[Unicode]
အခန်း ၇၁၁ မင်းအဖြေက ပိုအရေးကြီးတယ်
ရှင်းပိုင်ကပဲ ချောင်ဝမ်ရှင်းကို ဟွားဖုတောင်ကုန်းသို့ ပြန်လိုက်ပို့ပေးခဲ့သည်။
“မင်းကြည့်ရတာ ဟိုလူကို တကယ်မုန်းတီးနေပုံပဲ။ ဘာကြောင့်လဲ?” ရှင်းပိုင်မေးလိုက်သည်။ ချောင်ဝမ်ရှင်းက ထိုလူက မနှစ်မြို့ပေမည့် ထိုလူကတော့ ချောင်ဝမ်ရှင်းကို နှစ်သက်နေကြောင်း သူသိနေ၍ မပျော်ရွှင်မိပေ။
“အွန်း၊ အဲ့လူက ရှဲ့တုန့်ယန်လို့ခေါ်တယ်။ Bမြို့ ရှဲ့မိသားစုကပဲ။ သူက ငါ့သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်ရဲ့ ချစ်သူဖြစ်ခဲ့ပေမည့် တကယ်တမ်း ငါ့သူငယ်ချင်းရဲ့ချစ်သူဖြစ်လာတာက ငါ့ကိုချဉ်းကပ်ချင်တာကြောင့်လို့ ပြောခဲ့တယ်။ ငါ့သူငယ်ချင်းလဲ အရမ်းနာကျင်ကြေကွဲရပြီး နိုင်ငံခြားကိုထွက်သွားခဲ့တယ်။ ဒီကိစ္စအတွက် သူမ ငါ့ကိုအပြစ်မပြောပေမယ့် ထပ်ပြီးလဲ ဆက်သွယ်မလာတော့ဘူး။ ဒါကြောင့် ငါရှဲ့တုန့်ယန်ကိုမုန်းတာ။ သူသာ ငါနဲ့ဝေးဝေးနေရင်တော့ အဆင်ပြေပေမယ့် ငါ့ကိုလာရှုပ်ရင်တော့ အလွတ်မပေးဘူး။ ဒါပေမယ့် ဘယ်လောက်ပဲ ရိုက်နှက်ပါစေ အမှတ်သည်းခြေမရှိ ငါ့ကိုထပ်ခါထပ်ခါ နှောက်ယှက်နေတုန်းပဲ။” ချောင်ဝမ်ရှင်း၏စကားသံများတွင် သူမသူငယ်ချင်းအပေါ် အပြစ်မကင်းမှုများနှင့် ရှဲ့တုန့်ယန်ကို မုန်းတီးမှုများ အပြည့်ပင်။
ဒါက ချောင်ဝမ်ရှင်း၏အမှားမဟုတ်သော်လည်း ရှင်းပိုင်ကတော့ ရှဲ့တုန့်ယန် ချောင်ဝမ်ရှင်းကို တော်တော်လေးချစ်တာဖြစ်မည်ဟု တွေးမိသည်။ ထိုသို့သာမဟုတ်လျှင် ချောင်ဝမ်ရှင်း သူ့ကိုဒီလောက်ရိုက်နှက်နေသည့်ကြားက သူမအနားချဉ်းကပ်ဖို့ရန် ထပ်ခါထပ်ခါ ကြိုးစားလိမ့်မည်မဟုတ်ပေ။ သို့ပေမည့် ထိုသို့တွေးမိလိုက်သည်က ရှင်းပိုင်ကို အနည်းငယ်ခါးသည်းသွားစေသည်။
အိမ်ရာဝန်းဝင်ပေါက်သို့ရောက်သည်နှင့် ချောင်ဝမ်ရှင်းကားပေါ်မှ ဆင်းဖို့ရန်ပြင်လိုက်သည်။
“ခနလေးနေဦး။” ရုတ်တရက် ရှင်းပိုင် သူမကိုတားလိုက်သည်။
“ဘာလဲ?” ချောင်ဝမ်ရှင်း ပြန်လှည့်လာကာ မေးလိုက်ချိန်တွင်ပဲ ရှင်းပိုင်က သူမကိုရုတ်တရက် ဖိကပ်နမ်းလိုက်သည်။
