"Bazen orkideler açmaya yetişemez."
Kendini bildiği bileli sürekli zorbalıklara maruz kalan Rana, ailesi konusunda da pek şanslı değildir. Annesi, Rana'nın kilolarından şikâyetçidir ve bunu her fırsat çok acı bir şekilde yüzüne vurmaktan çekinmez. R...
Bol bol Efe ve Rana içeren bir bölüm oldu. Birde normalde cumartesi atacaktım ama erken bitince atmak istedim hemen bölümü. Bu yüzden bol bol yorum atmayı unutmayın olur mu? Bu arada, önceki bölümde birilerine Efe ve Rana için güzel bir sahne sözü vermiştim, bence son sahnede tutmuş oldum sözümü :)
Her neyse, keyifli okumalar bebeklerim 💚
Yeşil ve kahverengi kalplerinizi alabilir miyim?
💚🤎
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Madrigal, Seni Dert Etmeler
14. BÖLÜM
Suçluluk duygusu ayak bileğine sarmalanmış bir pranga gibidir; adım atmanı izin vermez, devam edemezsin. Olduğun yerde sayarsın. Annem karşımda durarak bana soyun demişti. Sesi taviz vermiyordu. Yapacaktım, kaçışı yoktu. Alışkındım bu duruma, birkaç kez başıma geldiği için biraz rahatlamıştım ama daha fazlasını haddim değildi.
Üzerimdeki siyah montunu, ardından kapüşonlumu çıkarttım. Ellerim zangır zangır titriyordu ve bunu gördüğünü biliyordum. Ama yaklaşıp bir adım bile atmıyordu bana karşı. Beyaz, uzun kollu üstümün altlarından tuttum sımsıkı. "Anne," dedim çaresiz, eforsuz bir sesle. O kadar yorgun ve halsizdi ki sesim, ben bile bu sesi duyup duymadığımı idrak edemedim. "İstersen arkanı dön," diye devam ettim gözlerimi kaçırırken. "Miden bulanmasın."
"Üzerimdekileri çıkarmama gerek var mı anne?"
"Hayır tabii ki de! O yağ torbası vücudu görmek istediğimi sanmıyorum hiç."
Gözümde kısa bir zaman önce yaşanan olay geldi aklıma. Midesini bulandırdığım için kıyafetlerimi çıkarttırmayan annem şimdi karşımda bana soyun diyordu? Yutkunarak başımı eğdim ve ondan gelecek herhangi bir cevabı bekledim.
Annem seslice nefes vererek yanıma doğru geldi. "Haklısın, midem bulanır." Dediğinde, yan tarafıma geçmişti.
Başımı yavaşça kaldırdığımda yanağımın içini ısırdım. Ne bekliyordum ki? Hayır, sen benim kızımsın, midem falan bulanmaz falan mı? Komik olurdu. Gözlerimi onun kahverengi gözleriyle kavuşturduğumda gözlerim dâhil bütün uzuvlarım titredi. Annem yan tarafımdan arkasına döndü ve homurdandı. "Hızlı ol Rana."
Başımı görmeyeceğini bilsem de hızlı hızlı sallamıştım. "Ta-tamam anne."
Gözlerini devirdiğini hissettim ama bir şey demedi. Üzerimdekileri hızlıca çıkartıp çalışma masama ait olan sandalyenin üzerine koydum.
"Bitti."
Başını yan çevirip bana baktı, direkt yüzümü. Gözleri bir an olsun başka bir yerime kaymıyordu, hatta bunun için gayret ediyordu. "Tartının üzerine çık."
