Meet The Vamps (Dutch) DISCONTINUED

Chapter 28, 4 mei '15

Shelley P.O.V

"Hey Shelley, wat leuk dat je er weer bent", zegt mevrouw Marple als ze de deur open doet. Ik omhels haar en loop achter haar aan het appartement in. "Wil je thee?" vraagt ze. "Laat mij dat maar doen. Gaat u maar rustig zitten", zeg ik en loop de keuken in. "Dank je wel, liefje". Ik zet de waterkoker aan en pak twee kopjes uit de kast. "Wat voor thee wilt u?" vraag ik. "Groene thee, graag". Ik pak een zakje groene thee, vul de kopjes met heet water en hang het thee zakje erin. Ik loop de woonkamer weer in en geef mevrouw Marple haar kopje thee. "Bedankt, lieverd", zegt ze als ik op de bank ga zitten. "Hoe gaat het met je?" vraagt ze. "Goed, ik ben bezig met een nieuw schilderij voor een klant". "Oh wat leuk! Wat voor schilderij is het?" "Een pas getrouwd echtpaar wil dat ik een foto van hun trouwdag om zet in een schilderij en ik moet er roze rozen om heen schilderen". "Dat wordt vast heel mooi", zegt mevrouw Marple. "Hopelijk krijg ik hem ook op tijd af". "Wanneer moet die af zijn?" "Einde week, en ik ben nog niet eens begonnen". "Oh liefje, wat doe je dan hier. Hup vlug naar huis het schilderij maken", zegt mevrouw Marple en trekt me omhoog van de bank. "Ik kwam om u te bezoeken", zeg ik terwijl ik met tegenzin de gang op wordt geduwd. "Dat is ook heel lief van je, maar je moet beter dat schilderij afmaken". "Kan u anders niet met me mee. Dan kunt u ook meteen Connor weer zien, ik bel hem wel om te komen". "Dat zou ik wel willen! Aww die Connor van jou is zo'n schatje, en als ik eerlijk mag zijn is hij leuker dan Noah", zegt ze. Ik slik. "Ja over dat, Connor weet niet over Noah zijn bestaan af dus zou u daar alstublieft niks over kunnen zeggen", vraag ik nerveus. "Tuurlijk liefje, ik snap het". Mevrouw Marple doet haar sloffen uit en haar schoenen en jas aan. Ik open de voordeur voor haar en samen lopen we de galerij af.

Alexsandra P.O.V

"Waar wilt u heen?" vraagt de taxi chauffeur. "Eh... Kunt u me naar het centrum van Oslo brengen?" "Naar Oslo, oké dan". De taxi chauffeur rijd weg  van het vliegveld, de snelweg op. Het Noorse landschap is prachtig! Zoveel bomen en bergen, zoveel groen, veel mooier dan Engeland. De Noren rijden aan de rechterkant van de weg en het stuur is aan de linker kant. Ik ben al een paar keer eerder in landen geweest waar dat zo was, maar het blijft raar.

Vijftig minuten later rijdt de taxi de stad in. Ik betaal de taxi chauffeur, geef hem wat fooi en stap uit de taxi. Ik loop een winkelstraat in, in de hoop misschien ergens een hotel te vinden. Na een kwartier lopen loop ik de lobby van een hotel in. "Hallo, zou ik een eenpersoons kamer kunnen krijgen voor drie nachten?" vraag ik aan de hotel medewerkster. "Uhm..." de vrouw kijkt op het computerscherm. "Er zijn geen eenpersoonskamers meer beschikbaar, maar wel een tweepersoons kamer, is dat ook goed?" ik knik. "Wilt u vooraf betalen of pas als u vertrekt?" "Vooraf en pinnen graag". De vrouw tikt wat in op de computer en er verschijnt een bedrag op het pinapparaat. "Drie nachten dat is dan achtendertighonderd en negentien kronen", zegt de vrouw. Ik kijk haar met grote ogen aan. "Hoeveel ponden zijn dat?" De vrouw typt wat in op het toetsenbord en zegt, "Driehonderdvijftig ponden". Een zucht van opluchting verlaat mijn mond. Shelley heeft wat geld naar mijn rekening over gemaakt van het geld dat ze van Noah's klusje heeft gehad. Ik stop mijn pinpas in het pinapparaat en tik mijn pincode in. Het apparaat piept en de vrouw geeft mij de sleutel van de kamer. "U heeft kamer nummer honderdvijfenveertig op de vierde verdieping. U loopt hier de gang uit en daar is het trappenhuis en de liften. Heeft u een prettig verblijf", de vrouw glimlacht en ik loop in de richting die ze net aan wees.

Ik ben een paar spullen aan het uitpakken als ik een paar berichtjes binnen krijg. James, Shelley en... Noah. Kut

James😘: Hey cutie, hoe is Oslo? (3.33pm)
Ik: Ik heb nog niet veel gezien maar wat ik heb gezien was prachtig (4.44pm)