[Unicode]
အခန်း ၇၇၉ သရဲမနှင့်တွေ့ဆုံခြင်း
“တကယ်ကြီးလား? မင်းတို့ ငါ့ကိုခြောက်နေတာမဟုတ်လား။” ဝူရွှမ်ကျဲ့ အနည်းငယ်စိုးထိတ်လာမိသည်။
ဝူရွှမ်ကျဲ့သည် တစ်ခါမှတော့ သရဲတစ္ဆေကို ကိုယ်တိုင်မတွေ့ဖူးသော်လည်း ရှိကြောင်းကိုတော့ ယုံကြည်သူဖြစ်သည်။
သူ့အသက်၁၅နှစ်တွင် အဖိုးဖြစ်သူဆုံးပါးသွားတာကြောင့် မိဘများနှင့်အတူ ဇာတိမြို့သို့ပြန်ဖြစ်ခဲ့ကြသည်။
သို့ပေမည့် သူ၏၈နှစ်အရွယ်ဝမ်းကွဲတစ်ဦးက အဖိုးကို မြေချပြီး နောက်တစ်ရက်တွင်ပဲ ရုတ်တရက်ဆိုသလို ဘာရောဂါမှမရှိပါဘဲ သတိလစ်သွားခဲ့သည်။
အဖိုးကြီးတစ်ဦးကတော့ သူ့အဖိုးအသက်ရှိစဉ်က သူ့ဝမ်းကွဲကို အလွန်ချစ်ခဲ့တာကြောင့် ဆုံးပါးသွားသည့်အချိန်တွင်လဲ ထိုကလေးကို မထားရစ်ခဲ့နိုင်ပဲ ကလေး၏ဝိညာဉ်ကို သူနှင့်အတူ ခေါ်ယူသွားတာကြောင့် ယခုလို ရုတ်တရက် သတိမေ့မျောသွားခြင်းဟု ဆိုခဲ့သည်။ သူတို့ကသာ ကလေးငယ်၏အသက်ကို ကယ်ဆယ်လိုလျှင် သူ့အဖိုး၏အုတ်ဂူကို ပြန်ဖွင့်ကာ ကလေး၏ဝိညာဉ်ကို ပြန်လွှတ်ပေးရပေလိမ့်မည်။
ထို့နောက် လူတစ်စုက သူ့အဖိုးအုတ်ဂူကို သွားတူးခဲ့ကာ သူတို့ရွာမှအဖိုးကြီးကလဲ သူနားမလည်သည့်စကားများကို ပြောခဲ့သည်။ မကြာခင်တွင်ပဲ သူ့ဝမ်းကွဲကလေးငယ် ပြန်နိုးထလာခဲ့တော့သည်။
ဒါက တိုက်ဆိုင်သွားတာလဲဖြစ်နိုင်သည် ဆိုပေမည့် ဝူရွှမ်ကျဲ့ကတော့ ထိုအချိန်ကစကာ ဖြစ်ရပ်ဆန်းကိစ္စများကို ယုံကြည်သွားတော့သည်။
“အိုး၊ ဟုတ်သားပဲ၊ အင်တာနက်ပေါ်ကနေ ဒီနေရာက သရဲခြောက်တယ်ဆိုတဲ့သတင်း ငါဖတ်ဖူးထားတယ်။” ထုံချောင် ရုတ်တရက် သတိပြန်ရသွားသည်။
“ဟုတ်သားပဲ၊ ငါလဲ ဒီနေရာက သရဲခြောက်တဲ့အကြောင်း ဖတ်ဖူးတယ်! လွန်ခဲ့တဲ့ ငါးနှစ်တုန်းက ဒီနေရာကို ဖြိုချရေးလုပ်ငန်းစတော့မှာမို့ နေထိုင်သူတွေ ပြောင်းရွှေ့ကုန်ကြပေမည့် ဖြိုချရေးလုပ်ငန်းမစခင်တစ်ရက်မှာပဲ ကောင်မလေးတစ်ယောက် သေတဲ့အထိ မတော်မတရားပြုကျင့်ခံလိုက်ရတယ်။ နောက်တစ်နေ့ ဖြိုချရေးလဲလုပ်ရော ကောင်မလေးခေါင်းထဲက ဦးဏှောက်အပိုင်းအစတွေ ထွက်ကျပါကုန်လေရော!” ဟူယိမင် ပြောရင်းပြောရင်းဖြင့်ပင် ကြောက်လွန်းလို့ ဖြူဖျော့သွားသည်။
