Harry ve Linda'yı asla bırakmam, onlar anne ve babalarının ne için öldüklerini bilerek büyüyecekler, kim olduklarını, onları ne kadar sevdiklerini bilerek büyüyecekler, onları ben büyüteceğim ve dediğiniz gibi büyüden uzak olmayacaklar.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İyi okumalar! ________________
Harry ve Linda büyük bir heyecanla halalarını cisimlenmek için bekliyorlardı.
Beraber diagon yoluna gidecek ve okul eşyalarını alacaklardı.
İkiside oldukça heyecanlıydı, artık birer asaya sahip olacaklardı.
İsabell defterin kapağını tekrar kapattı, her gün onun için rutin haline gelmişti artık.
Cübbesini üzerine geçirip kapının önünde onu bekleyen ikizlerin yanına ilerledi.
Çocuklar bütün gece boyunca heyecanla beklemiş uyumak onlar için oldukça zor olmuştu.
İsabell zaten uzun süredir geceleri uyuyamıyordu. İzlenme hissi tüm gün boyu devam ediyordu.
Sanki biri bir yerden çıkacak ve Harry ile Linda'ya zarar verecek düşüncesiyle tüm geceyi ayakta geçiriyordu.
Evleri elbet korunuyordu ancak zorlandığı zaman aşılamayacak bir kalkan değildi.
Aşılamayacak bir kalkan olsa kimsenin evden çıkmaması gerekirdi, ancak Harry ve Linda halaları ile birlikte sık sık dışarı çıkıyorlardı.
En yoğun izlenme hissini Longbottom ailesinin evinden dönerken yaşamıştı, arabaya çocukları bindirdikten sonra asasını sıkı sıkıya sarmış ve kendisi de binmişti.
Yolları kontrol ederek gidiyordu ancak kimse ile karşılaşmamıştı. Kendisi sadece kuruntu yaptığını düşünmek istiyordu ama içinde his ona müsaade etmiyordu.
İsabell'in hisleri çok kuvvetliydi ve ister istemez hislerine olan güveni fazlaydı.
Elinden geldiğince Harry ve Linda'ya hissettirmemeye çalışıyordu, ne kadar başarılıydı bilmiyordu.
Belki Harry anlamıyordu ancak Linda halasının uzun zamandır gergin olduğunun farkındaydı, bunu onların Hogwarts'a gitmesine bağlıyordu.
İsabell yalnız kalacaktı, ve Linda bunun olmasını istemiyordu. Her ne kadar Hogwarts onun ve ikizinin hayali olsa bile halasını yalnız bırakma düşüncesi onu üzüyordu.
İsabell ikizlerin elini tuttu ve evin bahçesine çıktılar, evin içinde cisimlenme noktası yoktu. Tanıdık mide bulantısı hissiyle gözlerini açtılar ve kendilerini Diagon yolunun renk renk dükkanlarının arasında buldular.
İkisinin heyecanı onu James ve onun ilk alışverişlerine götürmüştü. Oradan oraya koşuyor annelerini çılgına çeviriyorlardı. İsabell aklına gelen anıyla buruk bir tebessüm etti. Harry ve Linda'yla geçirdiği neredeyse her saniye ona James ve Lina ile olan anılarını hatırlatıyordu.
Bu belki kulağa çok üzücü geliyordu ancak İsabell onların canlı hatıralarıyla ayakta kalıyordu. İki çocuk İsabell için yaşam arzusunu körüklüyordu, zaten yaşamdan vazgeçeserse verdiği sözden caymış olacaktı.
