My Bitch (Syclups #2)

CHP 24_Cool Off

John Paulo's POV

               "Hindi pa kayo nag uusap?"
Josh asked while bitting the head of his pen.

"Malamang, bobo mo talaga Josh. Ang dami nilang nasabing masasakit na salita sa isa't isa eh. Alangan namang maglandian sila pagkatapos nun na as if walang nangyari. Minsan talaga hindi ko alam kung ano ang nagustuhan sayo ni Annie at ni Rose eh"

Justin snapped too.

"Eh ikaw? Anong gayuma ang ginamit mo kay Rain at nagustuhan ka niya, ha?"

Panay ang sagutan nilang dalawa kaya kahit na anong focus ko ay hindi talaga pumapasok sa ulo ko yung binabasa ko.

"Can you please shut up? I'm reviewing here, can't you see?"
I snapped to. Napanguso silang dalawa habang napa iling iling naman si Stell doon sa table niya.

Nasa office kami ngayong lima dahil break time at wala na masyadong klase dahil ubos na din ang lessons.

"Wag niyo nang tanungin kong nag uusap ba sila o hindi.. Lalo lang mamimiss ni Pau si Zai eh.."

Halos mabato ko ng libro si Stell nung sabihin niya yun. Narinig ko na naman ang pangalan niya..

Haist.

Mag i-isang buwan na.. Mag iisang buwan na simula nung last kaming nag usap. Yun din yung last na away namin. Doon naghiwalay ang landas naming dalawa.

We see each other occasionally, but we both act like we see nothing and disappear to each other's sight as soon as possible.

Parang may nakaharang sa pagitan naming dalawa at hindi namin iyong pwedeng tanggalin.

Isang buwan na..

And i admit that i miss her.. Everything about her.. But my pride can't just let me go. I also want to say sorry for saying those words. Alam ko naman na hindi talaga siya ganung klaseng babae.
Sobrang nadala ako sa emosyon ko at sa lahat ng mga tanong sa isip ko.

Imagine, we were having fun and she suddenly distanced herself to me, she even had fun with other guy like as if she had forgotten everything about me.

It hurts.

Pero wala na akong magagawa. Nangyari na ang nangyari. Nasabi na ang nasabi. I bet she hates me until now. My words were just too sharp for her soft heart. Augh!

Naalala ko din tuloy yung nangyari after ng away naming iyon.

-FLASHBACK-

           I was holding my head and everything around was quiet. It's relaxing but yet, it frustrates me. It's so ironic and i can't understand myself.

The five of us jumped on our seats when the door flew open and Vaye showed up. She looks so mad and dangerous.

Her brows were all furrowed and her eyes were fatal.

Pumasok siya at nagbalak na lumapit sa akin pero agad na humarang si Ken at Stell sa harap niya.

"Woah, miss. Kalma.." Stell said.

"Get out of my way"
Seryosong sabi ni Vaye.

Nagtataka na rin si Josh at Justin kaya napatingin sila sa akin. Tinanguan ko lang sila to tell na everything's fine.

"What is up to you now, huh Vaye?"
Ken asked in his indulging tone. Of course, he's talking to his ex. He'll surely use that tone.

"I said, GET. OUT. OF. MY. WAY."

Napagilid naman agad doon si Stell pero nanatiling nakatayo si Ken.. It's enough for her to step forward and walk towards me.

Hindi ko inaasahang kwe-kwelyuhan niya ako patayo ng upuan ko at binigyan nang matalim na tingin.

Napatayo na rin sila Josh at Jah at sinubukan pang lumapit kaya itinaas ko nalang ang isang kamay ko para sabihing okay lang.

"You!"
She blurted.

Alam kong nadadala siya ng galit. Hindi ko alam kung bakit pero parang may idea na sa utak ko.

"How dare you say those hurtful words to her, huh?! Alam mo ba kung ano yung mga sinabi mo?! What the fuck, i thought you also understood her situation?! Sa lahat ng tao, ikaw pa talaga ang nagsabi nun?!"

I knew it. She knew about what happened yesterday. The fight between me and Zailee.

"Don't you know how hurtful it was for me to see everything misunderstands her again?! She's so fuckin helpless when the world just suddenly turns it's back against her! At ang nakakatanga, ikaw yung tinutukoy kong mundo! You became her world! Her jerk world! Ang saya ko pa nga eh, kasi sa wakas hindi lang ako yung nakakaintindi sa kanya. Dumadami na ang nakakakita sa totoong siya, kung gaano siya kabait at kabuting tao. But you fuckin disappointed me!"

Marahan siya hinila ni Ken paatras at dahil mukhang naghina siya sa kakasigaw, nabitawan niya ang kwelyo ko.

I fix myself and still said nothing.

"Isa ka pa, Ken Suson! What on earth did you just told her, huh?!"

The whole office were filled by her voice, her angry voice. Naluluha na din ang mata niya sa galit pero hindi niya hinahayaang tumulo.

Tahimik lang ding nanonood sila Jah at mukhang natamimi rin sa mga naririnig.

"Alam mo ba kung bakit siya palagi sa bar huh?"
She suddenly asked.

May rason din ba ang pag punta sa bar? Hindi ba't andoon siya para uminom, mag saya, at humanap ng lalaki?

"Kasi naroon yung pinsan niyang nagahasa ng tatay niya!"

Natigilan ako sa sinabi niya at nabitawan ang hawak kong ballpen. Napatingin ako sa kanya nang wala sa oras at nakita ang luhaan niyang mata.

"Gusto niyang bumabi at humingi ng tawad sa pinsan niyang iyon kahit na isa rin siyang biktima pero katulad ng ginagawa ng mundo, pinagtatabuyan at sinasaktan din siya ng pinsan niya! Kahit na paulit ulit siyang nababastos at naha-harass, hindi siya tumigil sa pagsuyo sa taong iyon! "

"Kahit na ayaw niya sa mga lugar na katulad nun, pinilit niya ang sarili niya hanggang sa masanay na siya! You know, it hurts me so much! It breaks my heart seeing her being bullied by everyone! Galit na galit ako sa tatay niya dahil siya ang naglagay sa ganung sitwasyon doon sa mag pinsan! Galit na galit ako mundo dahil palagi nilang pinaparamdam na basura lang si Zailee at wala ng iba. Galit na galit ako sayo! Sayo John Paulo! Sa inyong lahat! "

She broke down.

Naestatwa ako sa kinatatayuan ko at hindi alam ang gagawin dahil sa mga narinig.
Everything just can't sink in my mind. Everything was.. Unexpected.

Ira suddenly entered the office too and approached Vaye in the floor. It so obvious that these two were real friends.

"She doesn't deserve that.. She's also a victim.."
Vaye cried.

Inalo siya ni Ira hanggang sa unti unti na silang makalabas ng office.

The room was suddenly quiet again the moment they left. Napahawak akong muli sa ulo ko at padabog na umupo sa upuan.

Marahas kong hinagis sa pader ang nasa harap kong libro na siyang ikinagulat ng lahat.
I let out my frustration.

"DAMN IT!"

-END OF FLASHBACK-