Alcantara Brothers: The Ruthless Daddy (BXB) [Completed]

Chapter 7

THE RUTHLESS DADDY
CHAPTER 7

--

A N D R E I

Dalawang oras ang lumipas na nakatunganga lang ako rito sa labas ng classroom ni Senyorito Finley. Paminsan-minsan din akong sumisilip sa loob at kanina ko pa napapansin ang pagiging tahimik ng Tiyanak. Tumitingin naman ito sa pisara at kapag tinatanong ng kaniyang guro ay sumasagot naman. Narinig ko pa ngang nag-'po' ang demonyitong iyon.

"Okay, class. That's for today. I hope to see you tomorrow," paalam ng kanilang guro nang matapos ito sa kaniyang lesson.

Dali-dali ko namang inayos ang mga gamit ni Senyorito, iyong lunchbox na bitbit ko kanina at nagdala rin ako ng extrang T-shirt kasi alam kong makukulit ang mga bata kaya handa ako kapag pagpapawisan siya. Pero hindi ko naman po alam na dalawa't kalahating oras lang ang itatagal ng kanilang klase. Aba'y ibang klase! Sa narinig kong lesson ng guro ay puro lang naman tungkol sa hayop. Bakit hindi ko nakita si Berting sa mga ginamit nitong endangered na hayop?

Iyon na nga. Tumayo na ako nang tumayo rin ang mga katabi kong mga katulong na may lahing mga tsismosa. Sunod-sunod namang lumabas ang mga bata at patakbong nilapitan ang kanilang mga Yaya. Habang ako, heto, nakatayo at nagtitimpi sa gitna ng mga ulan. Nanginginig ang mga tuhod at ang mga mata'y luhaan. Charut! Nakatayo lang ako at hinihintay rin ang alaga ko ngunit lahat ng mga bata'y mukhang nakalabas na.

"Bakla, iyong alaga mo nandoon na. 'Di mo ba napansin?" Tumingin ako sa katulong na kasama ko nang tapikin niya ko. Sinundan ko naman ng tingin ang hintuturo nito at doon ko nga nakita si Senyorito Finley na naglalakad na.

Aba'y!

Hindi na ako nagpaalam pa't mabilis na sumunod sa demonyo. Makakapagmura talaga ako ng malutong dahil sa batang 'to. Araw-araw niyang sinusubok ang pasensiya ko sa kademonyohan niya. Makikita talaga niya, ihahatid ko siya kay Satanas kapag ako napuno.

Mabuti na lang din at miyembro ako ng mga magnanakaw–char! Athletes noong high school ako at ang marathon ang sports ko. Movie marathon! Kaagad ko 'tong naabutan at mabilis na hinawakan ang maliit niyang braso. Tumigil naman ito at masamang tumingin sa akin.

"Don't touch me!" singhal nito at saka hinila ang kamay niya. "HELP! HELP! THIS GUY IS A KIDNAPPER!!"

Nanlaki ang mga ko nang sumigaw ito. Shuta! Bigla akong nag-panic nang malala dahil sa kagagawan niya. Mabilis kong binitiwan ang mga hawak ko't sinubukan siyang pigilan ngunit ang demonyo, mas lalong lumakas ang pagsigaw.

"HELP! PLEASE HELP ME! HE'S KIDNAPPING ME!"

"Hoy! Ano 'yan?!" Pareho kaming natigilan nang mabilis na makalapit sa amin ang mga guwardiya, dahil malapit lang kami sa gate ng walanghiyang sumigaw-sigaw ang batang 'to ng kidnapper daw ako. Sa mukhang ito?

Lumingon ako rito. Dalawang guwardiya ang lumapit sa puwesto namin. "Ah, B-Boss. Wala ho 'to. Makulit po kasi itong alaga ko," sabi ko't tumawa nang mapakla. Kinakabahan ako, beh. Nakahawak kasi iyong isa sa kaniyang baril at mukhang handa na niyang bunutin at pasabugin ang mukha ko.

"No! He's lying! Hindi po siya ang Yaya ko. Wala po akong Yaya. Please, bring him to jail!" Naiiyak akong napatingin kay Senyorito Finley. Ang galing umarte ng demonyo at puwede na siyang maging artisa ng Hollywood. Tumakbo pa ito sa likod ng dalawang pulis. "Please, help me. He's a member of a syndicate po," ani pa nito.

Hindi ako nakapalag nang bunutin na nga ng isa sa mga guwardiya ang kaniyang baril at saka itinutuk sa akin.

"Itaas mo ang mga kamay mo," sabi nito.