Meet The Vamps (Dutch) DISCONTINUED

Chapter 51, 12 juli '15

Angel P.O.V

"En wanneer was de laatste keer dat u..." de politieagent kijkt naar zijn notitieblaadje. "...Chantelle Ackles zag?" "Gisterenmiddag rond twee uur". "Een precieze tijd en locatie graag". "Vijf over twee bij Hinckley Place, Brooklyn. We stonden geparkeerd voor nummer 60 en Chantelle sprong uit de auto en rende hard de straat uit", antwoord ik geïrriteerd. Deze politieagent is heel erg verveeld en totaal niet geïnteresseerd. "Okay, ze is nu dus vermist voor precies 26 uur. Heeft u haar al proberen te bellen? Heeft u haar al gezocht op plekken waar ze misschien vaak komt? Heeft u haar ouders al gecontacteerd?" "Ja meneer, ik heb al die dingen al gedaan. Ik heb ook al bij haar huis gekeken, voor u het vraagt, want ze woont namelijk bij MIJ thuis", ik begin nu echt geïrriteerd te raken. "Ik denk dat we hier van een vermissing spreken", zegt de agent na een korte stilte. NO SHIT SHERLOCK, roep ik naar de agent in mijn hoofd. "Ik ga helaas niet over de vermiste personen en u zou dan met mijn leidinggevende moeten praten". Gelukkig, iemand die hopelijk wel interesse toont en wilt helpen. "Helaas is hij vandaag vrij en kunt u hem morgen pas spreken", zegt de agent monotoom. FOR FUCKS SAKE! "Oh okay. Dan kom ik morgen wel terug", zeg ik zo kalm als ik kan. Ik loop het politiebureau uit en stap in mijn auto. Het moment dat ik de deur dicht trek barst in tranen uit. Ik sla een paar keer om mijn stuur uit frustratie en laat de tranen over mijn wangen lopen. Channy waar ben je? Ze is zo belangrijk voor mij geworden de afgelopen maanden en ze heeft me zo goed geholpen met de Demi situatie. Ik hoop maar dat haar niks ergs is overkomen. Ineens klopt er iemand op het raam van mijn deur. Ik veeg snel mijn tranen weg en kijk op. Kathy's kleuterklas juf, Maggie, staat bij het raam. Ik draai het raam omlaag. "Hey Angel, gaat het wel?" vraagt Maggie bezorgd. "Ja, ja prima", zeg ik vlug. "Wat doe je hier, Maggie?" vraag ik zo rustig en normaal mogelijk. "Mijn man was zijn huissleutels vergeten en die kwam ik even brengen omdat ik niet thuis ben wanneer hij thuiskomt". Oh ja, Maggie's man werkt bij de NYPD. Maggie is niet veel ouder dan ik. Misschien zeven jaartjes ouder dan ik. "Weet je zeker dat het goed met je gaat. Ik dacht dat ik je zag huilen?" vraagt ze bezorgd. Maggie was altijd Kathy's favoriete juf. Ze zei dat ze heel lief was en altijd goed hielp wanneer er andere kindjes gemeen waren tegen Kathy. "Ja het gaat wel. Ben een beetje gefrustreerd, dat is alles. Maar ik moet nu echt weer naar huis want Kathy wacht op mij", zeg ik en draai het raam weer op en rijd weg.

