[Unicode]
အခန်း ၇၅၂ ကုနင်းနှင့်ချီကျီယွဲ့ ထပ်တွေ့ကြပြန်တယ်
ကုနင်း ကစားနေစဉ်အတွင်း ချီကျီယွဲ့တို့အဖွဲ့ကို မျက်စိဒေါက်ထောက်လိုက်ကြည့်ဖို့ကိုလဲ မမေ့လျော့ပေ။ သူတို့က ဘဲဥပုံစားပွဲဝိုင်းတွင် ရှိနေကြခြင်းဖြစ်ကာ စစ်ပေါ်ကစားနည်းကစားဖို့ ပြင်နေကြသည်။ ထိုမြင်ကွင်းကြောင့် ကုနင်းထိုနေရာသို့ လျှောက်သွားလိုက်သည်။
စားပွဲနားတွင် လူများစွာရှိနေခြင်းကြောင့် သူမကို သူတို့သတိမထားမိကြပေ။
ချီကျီယွဲ့တို့အဖွဲ့က ဘယ်ဘက်တွင်ထိုင်နေကာ ကုနင်းကတော့ ညာဘက်အခြမ်းကိုသွားလိုက်သည်။
ဒိုင်က အံစာခွက်ကို အချိန်တစ်ခုအထိလှုပ်ရမ်းပြီးနောက် စားပွဲပေါ်သို့ချလိုက်ပြီး ကစားသူများလဲ စတင်လောင်းကြေးထပ်ကြတော့သည်။
“လောင်းကြေးရပ်ပါမယ်။”
ဒိုင်က အံစာခွက်ကို ဖိထားကာ ရလဒ်ကိုဖွင့်တော့မည့်ပုံစံပြလိုက်သည်။
“၄, ၆, ၆, အကြီး!”
ကုနင်းက ရလဒ်ကို အကြီးဘက်သို့လောင်းထားကာ ချီကျီယွဲ့နှင့်မူဝမ်ချီတို့ကတော့ အသေးဘက်ကိုလောင်းထားကြသည်။
ကုနင်း သူမအနိုင်ရသည့်တိုကင်ပြားများကို ယူဖို့လက်လှမ်းလိုက်သည့်အချိန်တွင်တော့ ချီကျီယွဲ့က သူမကိုမြင်ကာ အံ့ဩသွားတော့သည်။ သို့ပေမည့် ဘဲဥပုံစားပွဲက ကြီးမားရှည်လျားတာကြောင့် သူမနာမည်ကို လှမ်းမခေါ်ခဲ့ပေ။ ကုနင်းလဲဘဲ ချီကျီယွဲ့ကို မြင်သွားသည့်ပုံပြကာ အချင်းချင်းတည်ရှိမှုကို အသိအမှတ်ပြုသည့်အနေဖြင့် ခေါင်းသာညိတ်ပြလိုက်ကြသည်။
မူဝမ်ချီနှင့်ထန်ယရှင်းတို့လဲ ချီကျီယွဲ့ကြည့်သည့်ဘက်သို့လိုက်ကြည့်လာကာ မူဝမ်ချီကလဲ ‘ထန်အိုက်နင်း’ကို ခေါင်းညိတ်နှုတ်ဆက်လိုက်ပေမည့် ထန်ယရှင်းသည်တော့ မကျေမနပ်ဖြင့် မျက်မှောင်ကြုတ်သွားသည်။
“ရန်သူနဲ့တွေ့ဖို့ လမ်းကတော်တော်လေးကျဉ်းတာပဲ၊ သူ ငါတို့နောက်လိုက်လာတာပဲဖြစ်မယ်။” ထန်ယရှင်းပြောလိုက်သည်။ သူမစကားအဖြစ်သာပြောခြင်းဖြစ်ပေမည့် တကယ်အမှန်ဖြစ်လိမ့်မည်ဟုတော့ ယုံကြည်နေခြင်းမရှိပေ။
