Tüm hayatının bambaşka olduğuyla yüzleşen Meral içinde bulunduğu durumda ne yapacağını bilemez. Olan her şeyin yalan olduğunu öğrendiğin de kendisi gibi yakın arkadaşlarını da çoktan büyük bir çıkmaza sokmuştur. İçine hapsedildikleri yerde ne yaşaya...
BÖLÜM.33Bazı olaylar sayesinde bakış açımız değişir daha net görürüz. Bu kadar çabaya değdi mi diye sorgulamak bile göğüs geldiğin her ne varsa ihanet edilmiş gibi hissetmeye yetiyor. Küçük isteklerden başka bir şey beklenmemesine rağmen yapılıyorsa. Söylenen sözlerin değeri kalmıyor. Verilen söze güven bırakılmıyor.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Durup düşünüyorum. Çıkış yolu bazen bulunmuyor. Kalbi olan bir insan bu denli bencil olmazdı. Sözde babam kişisi normal bir insana göre daha vicdan yoksunu bir insandı. Bize yaptıkları da bunun kanıtıydı.
Gözlerim Boranın çıktım gittiği basamağa kaydı. Ayaklarının bıraktığı iz silikleşmiş yerine karla bütünleşmişti. Sıkıntıyla nefes verip oturduğum yerden kalkarak neredeyse on dakika önce çıkıp gittiği yerden bende çıkıp gittim. Sırtı yeşilliğe dönüktü sırtı kar beyazına.
Ona doğru ilerlerken varlığımı hissetmiş olacak ki sırrının üstünden bana ufak bir bakış atıp yüzünü geri çevirdi. "Özür dilerim." Cevap vermek yerine derin nefes aldı.
"Bora gerçekten üzgünüm. Fazla tepkiler veriyorum farkındayım ancak beni de düşün. Hak ver lütfen. Ailemin koca bir yalandan ibaret olduğunu öğrendim. Babam sandığım adam muhtemelen bir mafya benimle ve sizinle ciddi sıkıntıları var. Annemi yeni buldum ve ne halde olduğunu bilmiyorum. Herşey üst üste geldi. Çabalıyorum ancak bu kadar geliyor elimden. Üzgünüm."
Cevap vermesini beklemedim çünkü duymak değil anlaşılmak istiyordum. Bende sırtımı dönüp yürüyecekken iki adımda yanıma gelip elimi tuttu.
"Sen güçlü bir kızsın. Hayranlık uyandıracak kadar. Hem narin hem güçlü. İkisi bir arada ne kadar zor olduğunu anlaya biliyorum, yaşanan onca şeye rağmen nasıl bir durumda olduğunu anlaya biliyorum. Bizde aynı durumdayız. Senin kadar olmasa da benzer şeyler yaşıyoruz hepimiz. Bu yüzden de yanında durmak istiyoruz hepsi bu kadar."
Tebessüm ettim. "Haklısın. Bencillik ettim belki de." Kafasını iki yana sallayıp burukça güldü. Elini elimden çekti yanaklarıma yerleştirdi. "Gördüğüm en bencil duyarlı." İçtenlikle güldüm. "Koca kafa." Gülerek arkadaşlarımızın yanına ilerledik.
Bir gün daha bitmişti kendimizi kamyondan dışarı atıp gelecek yiyecekleri bekliyorduk. Bir planımız vardı ne kadar işe yarar bilmeden tek umudumuz bu plandı. Borayla buzları eriteli bir kaç gün olmuştu hemen ardındansa çocuklarla bir konuşma yapmıştık.
"Millet Meralin size bahsetmesi gereken şeyler var." Boranın kurduğu cümleyle herkesin bakışları bana sabitlendi. "Neler oluyor?" Derene ardından herkese değdi gözlerim. "Bir kaç gündür çok düşünceli ve durgun görünüyordum biliyorsunuz." Herkes onaylar bakışlar attığında cümleme devam ettim.
"Ben düşünüyordum. Bir çıkış kurtuluş." Derince bir nefes aldım.
"Sanırım buldum fakat ne kadar işe yarar bilmiyorum. Başımız daha çok mu belaya gider yoksa kurtulur muyuz kestiremiyorum."
