Meet The Vamps (Dutch) DISCONTINUED

Chapter 53, 19 juli '15

Shelley P.O.V

Ik zit in de achtertuin in het zonnetje een joint te draaien. En ja ik weet het, ik heb zo hard gewerkt om sober te worden voor Connor en ga nu weer terug naar oude gewoontes. En je zou denken dat omdat hij mij heeft gedumpt vanwege de drugs ik er ver vandaan zou blijven, maar nee! Want ik ben een idioot! Yes, lekker bezig Shelley. Ik heb Alexsandra ook niet meer gezien, ik ontwijk haar bezoekjes. Als ze hier komt zou ze meteen de wiet ruiken. Ik bel nog wel soms met haar zodat ze niet bezorgd wordt en het huis weer in komt zoals de vorige keer. Ik vertel haar gewoon dat ik het druk heb met schilderen en dat ik om de dag bij mevr. Marple thuis zit. Dit is niet helemaal gelogen want ik was gisteren nog bij haar. Ik heb me wel heel goed gewassen en wel drie keer mijn tanden gepoetst en een hoop pepermuntjes genomen zodat ze de wiet niet aan mij ruikt, net zoals vroeger. Ergens haat ik dat ik weer terug ben naar mijn oude zelf. Maar aan de andere kant ben ik nu zo chill en relaxt door de wiet dat ik er nu niet zo veel om geef. Sam heeft mij een gedeelte van zijn voorraad meegegeven, niet helemaal gratis, maar gratis qua geld. Wink, wink. Wanneer de wiet dadelijk uitgewerkt is ga ik me zeker slecht voelen over dat ik seks heb gehad met basically een vreemde voor wiet. Maar op dit moment geef ik nergens om. Het is zo ontspannend om nergens om te geven, nergens zorgen over te maken. Ik was vergeten hoe lekker dit voelt. Ik hoor mijn telefoon zachtjes af gaan vanuit de keuken. Dat zal Alexsandra wel weer zijn. Met een zucht sta ik op uit de tuinstoel en loop het huis terug in. "Gedraag je normaal, je bent niet stoned", zeg ik hardop tegen mezelf voordat ik op neem. "Hey Lexy", zeg ik zo normaal mogelijk. "Hey Shelley", zegt ze vrolijk. En ik kan het niet helpen maar ik voel een beetje jaloezie voor haar vrolijkheid. "Heb jij plannen vanavond? Ik dacht dat we misschien wel even voor een cocktailtje kunnen gaan bij de Irish Pub? Misschien ook bij Nando's eten?" Hmm Ik heb wel trek in de drumsticks van Nando's eigenlijk. Ik kijk naar de klok. Het is half één. Zou ik genoeg tijd hebben om de wiet geur van me af te wassen? Vast wel. "Ja leuk! Het is echt eeuwen sinds we samen bij Nando's hebben gegeten! I'm in", zeg ik zo opgewekt mogelijk.

Wanneer Lexy op heeft gehangen race ik de trap op naar de douche. Ik zeep mezelf wel drie keer in en was mijn haar extra goed met shampoo en conditioner. Wanneer ik onder de douche vandaan kom zie ik de wallen onder mijn ogen. Kut! Ik zal wel even naar Superdrug moeten gaan om concealer te halen. Ik föhn m'n haar en trek makkelijke kleding aan en ren de trap weer af. Ik pak mijn autosleutels uit de keuken en loop de deur uit. Ik stap mijn auto in en steek de sleutel in de deur. On a second thought, laat ik maar niet rijden terwijl ik nog lichtelijk stoned ben. Ik haal de sleutel weer uit de deur en loop de straat uit.

"Hey Lexy!" zeg ik wanneer ze haar deur opent. "Hey Shelley! Wat zie je er goed uit! Veel beter dan de laatste keer dat ik je zag. Het gaat duidelijk beter met je!", Lexy omhelst me. Wat kan ik zeggen, concealer doet wonderen. Het heeft wel een tijdje geduurd tot ik de juiste tint had. Soms vergeet ik hoeveel Lexy eigenlijk om me geeft. Ugh, ik begin weer emoties te voelen. "Ja, schilderen werkt als een goede uitlaat klep", zeg ik dan maar. Alexsandra sluit de deur achter zich en kijkt om zich heen. "Ben je komen lopen?" vraagt ze. Ik knik. "Het is zo lekker weer! En ik had een lange wandeling nodig. Ik vind dat erg rustgevend". Alexsandra knikt begrijpend. "Maar van zuid naar zuidoost Londen lopen is wel een erg lange wandeling", zegt ze lachend, maar ik zie de zorgen in haar ogen. Ik haal mijn schouders op. "Goed voor mijn conditie toch. Maak je nou maar geen zorgen. Het gaat prima met me". Ik glimlach verzekerend. Alexsandra kijkt twijfelend maar glimlacht dan toch. "Okay, als jij het zegt. Ik ben blij dat het beter met je gaat". Oh Lexy, je zou eens moeten weten.

Connor P.O.V

Brad loopt al de afgelopen twee dagen met een gigantische glimlach op zijn gezicht rond en zijn humeur is aanstekelijk. Sinds we naar Amerika zijn vertrokken heb ik me niet zo geweldig gevoeld. Ik maak me ondanks alles toch zorgen om Shelley. Mijn gevoelens voor haar waren echt, dat gaat niet zomaar weg. Ik vraag me gewoon af hoe het nu met haar gaat, wat ze aan het doen is. De laatste keer dat ik haar zag lag ze aan mijn voeten op de vloer te huilen. Ik kan dat beeld maar niet uit mijn hoofd krijgen. Ik voelde me zo slecht over hoe ik het heb afgehandeld die dag, maar ik dacht niet helder na, mijn gevoelens hadden over genomen. Maar zoals ik al zei, Brads humeur is aanstekelijk.