One Good Reason [COMPLETED]

Kabanata 1: Probinsya

Kabanata 1

Probinsya

---

I was waiting for the star to fall again.

It was dark. Only the moon and stars illuminates the whole city. Nasa ibabaw ako ng rooftop, isang kamay ay alak ang hinahawak.

I wish I would heal pero wala. I am doomed. My world was black katulad ng gabing ito. Walang patutunguhan. Gustuhin ko mang maghilom ay tanggap ko na hindi ito maghihilom. Gustuhin ko man pero hinding hindi talaga.

Maybe, time could heal pero ilang taon na? Ilang taon na ang lumipas at ang pagkamuhi at pagkasakit ko sa kanila ay nandito pa rin.Walang nagbago. Ganon pa rin. It seems like yesterday.

Nilagok ko ulit ang alak. Umiiyak na parang baliw o baliw na talaga? I've dated a lot of boys, inubos ko ang sarili sa pagkakasaya. I went to a club halos gabi - gabi para maibsan ang lungkot na aking nadarama. But look at me now? I'm useless as hell.

Why life so unfair?

Today is my parent death anniversary. I still remember the time when they pushed me out of those f*cking car just to save me, hindi alam na iyon pala ang panghuli. The last time I held their hand, the last time I f*cking saw their beautiful faces before our car boomed into pieces. Nagliliyab ang apoy habang ako ay patuloy na sumisigaw, umiiyak, nangangalap kung bakit nangyari yun. Sana kasama nalang ako. Kasama sila.

Tumunog ang cellphone ko. Hindi ko na tiningnan kung sino ang tumawag. Alam ko na kung sino.

"Hello?" 

"Queeny, nasa'n ka ba? Kanina pa kita hinahanap! " si Auntie Camille. My father dearest sister.

"Bakit tita? May nangyari ba?"

"Hindi ko na kayang paaralin ka Queeny, don ka na lang kay papa, sabi niya papaaralin ka daw niya~" sabi niya sa kabilang linya.

"F*cking no, Auntie! " Taranta kong sigaw sa kaniya. Nagpapatawa ba siya?

"Aba'y! Yan na ba ang napapala mo sa pagbabarkada-" napunta sa ere ang pinagsasabi niya ng binabaan ko siya.

The hell I care. Mas mabuting magpakamatay nalang keysa pumunta ako sa bulok na lugar na  'yon kasama ang lolo ko. I hate him. I really mean it. I hate him. Sangko sa bituin ang pagkahate ko sa kanya. Hindi ko pa siya napapatawad.

Ibang iba ang lugar sa Maynila. Kung matatayog na gusali ang makikita mo roon, pwes ngayon ay matatayog na mga puno ang sasalubong sa iyo. Nakasakay ako ng jeep. Di ko alam kung aabot ba ito sa destinayon  dahil ebidensiya na ang pagkatanda. Kumakalawang na. Siksikan ang mga tao at kaonting tiis nalang talaga ay magwuwalk-out  na ako.

It was such a long long day. Deritso ako sa kwarto pagkatapos kong bumaba mula sa Jeep. Lolo already enrolled me. Good thing para hindi na ako mag-aksaya ng oras kakapunta sa apat na kilometrong kalsada para lang makaabot. Ayos talaga! Napakaayos.

Inihanda ko na ang NAPAKAGANDA kong motorsiklo. Talagang magmomotorsiklo talaga ako! Sino naman ang maglalakad ng ganon kalayo? Aatakihin talaga ako sa oras pag ganun.

At siyempre! Unang araw, good EXAMPLE-LATE!

Yeah! Ou na Alas syete bente na! Sobrang late ko na. Nakakatawa. Paki ko naman sa oras. Nakakainis!

Tiningnan ko ang aking relo at nagpatuloy sa pagbilis ng takbo. Okay! I will try to be GOOD STUDENT, yung tipong ipagmamalaki ka sa harap ng tao, tipong walang magagalit sayo dahil ang bait bait mo at yung feeling na sasalubungin ka ng napakatingkad na ngiti and teachers will praise you dahil  maganda ang ugali mo. Wow! Ang galing ng naisip ko ah! Mapipilitang bumaba niyan si Lucifer pero sh*t! someone tried to overtake me. Nag-iinit kaagad ang ulo ko. Iba talaga pag demonyo ka, attracted talaga sa init.

' Sira ulo 'to, naghahanap ba ito ng away?' utal ko. Ayos rin' to ah?! 

Binilisan ko ang takbo . Gusto mo nang karera? Pwes, ibibigay ko sayo. Pinaharurot ko nang mabilis ng mabilis ang sasakyan. Naunahan ko siya. Natanaw ko na ang Cantapoy National High School pero sh*t. I tried so hard para patigilin ang takbo pero puta! Sira ang Brake! SIRA ANG BRAKE! Lahat ng mura ay nasabi ko na. Sh*t. Demonyo ako pero ayoko ko pang mamatay. Patuloy sa pagtakbo ang sasakyan ko to the point na kailangan ko ng humingi ng tulong. Natanaw ko ang lalaking yun. Binilisan niya parin ang pagtakbo.

"Hoy! tulungan mo ako! " I screamed and even begged. Nananalatay na ang mga tuhod ko, wala na akong lakas para ipagpatuloy pa ito. Nanghihina na ang katawan ko. Mamamatay na ba ako? Sh*t, ayoko pang mamatay! Nagdudusa na ako sa mga kasalanan ko . Please, ayoko pang mamatay. Ma-ngi-ngi-yak na ako pero wala pa ring tulong galing sa kanya. Humanda ka sa akin lalaki ka! kakalagin talaga kita , pag natuluyan ako!

Ano bang gagawin ko? Biglang tumulo ang tubig sa mga mata ko. Ayoko pang mamatay! Kailangan kong gumawa ng paraan pero anong paraan yun? Putek naman! Si lolo talaga ang pakana ng lahat na ito. Bigla akong natauhan ng nakita ko ang mga lupa sa gilid ng kalsada at mga pundok na mga patay na palay. Less Impact. Yun less impact lang pag sa patay na palay ako mapadpad, so binangga ko agad ang motor ko sa nakapundok na lupa. Para akong nakalutang sa hangin sandali pero agad na bumagsak ang katawan ko sa palay. Ang sakit. Buwesit na buhay 'to. Buwesit talaga!

Lagot ka sa akin lalaki ka!