Meet The Vamps (Dutch) DISCONTINUED

Chapter 37, 14 Mei '15 (part 2)

Angel P.O.V

"Is er iets, darling?" vraagt Brad bezorgd, met dat heerlijke Engelse accent. "Je kijkt al de hele avond zo afwezig... verdrietig bijna". "Er is niks, Bradley. Maar bedankt voor je bezorgdheid." Brad glimlacht wanneer ik hem bij zijn volledige voornaam noem. "Angel, ik ken je, er is iets. Tell me". Ik glimlach lichtjes, ik kan echt niks verborgen houden voor Brad. Hij merkt het altijd wel wanneer er iets mis is. "Ik heb je verteld over mijn vaders overlijden toch?" vraag ik zachtjes. Brad knikt langzaam. "Ik had toen destijds een vriendje. Hij had me erg goed door het rouwproces geholpen." Ik stop even. Brad knikt bemoedigend naar me. "Een paar jaar na mijn vaders dood hebben we ons verloofd. Niet lang daarna, ik denk dat het een paar maanden later was, ging hij vreemd, hij verborg het niet eens! En toen... toen ik hem er mee confronteerde gaf hij als uitleg dat hij niet meer van mij hield, dat ik teveel gewicht met me mee droeg", de tranen prikken in mijn ogen en rollen over mijn wangen.  "Aww jeetje, Angel. Hoe lang is dat geleden?" vraagt Brad, een en al bezorgdheid en medelijden. "Twee jaar geleden ongeveer. Ik denk er nu weer aan omdat ik hem tegen kwam vandaag met Demi en Shelley... En..." de rest van de zin blijft in mijn keel steken. "En wat? Angel, talk to me". Ik leg mijn hoofd in mijn armen op het bureau en begin te snikken. "Shhh, rustig Angel, het komt goed. Ik ben hier. Rustig maar. Je bent niet alleen". Ik kijk op en kijk naar Brad op het kleine scherm van mijn Ipad. Ik zie mezelf rechts onderin in een klein rechthoekje. O god. Mijn mascara is uit gelopen en mijn ogen zijn helemaal rood en poofy van het huilen. Ik kijk weer naar Brad die mij bezorgd aan kijkt. Waar heb ik hem aan verdiend? Waar heb ik zijn vriendschap aan verdiend? "Angel? Gaat het?" vraagt Brad en wappert met zijn hand naar de camera. "Angel?" hoor ik Brad vaagjes op de achtergrond zeggen. Mijn gedachten leiden mij naar een herinnering, eentje waar ik bijna nooit aan denk.

"Kathy? Kathy?" vroeg ik en loop de trap op. "Kathy? Ben je hier?" ik opende haar kamer deur. Kathy zat aan haar tafeltje te kleuren. "Wat is er Angel?" vroeg ze zachtjes. Onze moeder haatte het als we hard spraken bij haar in de buurt, daar werd haar hoofdpijn erger van, Kathy sprak daardoor standaard in een fluister toon. "We... eh... we gaan een tijdje bij Danny logeren". Kathy's gezicht lichtte op. "Echt waar? Wat leuk!"  "Ga je spullen maar inpakken". Vijftien minuten later liepen Kathy en ik de trap af en werden we tegen gehouden door onze moeder. "Waar denken jullie heen te gaan?" Kathy keek me bang aan. "Ga maar vast in de auto zitten, Kath" Kathy glipte snel langs onze moeder heen en rende de voordeur uit. "Waar gaan jullie heen met die tassen?" vroeg mam op een gevaarlijke toon, maar ik liet me niet intimideren. "We gaan weg, logeren bij Danny", zei ik, en keek haar recht in haar gezicht, ijskoud. "Die jongen gebruikt je alleen maar! Dat weet je toch wel? Een jongen zoals hij zou nooit geïnteresseerd zijn in jou." "Wauw, bedankt moeder." "Ik wil alleen maar wat het beste is voor je lieverd. Sinds je vader overleed gedraag je je alleen maar rebels". "Oh ik ben degene die veranderde na paps overlijden! Bekijk het lekker, mam. Kath en ik komen voorlopig niet meer thuis!" En dat was het laatste wat ik zei voor ik de voordeur uit liep en mijn kleine auto in stapte. "Doe je riem vast, we gaan."

