Alcantara Brothers: The Ruthless Daddy (BXB) [Completed]

Chapter 50

THE RUTHLESS DADDY

CHAPTER 50

A N D R E I

"Baks, talaga bang aalis ka na?" Tumingin ako rito. Nangingilid ang kaniyang luha. 'Di ko alam kung malungkot siya o hindi, kasi kahit ano'ng ekpresiyon niya'y pangit pa rin siya. Char! No offense pero totoo lang tayo rito.

Tiningnan ko naman ang mga bagahe ko. Isang maletang kulay pink na may glitters pa, tapos isang bag, at paperbag na laman lang ay mga dried foods tapos iilang pasalubong ng pamilya ni Auntie Dolly sa kaniya. Bumuntonghininga ako.

Makalipas ang halos isang Linggong pag-iisip. Napagtanto kong may isip pala ako, salamat naman! Dahil 'di ako nahawaan ni Berting.

"Hindi pa, 'te. Magpapalaba lang ako sa Manila!" inis kong sagot at kung 'di ko lang talaga pinipigilan ang sarili ko, baka kanina pa 'to nakalbo. "Malamang! Aalis na ako, kasi—" Namula ang magkabila kong pisngi nang maalala ko 'yong sinabi noon ni Sir Henry sa akin. Ano ba! 'Wag kang mainggit for today's video. "Kasi ikakasal na ako, uwu!"

"Buti na lang wala akong boyfriend. Nakakajejemon talaga pag may jowa," bigla niyang sinabi kaya napatingin ako rito nang masama.

"Dahil walang napatol sa 'yo," sabi ko sabay irap.

"'Di kaya, iyong anak ni Mang Tanyo, adik na adik sa 'kin 'yon, 'no!"

"Chaka! Matagal nang adik 'yon. Dami mong sinasabi. Tulungan mo na nga lang akong dalhin 'to sa labas," sabi ko at saka kinuha iyong bag at paperbag. Mahirap na baka dukutin ni Bakla ang mga pagkaing dala ko. Inirapan lang niya ako't hinila na papalabas ang aking maleta.

Sa labas ay naghihintay sina Mama at Andrea, katabi nila si Sir Henry. May taxi namang nakaparada sa labas ng bahay. Ngumiti si Sir Henry nang makita ako. Bigla na namang namula 'yong pisngi. Shuta! Bakit ba ako kinikilig? Ngiti lang 'yon. Umiwas ako ng tingin. Nang makalapit kami sa kanila'y tumingin ako kay Mama at sa kapatid ko; may bahid ng lungkot ang mga mata nilang dalawa. Dahil sa pangalawang pagkakataon ay iiwanan ko na naman sila.

Pasensiya na, 'Ma. Para lang sa ekenomiya 'tong gagawin ko.

"'Wag mong kalilimutang tumawag parati, 'nak," ani Mama.

Hindi ako sumagot, bagkus ay nilapitan ko silang dalawa at saka pareho ko silang niyakap nang mahigpit. Humiwalay lang ako nang biglang nakiyakap si Berting.

"Kuya Bert, mag-tawas ka rin minsan!" reklamo ng kapatid ko. Tinaasan ko lang si Bakla ng kilay nang lumingon siya sa akin.

"Mag-iingat din po kayo rito. Lalo na ikaw, Andrea. Huwag munang magbo-boyfriend, mag-aral na muna nang mabuti—" Tumingin naman ako kay Berting. "Bakla, 'wag mong pababayaan sina Mama at lalong-lalo na 'yong puwesto ko. Malilintikan ka sa 'kin 'pag na-bankrupt 'yon."

"Te, 'wag kang mag-aala—"

"Oo, dzai, may sweldo ka kahit marami kang atraso sa 'kin." Ngumisi lang siya, akala mo naman kung bagay na bagay niya. Tumingin kay Sir Henry. "Tara na po?"

Tumango lang siya at nagpaalam na kila Mama at Andrea. Hihirit pa sanang yumakap si Berting pero mabilis ko na siyang napigilan. Wala talaga siyang hiya kahit kailan.

"Mag-iingat kayo," huling paalala ni Mama bago kami tuluyang pumasok sa loob ng Taxi.

Nang umandar ang kotse ay tumingin ako sa kanila sa huling pagkakataon ngunit 'di nakatakas sa paningin ko ang lalaking nakatayo sa malayo't nakatingin sa papaalis na kotse.