Meet The Vamps (Dutch) DISCONTINUED

Chapter 35, 13 Mei '15

Angel P.O.V

"Ik ga wel!" zegt Shelley als de deurbel gaat. Wie zou er nu nog aan de deur kunnen staan? Het is half elf. "Oh, jij bent het... Ehm, wat doe je hier?" hoor ik Shelley vanuit de hal vragen. De persoon die aan de deur staat geeft geen antwoord. Maar al snel weet ik wie er voor de deur stond. Chantelle komt met rode wangen en een grote tas de kamer in lopen. "Hey", zeg ik droog. "Waarom ben je hier...? En what's up met die uitpuilende tas?" Chantelle laat de tas op de grond vallen en zegt. "Ik ben door Merlijn het huis uitgezet!" "Merlijn? Als in de tovenaar Merlijn? Amerikanen verzinnen echt de raarste namen voor hun kinderen" zegt Shelley die de kamer in komt lopen. "Hij was mijn vriend voor bijna vier jaar tot dat we vanavond ruzie kregen en hij me het huis uit smeet met deze tas achter me aan!" "Wacht even, hij heeft je het huis uitgesmeten?" vraagt Shelley, nu toch wel een tikkeltje bezorgd. "Nou nee, maar hij gooide de tas wel naar me toe toen ik voor de voordeur stond". "Maar Channy, ik dacht dat je sowieso al bij hem weg wou gaan?" zeg ik vragend. "Ja dat klopt, maar hij mag mij niet zomaar dumpen, dat is mijn ding". Shelley kijkt vragend van Chantelle naar mij. "Ze heeft een soort knipperlicht relatie met Merlijn". "Had, het is nu voorgoed over", verbeterd Chantelle me. "Had, ook goed. Kan je me nog even uitleggen wat je dan hier doet?" "Oh, nou... Ik heb niet echt veel vrienden, laten we het er bij houden dat ik een vriend heb hier en hij is op vakantie. Dus ik kwam naar de enige andere optie die ik had, en dat was jij". "Dus je wilt hier blijven slapen?" vraag ik, opmakend uit wat ze net zegt. "Wat aardig om het zo voor te stellen", zegt Chantelle en doet haar lange zwarte winterjas uit waaronder ze een onesie draagt. "Okay, je mag wel blijven", zeg ik dan maar en Chantelle omhelst me.

"Angel? Kan ik je even spreken? In de keuken?" vraagt Shelley, met een scherpe ondertoon. Chantelle, die het haarzelf gemakkelijk aan het maken was op de bank en de tv aan heeft gezet, had niks door. Ik volg Shelley naar de keuken. "Wat is er?" vraag ik als de tussendeur dicht klapt. "Waar gaat The Living Nightmare slapen?" Ik grinnik. "The Living Nightmare. Kom op, Shelley, zo erg is ze niet". "Nee? Vandaag had ze kritiek op hoe lang ik Tristan tekende en op hoe ik zijn haar tekende. Ze vond dat hij te klein was en zijn haar raar. En ik liet haar toen Tristan tekenen en het leek nergens op, misschien een beetje op een giraf maar niet op Tris in ieder geval", zegt Shelley geïrriteerd. "Ze is een beetje eigenwijs en apart ja, maar trek je maar niks aan van de kritiek die ze je geeft". "Okay, maar even terug naar de vraag waar gaat zij slapen? Want ik ga dat comfy tweepersoons bed echt niet met haar delen!" Op ieder ander die zo had gedaan die te gast was in mijn huis was ik boos geworden, maar op een of andere manier weet Shelley er mee weg te komen. "Fine, ik laat haar wel op de bank slapen". Ik duw de tussendeur open en we lopen de woonkamer weer in om daar een slapende Chantelle aan te treffen op de bank. Shelley zucht tevreden en loopt naar de logeerkamer. Ik pak beddengoed uit de kast in mijn kamer, leg het dekbed over Chantelle heen en schuif voorzichtig een kussen onder haar hoofd. Chantelle maakt een zacht geluidje en slaapt dan rustig door. Ik pak de afstandsbediening en zet de tv uit. Voor ik zelf ook ga slapen loop ik nog even Kathy's kamer in. Ze ligt vredig te slapen met Kolonel Beer in haar armen. Ik glimlach en loop naar mijn kamer en ga onder de deken liggen.

Tristan P.O.V

"Brad heb je nog iets gehoord van Angel de afgelopen dagen?" vraagt Connor die de kleedkamer in komt lopen. "Nu je het zegt, ik heb niks meer van haar gehoord sinds we vertrokken naar Nederland. Ze zal het wel druk hebben met werk en Shelley over de vloer hebben... Je maakt je zorgen om Shelley hé?" Connor knikt. "Don't worry man", zeg ik. "Het gaat vast goed met haar, wat zou er fout zijn gegaan? Als het vliegtuig waarin ze zat was neergestort hadden we daar wel wat over gelezen op internet", probeer ik Connor gerust te stellen maar hij kijkt me geschokt aan. Brad komt naast me zitten op de bank en slaat een arm om mijn schouders. "Tris heeft gelijk". Connor zucht. "Ik wou gewoon dat ze iets van zich liet horen". "Ze heeft het vast gewoon druk met het maken van die strip, en dan niet te vergeten dat ze waarschijnlijk ook wel last zou hebben van een jet lag", zegt James, die opkijkt van z'n mobiel. "Wat doe je?" vraag ik na een korte stilte. James kijkt op, zijn wangen een tikkeltje rood. "Ehm, ik what's app met Alexsandra", James kijkt gauw weer terug naar zijn mobiel. "Waarom zijn je wangen dan lichtelijk rood?" "Ehm niks", zegt James en typt verder. "Ik ga Shelley even bellen", zegt Connor en loopt de kleedkamer uit, duidelijk de ongemakkelijke situatie ontlopend. Brad staat op om achter James te gaan staan en over zijn schouder mee te kijken maar James staat vlug op en loopt naar de andere kant van de kleedkamer. "Verberg je soms iets voor ons, James?" vraagt Brad, quasi onschuldig, en loopt op James af. "Nee hoor", zegt James, zijn stem een beetje hoger dan normaal. Brad grijnst. "Zeker?" vraag ik, zodra ik Brads plan door heb. Brad loopt nog dichter op James af, om op James' mobiel te kunnen kijken. James' enige opties zijn om dat toe te staan of om z'n mobiel in de lucht te houden. Hij kiest voor de laatste optie. James arm vliegt de lucht in. "Brad...?" zegt hij. Ik loop snel naar James toe en gris zijn mobiel uit zijn hand en geef het aan Brad. "Tris... NEE!" Brad begint het laatste berichtje dat Alexsandra heeft gestuurd voor te lezen terwijl ik een tegenstribbelende James tegen houd. "'Mijn hand glijdt nu naar mijn...' ...Oh", zegt Brad en geeft de mobiel snel terug aan James, zijn wangen beginnen rood te worden. "Ehm... Sorry... James", zegt Brad stotterend en loopt snel de kleedkamer uit.

Connor komt de kleedkamer weer in. "Is er iets met Brad? Hij kwam net langs me gerent in de gang", zegt Connor verward. James en ik schudden onze hoofden. Connor opent z'n mond om nog iets te zeggen maar besluit om het hier maar bij te laten.

Na een kwartier komt Brad de kleedkamer weer binnen en gaat weer op de bank zitten. Zijn vingers gaan razend snel over het toetsenbord van z'n mobiel heen. Ik ga naast hem zitten. "Angel en Shelley hebben een gast", legt Brad uit, als hij merkt dat ik probeer mee te lezen.

Angel: Het is echt hilarisch hoe erg Shelley zich irriteert aan Chantelle. (6.24pm)

Angel: Als Chantelle de woonkamer in komt, staat Shelley op en doet alsof ze iets belangrijks in haar kamer moet doen. Het is ergens best vreemd dat ze Channy zo erg niet mag. Ik had gedacht dat ze het wel met elkaar zouden zitten. (6.25pm)

Brad: Waarom dacht je dat? (6.25pm)

Angel: Ze houden van dezelfde muziek. En Channy verft haar haar, ik had gedacht dat Shelley haar wel cool zou vinden. (6.26pm)

"Vraag welke kleur ze haar haar verft", zeg ik tegen Brad. Brad knikt en begint te typen.

Brad: Tris wilt weten welke kleur Chantelle haar haren verft. (6.27pm)

Angel: Lol! Ze heeft op dit moment blauw haar. (6.27pm)

"Cool", zeg ik. Brad knikt weer.

Brad: Ik moet gaan, het concert begint over een uur en we moeten ons nog een beetje voor bereiden. xo - Brad&Tris.

Angel: Okay, succes vanavond boys! xo - Angel.

"Dus jullie zijn al bij het sturen van 'xo's' naar elkaar", zeg ik grijnzend. "Give it a rest", zegt Brad en stopt z'n mobiel weg. Ik sla mijn arm om zijn schouders heen. "Aww, is kleine Brad verliefd?" Brad staat op zodat hij op me neer kijkt. "Klein? Hoe bedoel je klein?" zegt hij uitdagend. Ik sta nu ook op en kijk nu op Brad neer. Brad kijkt me strak in de ogen aan en gaat op de bank staan, zodat hij weer langer is. Ik pak Brad bij zijn benen en gooi hem over mijn schouder heen en ren met hem door de kleedkamer. Dean opent de deur van de kleedkamer en ik ren er gauw door heen. Ik hoor Dean zeggen, "Wat gebeurt daar?" tegen Con en James. Ik ren door de gangen van de concerthal met Brad nog steeds over mijn schouder. "Trisssss! Zet me neer", zegt Brad, met een lach in zijn stem. Ik ren langs Joe, die ons raar aankijkt. Ik ga de hoek om en open een deur. Ik loop de kleedkamer van The Tide in en leg Brad, die ondertussen de slappe lach heeft, op de bank neer en loop rustig de kamer uit. The Tide verward achter latend met Brad.

*****

Merry Trismas everyone!!!