Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
// 2:39 //
"Nereye gidiyorsun meleğim?"
Sesinin tonu, durmanı sağlıyor ve ön kapının tokmağını bırakıyorsun. Onu görmak için arkanı dönüyorsun, ama gözlerin bunu yapmayı reddediyor.
"H-Hyunjin"
"Beni bırakacaktın, ha?" Boğazından boş bir kahkaha kopuyor. Çenesini sıkıyor ve gözleri parlıyor. Birdenbire ondan çok daha küçük hissediyorsun. "Komiksin. Bunu yapmana izin vereceğimi mi sanıyorsun?" Sana yaklaşmaya başlar ve sen mesafeyi geniş tutmak için geriye doğru yürürsün, sırtın kapıya çarptığında başarısız olursun. Bileğini demirden bir tutuş ile sarınca boğazın sıkışıyor ve kalbin panikle titriyor; Yarın bir morluk bırakacağından eminsin. Gözleri öldürebilseydi, şimdiye kadar yerin altı metre altında olurdun.
"Hyunjin, lütfen yapma. Acıtıyor." Yalvarırsın, elini kaldırmaya çalışırsın ama tutuşu sadece hareketsiz kalır ve bakışları seni daha çok korkutur.
Hyunjin senden sadece birkaç santim uzakta. Diğer eli ile küçük ama keskin bıçağı yanağına kaydırıyor, gözleri tehdit ediyor. Sessiz çığlıklar atmaya devam ediyorsun. Ama gözleri gazaptan kör olduğunda, hiçbir şey ona durmasını söyleyemez.
"Eğer yeteri kadar itaatkar olsaydın seni cezalandırmak zorunda kalmazdım, Meleğim."
