[Zawgyi]
အခန္း ၆၁၉ ထန္ခ်င္းယန္
ထိုတစ္ေယာက္လဲ ကုနင္းကို ျမင္လိုက္သည္ႏွင့္ မ်က္ဝန္းမ်ားလင္းလက္လို႔သြားကာ၊
“ဟိုင္း၊ မိန္းကေလးကု! တိုက္ဆိုင္လိုက္တာ!”
“ေတြ႕ရတာဝမ္းသာပါတယ္၊ လူႀကီးမင္းက်န္း။” ကုနင္း ယဥ္ေက်းစြာပင္ ျပန္ႏႈတ္ဆက္လိုက္ေပမည့္ က်န္းခ်င္ေယြ႕မွာ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္သာျဖစ္ေသာေၾကာင့္ သူတို႔ၾကားထဲတြင္ အကြာအေဝးတစ္ခုေတာ့ထားထားေလသည္။
က်န္းခ်င္ေယြ႕မွာ တစ္ေနကုန္ ကုနင္းအေၾကာင္းပဲေတြးမိေနကာ ေနာက္ေန႔မနက္သူမႏွင့္ထပ္ေတြ႕ဖို႔ရန္အတြက္ ေျပးဖို႔ေတာင္မွ စဥ္းစားထားေပမည့္ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ပင္ ယေန႔ညတြင္ပင္ ျပန္ေတြ႕ခဲ့ရေလသည္။
“အိုး၊ မင္းတို႔က သိႏွင့္ေနၾကၿပီးသားလား!” စုန႔္နန္ၿပဳံးလိုက္ကာ က်န္းခ်င္ေယြ႕ကို တစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္ေလသည္။ က်န္းခ်င္ေယြ႕၏အမူအရာေျပာင္းလဲသြားပုံကို သူသတိထားမိေလသည္။ က်န္းခ်င္ေယြ႕တစ္ေယာက္ ကုနင္းကိုႀကိဳက္ေနသည္မွာ သိသာလွေပမည့္ ကုနင္းဘက္ကေတာ့ ေအးေဆးတည္ၿငိမ္လွေသာေၾကာင့္ သူတို႔ခ်င္း ေတြ႕ဖူးသည္မွာမၾကာေသးသလို ရင္းႏွီးမႈလဲ မရွိၾကေလာက္ေသးမွာ သိသာေပသည္။
“ေဟ့၊ ငါလဲရွိေနပါတယ္ေနာ္၊ ငါ့ကိုက်မျမင္ဘူးလား” ရႈခ်င္ယင္းတစ္ေယာက္ လ်စ္လ်ဴရႈခံထားရေသာေၾကာင့္ မေက်မနပ္ျဖင့္ေျပာလိုက္သည္။
က်န္းေယြ႕ခ်င္မွာ ရႈခ်င္ယင္း ထိုစကားေျပာမလာခင္အထိ သတိမထားခဲ့မိေသာေၾကာင့္ ထိုအခါမွ ရွက္ကိုးရွက္ကန္းျဖစ္သြားကာ၊
“ဟိုင္း၊ ခ်င္ယင္း။”
လင္မိသားစု၊ ရႈမိသားစုႏွင့္ က်န္းမိသားစုတို႔မွာ အလြန္ရင္းႏွီးၾကေသာေၾကာင့္ လူငယ္မ်ိဳးဆက္မ်ားသည္လဲ အတူတူႀကီးျပင္းလာၾကသူမ်ားျဖစ္ေလသည္။
“မင္းတို႔ကေကာ သိေနၾကျပန္တာလား?” စုန႔္မန္အလြန္အံ့ဩေနေတာ့သည္။