Brad P.O.V

"Nog maar acht dagen!" roept Tristan plagend wanneer hij onze hotelkamer in komt. "Komen Chantelle, Nicolas en Max ook naar Florida?" vraagt hij vervolgens. We hebben nog een VIP kaartje extra weten te regelen voor Max omdat Angel en Chantelle er op stonden dat hij mee zou komen. Ik schud mijn hoofd. "Nee, alleen Kathy en Angel". Ik zet mijn mobiel aan, kijk naar de tijd, zet hem weer in stand by en leg hem op de tafel. "Ben je zenuwachtig, Brad?" vraagt Tris serieus. "Een beetje. Relaties lopen niet altijd zo lekker bij mij, vanwege het touren". Tristan knikt, hij kent hetzelfde probleem. "Maar Angel en jij hebben nu al zo'n lange tijd contact en ik denk dat jullie gevoelens alleen maar sterker zijn geworden voor elkaar". Ik glimlach, hij heeft gelijk. "En bro, ik ben erg blij dat ze jou zo blij maakt, je gaat er ook erg goeie nummers van schrijven, zoals Halfway There". "Ja, laten we dat maar geheimhouden van de fans... en Angel. Ik weet niet eens hoe die eerste date gaat uitpakken. Misschien besluit ze dan wel dat ze niet meer dan vrienden wilt zijn". Tristan staat op en komt op de stoel naast mij zitten. "Niet zo onzeker, bro. Kijk, ze belt je op Skype". Ik kijk snel naar mijn mobiel en zie inderdaad een inkomende oproep van Angel. Ik neem snel op. Angels gezicht verschijnt. Haar ogen en wangen zijn heel rood, alsof ze gehuild heeft. "Angel, darling, gaat het wel?" vraag ik meteen bezorgd. "Ik zou graag willen zeggen dat het hartstikke goed gaat en dat ik zo enthousiast ben voor onze date maar dat gaat helaas niet". Ik slik, oh god, ze heeft twijfels. "Ik ben wel enthousiast voor onze date hoor, daar niet van. Het gaat alleen niet zo goed en ik voel me dus ook wat minder enthousiast". Een zucht van opluchting verlaat mijn mond. Angel ziet het en glimlacht. Tristan duwt zijn hoofd tegen het mijne zodat hij ook in beeld is. "Hey Angel, even dat je het weet, ik ben ook hier. Als je liever hebt dat ik niet hoor wat je te zeggen hebt zeg je het maar hoor", zegt Tris zorgzaam. Angel knikt dankbaar. "Bedankt Tris, maar dat hoeft niet". Ze haalt even diep adem. "Chantelle is vermist", zegt ze. Onze monden vallen open. "Wat?!" zeggen we in koor. "Ze sprong gisterenmiddag uit de auto en rende hard weg". "Niet een rijdende auto toch?" vraag ik voor de zekerheid. Angel schudt haar hoofd. "Wat is er gebeurd?" vraagt Tris. "Ik weet het eigenlijk zelf niet eens zeker. We waren Kathy op gaan halen van haar eerste pianoles en we wouden eigenlijk net vertrekken. Alleen Chantelle riep ineens heel hard 'wacht!' en ze zag eruit alsof ze een spook had gezien. Toen gooide ze haar autodeur open, sprong ze de auto uit en rende heel hard de straat uit", er loopt een traan over Angels wang. Ik haat het om haar in zoveel pijn en verdriet te zien en haar niet in mijn armen kan houden. "Heb je de politie al ingelicht?" vraagt Tristan. "Ja, en dat is nog het ergste. Er is schijnbaar maar een iemand die over vermiste personen gaat en die werkt niet op zondag. Dus na mijn zegje te hebben gedaan bij die agent aan het bureau word ik weg gestuurd met een 'ja, dit gaat inderdaad over een vermist persoon'. WANT DAT WAS NIET HET EERSTE WAT IK ZEI TOEN IK BINNEN KWAM OFSO!" Angel gilt het laatste bijna. Ze haalt even rustig adem. "Sorry, ik had me niet zo laten gaan". Op de achtergrond hoor ik Kathy Angels naam zeggen. "Sorry Kathy, ik ben een beetje boos op de politieagent die mij niet wou helpen", zegt Angel tegen Kathy. Ik hoor Kathy vaag 'okay' zeggen en de kamerdeur weer dicht doen. "Kathy is ook erg bezorgd om Chantelle, ze is net een extra grote zus voor haar geworden". Angel veegt nog een traan weg. "Ik weet niet of wij wel naar Florida kunnen komen als Chantelle niet snel weer opduikt". Ondanks dit begrijpelijk is en het te verwachten was raakt mij dit hard. "Ja, dat snap ik. Hopelijk is alles goed met Chantelle en komt ze snel weer terug", zeg ik met een brok in mijn keel. "Ik krijg net een bericht binnen van Joe, we moeten de setlist gaan bespreken. Het spijt me Angel, maar ik moet gaan. See you later, darling", zeg ik en hang op. "Bro, wat was dat nou?" vraagt Tristan verontwaardigd. "We hoeven helemaal niet naar Joe". "Dat weet ik. Ik kon gewoon niet nog langer met Angel praten als ik haar dadelijk misschien niet eens kan zien. Het is echt heel erg dat Chantelle vermist is, en ik snap waarom ze zegt dat ze dan misschien niet meer komt maar dat veranderd niet dat dat pijn doet", ik voel me echt heel egoïstisch nu. Maar Tristan knikt, "Ik snap het, mate".

