BINABASA MO ANG

One Good Reason [COMPLETED]

Jugendliteratur

Galing syudad ay napunta si Queeny Milan Ortegaz sa isang maliit na probinsya para ipagpatuloy ang kaniyang pag-aaral. She doesn't want to leave but she had no choice. Namatay na ang magulang nito kaya wala siyang ibang magawa kundi sundin ang tita...

#bitçh #enemy #fiction #love #lovestoriestagalog #probinsya #school #teen-drama #teen-romance #teenfiction #teens

Kabanata 22 : Sorry

9 0 0 
                                    

                                              
Kabanata 22
Sorry
---

That was my longest laugh. 

Kita ko ang labas ngipin niyang nakalahad para lang sa akin. I laugh and that laugh slowly fading. Not because I am sad but because I am happy. This moment is rare... and I want to savor every moment. 

Nawala na sa isipan namin ang ginawa namin kanina. I don't know if this is his way to respect me. Nakainom siya at ako rin pero medyo tipsy lang. But the way he handle, the way he ask my permission is beyond optional. 

Tumigil siya sa pagtawa dahil nakatitig na lang ako sa kanya. Pareho kaming nakahiga sa mabatong baybayin. Nanunusok na ang ilan sa mga bato but I don't really care. I want this moment. 

Nanatili kaming nakatitig sa isa't isa. Wala ni isa sa amin ang nagsalita. I want to familiarize every part of him. His nose, his lips, his eyes, his brows and everything. 

Unti unting naglaho ang ngiti sa kanyang labi. He move, facing the stars, nakatitig pa rin ako sa kanya. Nanatili ang katahimikan bago niya binasag ang katahimikang yun. 

"My dad is with someone else," his hoarse voice vibrates within' me. Dumaan ang sakit sa akin. Basta usapang pamilya ay mananatiling malambot ang aking loob and I can feel that he is hurt. Kahit na hindi niya masyadong pinapakita, alam na alam kong nasasaktan siya. 

" At siya pa ang may ganang makipagdivorse, " Humalakhak siya pero walang bahid na tawa. Nakatitig pa rin ako sa kanya. Ang dalawang kamay ay ginawang unan. 

Dumaan ang luha sa aking mga mata. Suminghap ako. Napansin niya siguro ang pag iyak ko kaya niya niliko ang tingin para sa akin. Umiyak ako. 

He chuckled. Ngayon, totoong tawa na. Lumapit siya sa akin at dahan dahan pinahiran ang luha ko. Sabay naming pinahiran ang luha ko. 

"I'm sorry," sabi niya. 

Tumawa naman ako. Sira talaga 'to! He would never be Yvan kung magsosorry siya. HAHAHAHA. O ako lang' tong sira? 

Ayoko talaga pag umiiyak ako! 

"Could we just live a normal life? Yung walang masakit sa pamilya natin?" I spout without intending to strike a better convo to him. But he just did. Ramdam ko ang nakakatusok niyang titig sa akin. 

Nagpatuloy ako. 

"My mom and dad die in a car accident. They push me out of that fucking car at ayun nabuhay ako habang sila ay  wala na." Dumaan ang kirot sa panhuling salita ko. 

Lumandas ang luha ko pero ngayon ay hinayaan ko lang. Yvan is just staring at me. Staring how my tears flow, kung paanong gayong luha ko ay tumulo.
One Good Reason [COMPLETED]Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon