Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
• özet: kolej ae, kahve dükkanı ae • eşleştirme: bang chan x erkek!okuyucu • kelime sayısı: 949 • uyarılar: stres? ve biraz sevimsiz flört? •
"Chan'a bir sade kahve?" Tezgahın arkasında durarak soruyorsun.
Chan yorgun bir şekilde elini kaldırarak önündeki kağıtlara odaklandı. Gidip kahvesini bardak altlığına oturtun.
"Afiyet olsun." Gülümsüyor ve ona jest yapıyorsun.
"Teşekkür ederim."
Başını sallarsın ve arkanı dönersin, geri dönmeden önce bir adım atarsın. Ona dönüyor ve boynunun arkasını kaşıyorsun.
"Üzgünüm ama merak ediyordum... her gün buraya çalışmak ya da okumaya geliyorsun ve her zaman krem şantili sıcak çikolata alıyorsun ama bugün bir kahve ısmarladın ve... gözlerinin altında torbalar var... iyi misin?" Az önce ne sorduğunu anlayarak kafanı eğip kızardın. "Üzgünüm... Kulağa kötü geliyor."
"Her gün buraya geldiğimi fark ettin mi?" Chan gülümseyip öne doğru eğilip kalemini bıraktı.
Daha koyu kızarırsın ve başını sallarsın. "Burada her sabah saat 5'ten öğlene kadar çalışıyorum, her gün sabah 8'den önce gelen neredeyse hiç kimse yok. Saat 6'da geliyorsun."
"Yani, buraya her gün kimin geldiğini bilmekle kalmıyor, onların siparişlerini de ezberliyorsun?" Chan sırıtıyor ve çenesini avucuna dayayarak sana bakıyor.
"Sana bunun için gelmedim." Kahvesini işaret ederek ağzını kapadın. "Bugün neden kahve sipariş ettin? Sürekli müşterilerimden birinin sabaha karşı baygınlık geçirmesini ve geri gelmemesini istemiyorum."
"Beni özler misin?" Chan tek kaşını kaldırarak sordu.
Ağzını açıp tekrar kapatıyorsun, tezgahından taraf arkanı dönüyorsun. Chan güler ve kahvesinden bir yudum alır, yürürken iş moduna geri dönersin. Tekrar kağıdına bakarken içini çekti ve ayağa kalkıp tezgaha doğru yürüdü.
"Y/N!" İş arkadaşınızdan biri sesleniyor. "Tezgah."
"Merhaba, sana ne getireyim- Chan?" diye soruyor, kasaya doğru yürüyorsun. "Kahvenden sıkıldın mı?"
"Çalışmak zorundasın, ama seninle konuşmak istiyorum. Her ikisini de yapmanın en iyi yolunun bu olduğunu düşündüm." Cevap veriyor, ikram tezgahına eğiliyor. "Hangisi iyidir?"
Hâlâ şüpheci bir şekilde mırıldanıp başınızı eğiyorsunuz. "Çikolatalı muffinleri bu sabah yaptım, kendim yaptım diye değil çok güzel oluyorlar. Yine de biraz önyargılı olabilirim. Kruvasanlar her zaman iyi bir seçimdir. Ya da şey biriysen simit, sen bilirsiniz."
"Nasıl biri?"
"Kurabiye ya da kek yerine sade bir simit alıp herkesi sağlıksız bir şey aldığı için yargılayan."
"O kişi hakkında çok güçlü hislerin var."
Gözlerini kısıyorsun ve onu uyarırcasına işaret ediyorsun. "O kişi olma." (Yene... tatlısın)
Ellerini savunmak için kaldırıyor ve başını sallıyor. "Olmayacağım, olmayacağım. O zaman çikolatalı kek deneyeyim. Tarafsız bir yargıç olmaya çalışacağım."
"Olmaya çalışacaksın?" Bir tabak ve peçete alarak ona soruyorsun.
"Oldukça tatlısın, bu yüzden iyi bir izlenim bırakmak için sana iyi davranmak istiyorum."
Sen kızarırken Chan tekrar sırıtıyor, ona bir çörek ve bir kruvasan alıyorsun. Tabağı verdiğinizde Chan bir kaşını kaldırıyor, kulaklarınızın kızarmasını izliyor.
"Evde." Mırıldanırsın, diğer müşteriler geldiğinde kasaya geri dönersin. (Niye evde diyor şimdi bu)
Chan gülümser ve o geçtiğinde sana bakar, öncekinden daha uyanık hisseder. Yeterince işi bitirdikten sonra, fazladan parasını bahşiş kavanozuna bırakarak ayrılmaya başlar.
Ona baktığında sana el sallıyor, yüzün kızarırken sırıtıyor.
☆☆☆☆☆☆
Chan, sana gülümseyerek kasaya doğru yürüyor. "Seni özledim."
Gözlerini deviriyorsun ve ekrana dokunarak gülümsemeni saklamaya çalışıyorsun. "Normal siparişin mi?"
"Bu sabah kekleri sen mi yaptın?"
"Ben yaptım."
"O zaman lütfen bir çikolatalı kek ekleyin."
Başını sallarsın ve fişini yazdırırsın, adını bardağa yazarsın. "Son birkaç gündür neredeydin?"
"Sınavlarım vardı." Chan cevap verir. "Normalde sabah erkenden dersim yok, bu yüzden buraya geliyorum ama sınavlar çok erkendi ve önceki gece pek uyumadım, bu yüzden sabah biraz fazla uyudum."
"Uyku benden daha mı önemli?" Suratını asıyorsun, bardağının kapağını kapatıyorsun. (Bu bana birini hatırlatıyor mümlalgyğlmğkğ)
"Hiçbir şey senden daha önemli değil." Chan gülümseyerek içkisini aldı. "Ama iyi notlar almak için elimden geleni yapmam gerektiğini düşündüm."
"Benimki gelecek haftaya kadar yok, bu yüzden muhtemelen gelecek hafta da beni görmeyeceksin."
"Okulda olduğunu bilmiyordum."
Gülümsüyor ve başını sallıyorsun. "İkinci yılımdayım. Henüz hayatımda ne yapmak istediğime dair hiçbir fikrim yok, ama biliyorsun, bu yıl tüm temel derslerimi aldım."
"Ooh~ Yani benden iki yaş küçük müsün?"
"Dördüncü yılında mısın?"
Chan başını salladı ve içkisinden bir yudum aldı. "Bu yüzden sabahları buraya sık sık gelmeye başladım. Böylece uyanabilir ve işe başlayabilirim ve dağınıklık konusunda biraz daha iyi hissedebilirim."
"O zaman ikimiz de berbat durumdayız. Üniversiteden çıkınca ne yapmak istiyorsun?"
"Müzik yapmak istiyorum, umarım."
Gülümsüyor ve başını sallıyor, bir peçete ve bir kalem almadan önce etrafa bakıyorsun. Telefon numaranızı yazıp ona veriyorsunuz. "Büyüdüğün zaman beni hatırla."
"Umarım daha sonra gideceğim tüm ödül törenlerinde artı biri olursun."
Aşağıya bakarken gülüp kızarırsınız. "Bana daha sonra mesaj at ve ben profesyonel bir ortamda olmadığımda flörtleşmenin devam edip etmediğini göreyim."
