[Unicode]
အခန်း ၇၂၅ ငါးကင်နဲ့ဘီယာနှစ်ပုလင်း
သို့ပေမည့် ဖန်ရွှယ်ချင်သည်တော့ ကုနင်းသာမာန်မဟုတ်မှန်း သိနေတာတောင်မှ လက်မလျှော့လိုသေးပေ။ ထို့အတွက်ကြောင့် သူမသည် ကိုယ့်သေတွင်းကိုယ်တူးနေကြောင်း သိသာလှကာ ဘယ်သူမှလဲ မတားနိုင်ကြပေ။
နောက်ဆုံးတော့ ဒီပြဿနာဘယ်လောက်ထိကြီးမှန်း လုချိုးထင် သိသွားပြီဖြစ်၍ နောက်ထပ်စကားတစ်ခွန်းပင် ထပ်မဟရဲတော့ပါ။
“ဘုရားရေ၊ သူမကအရမ်းအံ့ဩဖို့ကောင်းတာပဲ!” ထုံဝမ် အလွန်ထိတ်လန့်သွားသည်။
“ကုနင်း ပြောတာတော့ ဖန်ရွှယ်ချင်က သူ့အမေကို အကြိမ်ပေါင်းများစွာ လုပ်ကြံခဲ့တာကြောင့် ဒီလောက်အထိ စိတ်ဆိုးနေရတာတဲ့။ ကြည့်ရတာ ထန်မိသားစုက မသိလောက်သေးဘူး။ မဟုတ်ရင် သေချာပေါက် တစ်ခုခုလုပ်ကြမှာပေါ့။ မင်းတို့နှစ်ယောက်လုံး ရောက်နေပြီဆိုမှတော့ ငါသွားတော့မယ်။ ပြီးတော့ ဆေးရုံစားရိတ်ကို ငါရှင်းပြီးသွားပြီ။” လျိုရှင်းချီ ထိုစကားများပြောပြီးသည်နှင့် ထွက်သွားတော့သည်။ ဖန်ရွှယ်ချင်ကို သူနှင့်အတူပျော်ပါးရန်အတွက် အပြင်ကိုခေါ်ထားခြင်းဖြစ်တာကြောင့် ယခုလိုသူခေါ်ထားသည့် အချိန်မျိုးတွင် ဖြစ်သွားသည့်အတွက် အပြစ်ရှိသလိုခံစားရကာ ဆေးရုံစားရိတ်ရှင်းပေးခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။
“ငါတို့ ပင်းဟွမ်ကိုပြောသင့်တယ်။” ထုံဝမ် ဤကိစ္စကို ဘယ်ပုံဘယ်နည်းနှင့်ဖြေရှင်းရမည်မှန်း မသိတော့ပေ။
လုချိုးထင်ကလဲ ချက်ချင်းပင် ဖန်ပင်းဟွေ့ကို ဖုန်းဆက်ကာ အကြောင်းအရာများကို ပြောပြလိုက်သည်။
ဖန်ပင်းဟွေ့သတင်းများကြားလိုက်ရချိန်တွင် အလွန်ဒေါသထွက်သွားတော့သည်။ ဖန်ရွှယ်ချင်က သူတို့မိသားစုရဲ့ တကယ့်ပြဿနာမပဲ! အခုချိန်တွင် ဖန်ရွှယ်ချင်ကို သနားငဲ့ညှာစိတ်ဆိုသည်ကို မခံစားရဘဲ အပြစ်တင်ချင်စိတ်များသာ ဖြစ်ပေါ်လို့လာသည်။
…….
ကုနင်း ဟွားဖုတော်ကုန်းသို့ပြန်ရောက်ချိန်တွင် ည၁၀နာရီထိုးခါနီးနေပြီဖြစ်ပေမည့် လင်ရှောင်းထင်ကတော့ သူမကို ဆက်သွယ်လာခြင်းမရှိသေးပေ။ သူမအနည်းငယ်စိတ်ရိမ်စိတ်ဝင်လို့သွားရသည်။ သို့ပေမည့် လင်ရှောင်းထင်ကို နှောင့်ယှက်မိမည်စိုးတာကြောင့် ဖုန်းခေါ်သင့်မခေါ်သင့်ကို မတွေးတတ်တော့ပေ။
