder was een prachtige en sterke vrouw. Toen mijn vader overleed heeft zij alles in haar eentje geregeld. Zodat wij ons nergens zorgen over hoefde te maken. Ondanks dat ik in Australie ben gaan wonen had ik nog dagelijks contact met mijn moeder. Ze was een lieve vrouw die altijd meer gaf om andermans problemen en zorgen dan om haar eigen. Mijn moeder was de beste moeder die ik had kunnen wensen. Ze stond altijd voor me klaar, hielp me met mijn huiswerk en heeft ook geholpen met de emigratie en immigratie papieren op orde te krijgen. Zelfs als dat betekende dat ze mij minder vaak zou zien. Mijn kinderen gaan hun grootmoeder heel erg missen. En zo missen mijn vrouw en ik haar ook. Rust in vrede, mam. Ik zal je herinnering koesteren en altijd van je blijven houden". Er stroomt een traan over Masons wang. Net als over de mijne. "Ik zou nu graag het woord willen geven aan Shelley Nakchedi, een van mijn moeders beste vrienden. Shelley was tot het einde bij mijn moeder gebleven, ook wanneer ik niet hier was". De gasten klappen respectvol wanneer Mason het podium afloopt. Ik haal diep adem en kijk Noah aan. Hij heeft zijn hand op mijn schouder en kijkt me bemoedigend aan. Ik sta op, trek de rok van mijn jurk glad en loop het platform op. "Corinna Marple is altijd een grote steun voor mij geweest", begin ik, tranen opkomend. "Ik ken mevrouw Marple al voor 3 jaar en ze heeft altijd voor me klaar gestaan. Na mijn eerste harte breek heb ik mijn hart bij haar mogen luchten. Waarna ik één van heerlijke baksels kreeg. Altijd als ik bij Mvr. Marple op bezoek kwam was ze wel iets lekkers aan het bakken. Al was het appeltaart of brownies. Alles wat ze bakte was heerlijk. Mvr Marple heeft hiermee ook mijn beste vriendin geïnspireerd om een bakkerij te openen." Ik slik. "Mvr Marple was altijd de oma en moeder die ik nooit had. Ik kon altijd bij haar terecht met mijn problemen zonder veroordeeld te worden. Mvr Marple is ook de grootste steun geweest bij mijn meest recente gebroken hart. Het doet me pijn om te weten dat ik haar nooit kan terugbetalen voor wat ze voor mij heeft betekend. Dat ik haar nooit hartelijk kan bedanken. Dat ik haar nooit meer kan omhelsen en nooit meer haar appartement in kan lopen en begroet worden door de geur van gebak". De tranen stromen nu over mijn wangen. Ik kijk op naar de lucht "Mvr Marple, u was een licht in de donkerheid van de wereld. En nu u weg bent heb ik minder licht om de weg mee uit te maken. Ik hoop dat u rust en geluk vindt in het volgende leven. Ik houd van u en ga u ontzettend missen". Mason knikt goedkeurend naar mij met tranen schitterend in zijn ogen. Ik kijk naar Noah en ook hij heeft tranen in zijn ogen staan. Ik stap het platform af en loop snel terug naar mijn plek. "Mooi gezegd, Shelley", zegt Mason als ik langs hem loop. Ik knik. Ik heb geen woorden meer. Als ik mijn mond nu open ga ik niet meer kunnen stoppen met huilen. Ik plof naast Noah neer op mijn stoel. Noah slaat zijn armen om mij heen. Ik verberg mijn gezicht tegen zijn schouder. Noah is de enige troost die ik hier kan krijgen. Connor is weg, Mvr Marple is weg. Ik kan Lexy nooit meer contacteren na mijn drugs streak. Noah is de enige die ik nog heb. Ik laat mijn tranen gaan en klamp me steviger vast aan Noah.

De rest van de service was nog tranen trekkende. De oudste dochter van Mason is zo dapper geweest om nog wat over haar favoriete oma te zeggen. En ik kon het echt niet meer droog houden toen dat kleine meisje op het podium stond te huilen over hoe erg ze Mvr Marple gaat missen. Mvr Marple wordt gegraven in een ebbenhouten kist naast het graf van haar man. Ze zijn nu toch eindelijk weer samen. De begravenisondernemers laten de kist langzaam naar beneden het gat in zakken. Ik leun tegen Noah aan en hij slaat een arm om mijn schouders heen. Tot ziens Mvr Marple. Tot in een beter leven.