Yeşil Gözlü Kuğu

Prolog

Ufuk Beydemir- Ay tenli kadın

Bir zamanlar, Gece kadar karanlık bakan bir adam vardı.
Duyguları yoktu. Hisleri yoktu. Umutları yoktu.
Göğün maviliği dikkatini çekmiyordu.
Orhan Veli Kanık okumuyordu. Çay içmenin tadını bilmezdi.
Bütün güzel şeylerden uzaktı o adam. Mutlu hissetmekten uzaktı.
Çünkü mutluluğun baki olmayacağını bilecek kadar yaşamıştı.
Alıştıktan sonra, terk etmesine izin veremezdi.
O da, herkesten vazgeçti. Tüm güzel şeylerden vazgeçti.
Güzellik yoktu onun dünyasında. Mutluluk yoktu.
Mutluluk geçiydi.
Ama acılar her daim vardı. Hüzün, haykırış, donuk bakışlar her zaman vardır.
Çünkü onlar gerçekti. Çünkü onlar hiç gitmiyordu.
Sahte mutluluklardansa, gerçek hüzünleri tercih etti o adam.
O gece bakışlı adam.
Sonra bir gün, bir kız geldi o adamın galaksisine.
Gece bakışlı adamın gözlerine, ay gibi doğdu.
Ayın on dördü gibiydi.
Adamın başta başı döndü. İnanmak istemedi ay yüzlü kadına. Yüreğini açamadı.
Bağımlı olmaktan korktu belki de. Zaafının bir insan olmasından korktu.
Sonra bir gün, gece bakışlı adam bir cümle karaladı evrenin tozlu sayfalarına.

"Geceyi gece yapan, aydı belki de."

O gün kabul etti adam. O gün, mutluluğun içinde bile acı olduğunu kabul etti.
Mutlu olmak istiyorsan, acı çekecektin.
Acı çekmek istiyorsan, mutlu olacaktın.

***

Umarım beğenmişsinizdir. Beğendiyseniz yorum vote destek yapın bişeyler. Sosyal medya hesaplarım aşağıda

İnstagram: ervamine45
Twitter: Ervamine54