Meet The Vamps (Dutch) DISCONTINUED

Chapter 8, 16 maart '15

*Edited*

Connor P.O.V

"Bedankt voor het komen", zeg ik. Het is half twee 's nachts en de gasten vinden het nu toch wel laat worden en vertrekken. Mijn ouders en Lewis vertrekken als laatste. Ik knuffel mam en doe met pap zo'n mannen rug klopje knuffel... ding. Mijn ouders omhelzen Shelley ook en bedanken haar voor het feest en haar gastvrijheid. Ik neem afscheid van Lewis en geef hem een highfive. "We komen snel langs", verzeker ik ze en ik sla een arm om Shelley's smalle schouders heen. "Is goed, liefje", zegt mam. "Bye, bye", zeggen ze en stappen in hun auto. Shelley en ik lopen terug haar huis in. Ik sluit de voordeur en leun er tegenaan. "Dat was me een feestje wel", zeg ik en zucht. "Het enige wat ik nu wil, is slapen. Mee eens?" ik kijk Shelley aan. Ze ziet er vermoeid uit. Ze knikt. "Ik kan wel blijven logeren, toch?" vraag ik. "Ja natuurlijk! Ik laat je echt met dat slaperige hoofd naar huis rijden", zegt ze lachend. "Als je dat wel zou doen", begin ik. "Zou ik waarschijnlijk nog steeds beter rijden dan jij, wanneer je niet moe bent". Shelley geeft me een speelse stomp tegen m'n bovenarm. "Okay, laten we eerst even de spullen uit de tuin halen", zegt Shelley. "Als het gaat regenen is alles nat en doorweekt en daar heb ik geen zin in". "All right".

Shelley P.O.V

Connor en ik staan samen in de badkamer onze tanden te poetsen. "Wat een geluk dat ik nog een sweater en een jogging broek van jou had liggen", zeg ik en glimlach. "Anders had je shirtless moeten slapen". Connor lacht. "Dat zou nog eens wat zijn. Dan zou je niet eens gaan slapen, dan zit je alleen maar naar mijn boven lichaam te kijken". "Daar heb je gelijk in", zeg ik lachend. We spoelen onze mond en lopen naar mijn slaapkamer. Connor gaat in het bed liggen en kruip tegen hem aan. Ik leg mijn hoofd op zijn borstkas en hij slaat een arm om mijn schouders. Ik kan zijn hart horen kloppen, het is een rustgevend geluid. Connors ademhaling wordt regelmatiger en hij valt in slaap. Het is fijn om zo tegen hem aan te liggen, hij is net mijn persoonlijke kacheltje. Ik ben zo gelukkig met hem. Als ik Connor niet had ontmoet, was nu waarschijnlijk met Noah bij een of ander feest. Gelukkig heeft Connor de overgang van de oude ik naar de nieuwe ik niet gemerkt. Hij was op tour met de band in Amerika voor een half jaar. En mensen veranderen wel in een half jaar tijd. Hij merkte wel dat ik anders was, minder hyper zeg maar. Als hij ooit achter mijn verleden komt, zou ik niet weten wat me dan te wachten staat. Mijn oogleden beginnen zwaar te worden en vallen dicht. Het laatste wat ik hoor is een 'Ping' geluidje van mijn telefoon.

Angel P.O.V

"De vlucht naar New York vertrekt over vijftien minuten. Zouden alle passagiers van de vlucht zich naar het vliegtuig kunnen bevinden", zegt een monotone stem door de intercom. Ik sta op van de bank waar ik was gaan zitten. Nadat ik mezelf twee uur in het toilet-hokje had opgesloten, besloot ik dat ik er wel weg kon.

Ik loop door het vliegtuig op zoek naar mijn stoel. Als ik mijn stoel heb gevonden, ga ik zitten. Mijn stoel is bij het raam. Ik reis eerste klas, dankzij mijn werk. Ik zou me dat zelf nooit kunnen veroorloven, en ik vind het niet nodig. Ik denk niet dat die Noah gast zich wél een eerste klas vlucht kan veroorloven, ik ben hier wel veilig, lijkt me. En... ik denk voor mijn beurt. Noah loopt door het gangpad. Hij ziet me en stopt bij de rij stoelen waar ik zit. "Hey", zegt hij. "Wat moet je?" zeg ik bot. "Ik wou alleen maar vragen waar je de afgelopen uren hebt uitgehangen", zegt hij en glimlacht. Hij ziet er schattig uit als hij dat doet... Nee, dat ziet hij er niet! "Ik was een souvenirtje kopen voor mijn zusje, zoals ik zei", antwoord ik hem. "Ik was bij de souvenir winkel en je was daar niet. En het is onmogelijk dat je 3 uur doorbrengt in een souvenir winkel", zegt hij nog steeds vriendelijk. "Het gaat jou niks aan waar ik was. Kan je nu gaan?" probeer ik zo rustig mogelijk te zeggen. Hij haalt zijn schouders op en loopt door. Hij ploft een paar rijen voor mij op een stoel neer. Ik besluit om niet meer op hem te letten. Ik pak mijn oordopjes en E-reader uit mijn tas. Hmm... eens zien, wat ga ik lezen. Ik blader door mijn bibliotheek. Aha, The Fault In Our Stars. Oma zegt al jaren dat ik het moet lezen, daar heb ik nu ruim de tijd voor, acht uur om precies te zijn.