"Bazen orkideler açmaya yetişemez."
Kendini bildiği bileli sürekli zorbalıklara maruz kalan Rana, ailesi konusunda da pek şanslı değildir. Annesi, Rana'nın kilolarından şikâyetçidir ve bunu her fırsat çok acı bir şekilde yüzüne vurmaktan çekinmez. R...
Babamın "Gel." dediğini duyar duymaz içeriye girdim hemen. Babam çalışma masasında adını dahi bilmediğim dosyaları inceliyordu. Beni görünce gülümseyip gözlüğünün altından baktı. "Hoş geldin güzel kızım. Otursana."
Karşındaki koltuğa oturdum. Böyle patron-çalışan gibi olmuştuk. Babam bunu hissettiğimi anlar anlamaz yerinden kalktı ve karşımda duran diğer koltuğa oturdu. "Bir şey mi konuşmak istiyordun güzel kızım?" diye sorunca başımı salladım.
"Baba hani bugün yemekte Efe anneme bir şeyler söyledi ya-"
Başını eğdi. "Annenin ağzının payını verdiği an mı?" diye sorunca başımı tekrardan salladım.
"Aslında o benim iyiliğim için yaptı. Amacı anneme saygısızlık yapmak değildi. Beni korumaktı niyeti."
Babam tebessüm ederek eliyle durdu. "Biliyorum güzel kızım. Sence bunu anlayamayacak kadar bunadım mı?" diye sordu kaşlarını havaya kaldırdı. "O genç adama kızmadım." Gülümsedi. "Aksine takdir ettim. Her şeye ve herkese rağmen seni korudu. Bunu yapmayıp, susatabilirdi. Bizim tepki verebileceğimizi göz aldı." İşaret parmağını yukarıya kaldırdı. Önemli bir konuydu burası onun için. Altına defalarca çizmemiz gerekecek kadar. Gözleri öyle bakıyordu. "Ve bunu hiç düşünmeden yaptı. Takdir edilesiydi. Karşısında şapkamı çıkarıp eğildim. Bizim yapamadığımızı yaptı ve anneni susturdu. Bunu hak etti annen."
Dudaklarım büzüldü. "O gerçekten iyi biri baba." Dedim. Daha neyi ispatlamaya çalışıyordum bunu bende bilmiyordum ama susmuyordu dilim. Efe'yi korumak, savunmak istiyordum babamın ona hak verdiği halde. Gelecek olan her söze önceden kendimi siper alıyordum.
Burnumun direğinin sızladığını hissettim.
"Biliyorum güzel kızım." Dedi babam yumuşak sesle. "Ve seni de tebrik ederim hanımefendi, arkadaş seçimin oldukça iyi."
Güldüm burnumu çekerek. "Beni hiç yalnız bırakmıyor elinden geldiğince. Ona gerçekten büyük bir teşekkür borçluyum ve ne yaparsam yapayım onun hakkını ödeyemem. Servisle gitmek istemediğim için beni almaya geliyor birkaç gündür ve bunu ben söylemeden yapıyor. Sanki hissediyor baba."
Babamın elleri saçlarımı gitti. Onları yavaş yavaş okşarken. "Belki de gerçekten hissediyordur kızım."
Dudaklarımı büktüm. "Belki de." Diye mırıldandım. "Baba aslında seninle bir konu hakkında konuşmak istiyorum."
Babam başını bir kez aşağıya indi. "Söyle kızım, dinliyorum bi'tanem." Dedi.
Konuya hiç oyalanmadan direkt giriş yaptım. "Baba ben okula servisle gitmek istemiyorum. Biliyorum şu an arabamız olsa bile şoförümüz yok ama ben gerçekten gitmek istemiyorum. Gerekirse her gün taksiyle gider gelirim ama servisle gitmem." O kadar kesin konuşuyordum ki bu konu beni için netti.