Shelley P.O.V

@shelley.bellie: Angel, ik heb iets belangrijks te vertellen. Bel me op Skype. (10.27pm)

Ik heb Angel voor de zekerheid maar een berichtje gestuurd in plaats van gewoon bellen. Misschien dat ze net aan het eten is of dat ze met Brad aan het Skypen is, je weet maar nooit. Maar al snel krijg ik een inkomende Skype oproep. "Wat is er Shelley?" vraagt Angel zodra haar gezicht verschijnt op mijn scherm. "Ik heb informatie gevonden over Chantelle. Ze is al eens eerder vermist geweest. Maar dat heeft ze zelf in scene gezet. Haar hele vermissing was gefaket." De verbazing is duidelijk zichtbaar op Angels gezicht. "Hoe zet je een vermissing in scene?" "Ja, dat was ook mijn eerste gedachten. Ze was van huis weg gelopen, ze woonde tijdelijk bij een aantal vriendinnen omdat haar ouders naar het buitenland waren voor werk". Angel knikt en ik vertel verder. "Het artikel zegt dat ze met die vriendinnen had afgesproken dat ze weg zou gaan voor een tijd, maar dat ze wel terug zou komen. Chantelle's vriendinnen hadden de opdracht gekregen om haar als vermist op te geven. De politie is er nooit achter gekomen waarom". Angel staart met grote ogen naar mij. "Waar vond je dit?" vraagt ze. "Het is een artikel uit 2011 van The Philadelphia Inquirer." Dit lijkt een lampje te branden voor Angel. "Chantelle is in Philadelphia opgegroeid. In een van de eerste weken dat ze bij ons werkte, vertelde ze dat ze niet was aangenomen bij The Philadelphia Inquirer maar ze was altijd vaag over waarom". "Het is misschien raar om te zeggen, maar ik hoop dat dit ongeveer dezelfde situatie is. Al heeft ze niemand opgedragen om haar als vermist op te geven. Maar wat bereikt ze hier mee?" Angel knikt instemmend. "Wat bereikt ze hier mee inderdaad?"

Na mijn Skypegesprek met Angel ben ik voor de eerste keer in dagen naar buiten gegaan. Ik loop door de coole Londen lucht richting de tube. Ik weet niet zeker waarom ik richting de tube loop maar mijn gevoel zegt me dat ik daar moet zijn. Ik draag een zwarte joggingsbroek en een witte crop top met korte mouwtjes. Ik loop de tube ingang in en daar zie ik hem staan. Sam, een van Noah's oude vrienden. Ik had niet gedacht dat ik hem nog zou zien maar ik weet niet wel waarom mijn gevoel me hier heen heeft geleid. Ik loop naar hem toe. "Shelley, ben jij dat?" vraagt Sam wanneer ik naast hem kom staan. "Ja. Ik val maar gewoon meteen met de deur in huis. Wat heb je bij je?" "Ik heb alleen nog een zakje wiet bij me, je mag hem gratis mee. Vrienden korting." Ik kijk hem dankbaar aan wanneer ik het zakje aanpak en snel een joint rol met de inhoud. Sam was vroeger Noah's rechterhand maar hij is toen al gauw vervangen door Danny. Sam stopte toen ook meteen met dealen maar had altijd wel een vooraadje op zak. Ik kon het goed vinden met Sam maar van Noah mocht ik niet meer met hem omgaan. "Je bent niet meer samen met Noah", zegt hij alsof hij dit al wist. "Gezien je anders niet naar mij was gekomen voor spul". "Ik ben al een tijd weg bij hem. Ben eigelijk ook al een hele tijd sober maar ja..." ik val stil, de gedachten van Connor doet zo veel pijn en dat is juist waar ik vanaf probeer te komen. "Is je hart gebroken?" vraagt Sam alsof hij mijn gedachtes kan lezen. Ik knik en er loopt een traan over mijn wang. Ik neem nog een trekje van de joint. Sam veegt de traan voorzichtig van mijn wang. "Wie het ook was die je hart brak, hij is jou niet waard". En ineens voel ik een enorme drang om deze shady gast te zoenen. Ik weet niet of het door de wiet komt of omdat ik me gewoon zo alleen voel. Ik voel me bewegen richting hem en ik laat de joint, die al bijna op was, vallen en sla mijn armen om zijn nek en val zijn mond aan met mijn lippen.

--------------------

En hoppa weer een hoofdstuk erbij. Ik heb echt een geweldig idee voor Chantelle's story line en background story! Ik hoop dat jullie het leuk vinden. En wat denken jullie, gaat Angel naar Florida of niet? 

Bedankt voor het lezen en voel je vrij om een reactie en een stem achter te laten.

XOXO - Missa