[Unicode]
အခန်း ၇၇၁ ဆိုင်ခန်း အငြင်းပွားမှု
အိမ်ပြန်ရောက်သည်နှင့် ကုနင်း အခန်းထဲသို့ပြန်လာကာ ငှားဖို့ရှိသည့် အလှပြင်ဆိုင်များကို အင်တာနက်မှတစ်ဆင့် ရှာဖွေခဲ့သည်။
ငှားရန်တင်ထားသည့် အလှပြင်ဆိုင်များစွာရှိသော်လည်း ကုနင်းကတော့ ထိုထဲမှတစ်ဆိုင်ကို တစ်ချက်ကြည့်ရုံနှင့်သဘောကျသွားတော့သည်။ အကြောင်းကတော့ ထိုဆိုင်သည် ဖန်ရှန်းဈေးဝယ်စင်တာထဲတွင်ပဲရှိနေကာ Kameiအလှပြင်ဆိုင်ထက်လဲ နှစ်ဆမျှပို၍ကြီးတာကြောင့်ပင်။ ဒါတင်မကသေး ဆိုင်သည် တော်တော်လေးသစ်နေသေးကာ စဖွင့်ခဲ့သည်က နှစ်နှစ်မျှသာကြာမြင့်သေးသည်။
ကုနင်း ထိုအလှပြင်ဆိုင်အကြောင်းရေးထားသည့် မှတ်ချက်များကို ဖတ်ကြည့်လိုက်ပြီးနောက် ထိုဆိုင်၏ဖောက်သည်အများစုသည် ဆိုင်မှအလှကုန်ပစ္စည်းများကို စိတ်တိုင်းမကျခြင်းဖြစ်ကြောင်း သိလိုက်ရသည်။
ထိုဆိုင်တွင်သုံးသည့် အလှကုန်ပစ္စည်းများမှာ အရည်အသွေးနိမ့်တာကြောင့် အမြတ်အစွန်းမရပုံရသည်။
နောက်တစ်နေ့တွင်တော့ ကုနင်းကိုယ်တိုင် ဆိုင်ကိုကြည့်ပြီး ငှားဖို့ရန်အတွက် ဖန်ရှန်းဈေးဝယ်စင်တာသို့ ထွက်လာခဲ့သည်။
ထိုဆိုင်သည် အထူးသီးသန့်ဈေးကြီးလှသည့် ဆိုင်ဖြစ်တာကြောင့် အလှဆင်ပစ္စည်းများနှင့် ဆိုင်တွင်းပစ္စည်းများမှာလဲ အထူးကောင်းမွန်လှသည်။
“ကြိုဆိုပါတယ်!” ကုနင်း ဆိုင်ထဲသို့ဝင်လိုက်သည်နှင့် ဝန်ထမ်းတစ်ဦးက သူမထံသို့လျှောက်လာကာ နှုတ်ဆက်စကားဆိုသည်။
ဆိုင်က ငှားဖို့ရန်တင်ထားပြီးဖြစ်သော်လည်း ဝန်ထမ်းများကတော့ ဆိုင်ဖွင့်နေသည်နေသ၍ ဖောက်သည်တိုင်းကို လှိုက်လှဲပျူငှာစွာ ကြိုဆိုနေဦးမည်သာ။
“ဟိုင်း၊ ဒီဆိုင်ကို ငှားမယ်ဆိုတဲ့အကြောင်း အင်တာနက်ပေါ်ကနေ တွေ့ခဲ့လို့ လာကြည့်တာပါ။” ကုနင်း လိုရင်းကိုသာ တန်းပြောလိုက်သည်။
“ခဏလေးစောင့်ပေးပါနော်၊ ကျွန်မတို့မန်နေဂျာကို သွားခေါ်ပေးပါ့မယ်။” ဝန်ထမ်းက ပြောပြီးသည်နှင့် မန်နေဂျာကို ခေါ်ဖို့ရန် ထွက်သွားတော့သည်။
