One Good Reason [COMPLETED]

Kabanata 39: Same

Kabanata 39

Same

--

It's the same old feeling. The trees. The sky. The sea. The wind. Everything. It's the same old feeling.

"Are we here to great lolo's house mommy?" she asked me. I am holding her hand. Si yaya naman ang nagdala sa ibang mga gamit.

"Yes, anak," I smiled. It's the same old house. Wala nang tumira dito simula nong namatay si lolo. Ngumiti ako. Dati, naalala ko, labag pa sa kalooban ko ang pumunta dito. Inis na inis pa ako pero ngayon, ang ganda sa pakiramdam. Ang dami kong mga memories dito.

I opened the door. May mga alikabok na dito. Ebidensiya na ang katandaan. I don't want to redesigned it, this is so sentimental to me. This house is a treasure for me.

Dito lumaki si papa. Dito rin ako dinala ni papa kung saan ko nakilala ang kaibigan ko nong bata pa ako. Dito sa bahay nagsimula ang closeness namin ni lolo.

Tanda ko pa. Binihisan niya ako. Pinakain ng masasarap na pagkain. Sabi nga ni papa, huwag akong masyadong matakaw pero sobrang takaw ko lalong lalo na pag si lolo ang nagpapakain sa akin.

Pinapasyal pasyal niya ako kadagatan. Teacher siya noon kaya lagi niya akong dinadala sa eskuelahan. At paminsan minsan sumisilib sa klase niya. Tanda ko pa nun, nangangarap ako na sana mabilis lang akong maghighschool para makasama ko araw araw si lolo. I  claimed na sa lahat ng apo niya, ako ang mas paborito niya. Ako ang mas binibigyan niya ng pansin pero hindi naman ibig sabihin na hindi niya sila mahal. Ako lang talaga ang laging nagpapabebe kay lolo at atribida sa lahat ng ginagawa niya sa school.

It went away when my parents died. At ang lolo ko, na tanging inaasahan ko na pumunta pero wala. Hindi siya nagpunta. Hindi siya lumuwas para makiburol. Wala siya. Hinanap ko siya pero wala. Masakit. Dahil feeling ko, wala akong laging makapitan. Ang sakit. Dahil feeling, wala siyang paki sa akin. Naghintay ako na kunin niya ako pero kay Auntie ako nakituloy matapos ang lahat. Sobrang sakit iyon sa akin. Nawalan ako ng masasandalan at ang taong gusto kong sandalan ay hindi dumating. Mabuti ay andun si Auntie. I spent my time drinking alcoholic drink. Sumama at nagbakarkada para maibsan ang lungkot na nararamdaman ko.

"Mommy, why did you cry?" Nagulat ako dahil naluha pala ako nang hindi ko inaasahan. From all the memories, I get... from this house...from lolo.

Nilinis namin ang bahay ni lolo. Kiesha keeps on asking about lolo. Sinagot ko naman sa abot ng makakaya ko.

"Maam, sa'n ko po ito ilalagay?" It's lolo's portrait. I paid someone to draw his portrait at ilagay dito mismo sa bahay niya.

"Ako na ang maglalagay niyan, lexa."

"Ok po maam," Kinuha ko galing sa kanya ang portrait at inilagay iyon sa sala. May mga pictures rin ni papa at auntie. Kasa-kasama ang mga in-laws niya at mga apo. Kasama ako, siyempre.