"Angel? Angel?" Brads stem klinkt weer duidelijk en ik word wakker uit de herinnering. "Angel, I lost you there for a few minutes", zegt Brad wanneer ik weer wat helderder uit mijn ogen kijk. "Waar was je heen met je gedachten?" Ik denk een tijdje na over of ik het hem ga vertellen, of wat ik hem ga vertellen. "Een herinnering van toen Kathy en ik vertrokken van huis om bij Danny te gaan logeren, ik weet niet waarom precies die herinnering ineens in me opkwam." "Wat gebeurde er toen je hem vandaag zag?" vraagt Brad na een korte stilte. "Ik... ik kwam erachter dat hij vrienden is en collega's met Demi's ex-vriendje." "Die gast die steeds naar de UK ging voor werk?" vraagt Brad. Ik knik. "Zijn werk is drugsdealen. En dat van Danny dus ook". "Oh..." is het enige wat Brad uitbrengt en hij kijkt een tijdje bedenkelijk. "Hoe ben je daar achter gekomen?" vraagt hij. Oh snap! "Ehm... we hadden de ex-vriend van Demi erop betrapt en Danny zei wat over hem vandaag". "Hmm, okay. Dat was vast een grote schok". "Ja, maar het was erger om hem weer te zien na al die tijd, alle herinneringen kwamen terug, voornamelijk de slechte." Ik knipper een paar keer met m'n ogen om de tranen tegen te houden. "Angel", zegt Brad en ik kijk op. "Die tijd is nu voorbij. Denk aan alle leuke mensen die je in je leven hebt. Zoals Kathy, je grappige zusje, je oma, Demi, Nicolas, Shelley, Alexsandra, Chantelle en je hebt ons, je hebt mij!" zegt Brad met een lieve stem. Ik kijk naar Brad op het scherm van mijn Ipad. Een traan loopt over mijn wang, maar van ontroering deze keer. "Bedankt Brad", zeg ik en glimlach. Mijn kamer deur vliegt open en Chantelle komt binnen stormen. "Ik dacht dat ik je hoorde snikken." Ze ziet mijn rode ogen als ik me omdraai om haar aan te kijken. Haar blik schiet van mij naar de Ipad, weer terug naar mij. "Wat is er gebeurd?" vraagt ze. "Hoi Chantelle", zegt Brad. "Wat is er gebeurd?" herhaalt ze. "Ik was verdrietig om mijn vader. Brad heeft me getroost", lieg ik. "Oh okay", zegt Chantelle en glimlacht gerustgesteld. "Hi Brad, hoe is de tour?" vraagt ze dan, opgewekt. "Erg leuk! We waren laatst in Nederland en nu in Spanje... Wacht even". Er klinkt gerommel op de achtergrond bij Brad en even later komt Tristan in beeld. "Oh hallo, en wie ben jij?" zegt Chantelle en komt dichterbij de Ipad. "Dat is Tristan", antwoord ik. "Hi!" zegt Tris."Gaaf dat blauwe haar." Chantelle speelt met een pluk van haar haar en zegt dan verlegen, "Thanks." Brad komt weer terug in beeld en gaat naast Tris zitten. "Tris en ik delen een kamer in het hotel", legt hij Chantelle uit. "Wat gezellig! Ik logeer nu bij Angel voor een tijdje tot ik een eigen plek heb." "Waar woonde je eerst dan?" vraagt Tris. Terwijl Chantelle haar hele verhaal aan Tris verteld lachen Brad en ik naar elkaar, onze videocall is omgegaan naar een videocall tussen Tris en Channy. "Hey Channy", onderbreek ik haar gesprek met Tris na een tijdje. "Ja?" "Zouden jij en Tris niet gewoon elkaar kunnen toevoegen op Skype of FaceTime? Zodat ik kan slapen en jij je eigen mobiel of tablet kan gebruiken", zeg ik en gaap om te laten zien dat ik echt moe ben. "Oh ja tuurlijk goed idee!" Ze wendt zich tot Tristan. "Ik hang nu op. Angel wil slapen. Ik krijg je nummer wel van haar en dan sms ik je wel mijn username." Tristan knikt vrolijk. "Okay, is goed", zegt hij. "Doei Brad!" zeg ik snel voordat Chantelle ophangt. 

Ik word wakker om half twaalf 's avonds omdat ik mijn mobiel een geluidje hoorde maken. Ik was om kwart over negen in slaap gevallen, een kwartier nadat Chantelle mijn kamer had verlaten en in de woonkamer met Tris ging FaceTimen. Ik pak mijn mobiel van het nachtkastje en ontgrendel het. 2 new messages. Ik open de message app. 

Brad: Hey :)    (11.27pm)
            You're still up?    (11.27pm)

Me: Nu wel [lachende emoji]    (11.28pm)

Brad: Oh nee, heb ik je wakker gemaakt? :0   (11.28pm)
              Sorry, dat was niet de bedoeling.    (11.28pm)
              Ik wou gwn ff checken of alles okay is? Sinds Chantelle en Tristan ineens de videochat overnamen.    (11.29pm)

Me: I'm okay :)    (11.29pm)

Brad: Okay, mooi! :)    (11.29pm)
              Dan ga ik je niet langer wakker houden. Goodnight my sweet Angel :) xo    (11.29pm)

Me: Goodnight Bradley :) xo    (11.30pm)

Ik leg mijn mobiel weer terug op mijn nachtkastje en plug de oplader weer in. Brad heeft altijd wel een manier om mij op te vrolijken, hoe depressief ik me ook voel. Ik begin me wel af te vragen waar ik bij hem sta. Hij stuurt tegenwoordig steeds vaker 'xo' en volgens mij, flirt hij, we flirten allebei, maar is dit vriendschappelijk flirten, als grapje zeg maar, of... meer? Ik ben er zeker van dat als ik het hier met Demi en Channy over ga hebben ze zeggen dat het meer is. Ik weet alleen niet zeker of ik, als Brad daadwerkelijk interesse in mij heeft, klaar ben voor een nieuwe relatie. Niet dat ik denk dat Brad zoiets zou doen als Danny deed, meer dat ik bang ben dat ik Brad uiteindelijk afschrik. De deur gaat langzaam open en Kathy's hoofd verschijnt in de kier. "Angel? Ben je wakker?" vraagt ze zachtjes. Ik ga recht op zitten. "Wat is er liefje?" vraag ik. "Mag ik bij jou slapen?" vraagt ze. "Tuurlijk, maar wat is er?" vraag ik nogmaals. Kathy komt binnen en sluit de deur achter zich dicht. Ze kruipt naast me onder de deken. "Ik had een nachtmerrie", zegt ze zachtjes. "Over mama? Papa?" vraag ik. "Papa", zegt ze en ik zie tranen glinsteren in haar ogen. De dood van onze vader was ook erg zwaar voor Kathy. Ondanks dat ze nog een peutertje was toen hij overleed was het erg zwaar voor haar. Ik knuffel haar en aai over haar haren. "Ga maar lekker slapen, liefje", fluister ik. Kathy gaat liggen en sluit haar ogen. Al gauw word haar ademhaling regelmatig en slaapt ze.

------------------------------------

AAAAAAAAAAAAAAAAANNNNNNNNNNNDDDDDDDDDDDD I'm back!!!! Sorry dat ik zo lang ben weg geweest, (3 maanden) echt heeeeel erg sorry. Ik had het erg druk met school, wat persoonlijke dingen en ik had ff last va writers block. Maar ik ben terug! Hopelijk vonden jullie dit een leuk hoofdstuk. Ik vond het in elk geval leuk om te schrijven! Over 4 weken beginnen mijn eindexamen en ik ben zo blij dat ik eindelijk weg kan van die kut school! en daarna heb ik drie maanden vakantie, dus verwacht maar veel updates de komende maanden! ;)

Ik zou het erg waarderen als je een stem zou achter laten, of een reactie natuurlijk, ik ben ECHT benieuwd naar wat jullie van dit nieuwe hoofdstuk vinden en van het verhaal in het algemeen natuurlijk. Love you all!

xo- Missa