Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
19:16 - angst
⊱ ──────────────────────── ⊰
Davranış değişikliğinin ani olduğunu biliyordunuz, ancak son zamanlarda programları tıka basa dolu olduğu için dürüst olmak gerekirse, fazla düşünmediniz. Bugün, Jeongin izinliydi ve günün çoğunda oldukça sessizdi. Biraz yalnız kalmaya ihtiyacı olduğunu biliyordun, bu yüzden duştan sonraya kadar ona yaklaşmadın. Bol kapşonlu ve şortunla, yanındaki kanepeye uzandın ve başını kucağına koydun. Jeongin televizyona odaklanmadan önce kısa bir süre boş bir yüzle sana baktı.
Bu, yüzünüze tapmak için biraz kaşlarını çatmasına neden oldu, dalgın bir şekilde parmaklarını saçlarınızda gezdirirken yüzünde oluşan olağan gülümseme artık orada değildi. Bu ilk de değildi.
Dikkatini çekmeden önce özelliklerini okumak için ona baktın, "Jeongin," Endişeyle mırıldandın ve o da yüzünde hiçbir duygu olmadan sana bakarak mırıldanarak cevap verdi.
"Her şey yolunda mı?" Ona düzgün bakabilmek için doğrulup oturmaya devam ettin, "Biraz, bilmiyorum, kaybolmuş gibi misin?"
Sadece tekrar mırıldandı, kelimeleri kullanmadan ve şimdi biraz sinirleniyordun. Jeongin nadiren birine sinirlenir veya kimseyi görmezden gelirdi. Yüzünde her zaman bir gülümseme ve tüketecek bir bilgeliği vardı. İçini çekti, kanepeye yaslandı ve omuzlarını silkti, "Sadece düşünüyorum," diye mırıldandı ve sabırla onun açıklamasını beklediniz. Bunu bile yapmamış gibi görünse de, sen kaşlarını çattın, ayaklarını altından çıkardın ve hemen yanındaki kanepeye oturdun.
"Bana 'düşünmekten' biraz daha fazlasını vermek ister misin?" Sinirli veya alaycı görünmek istemedin, ama bastırdığın hayal kırıklığından öyle çıktı.
"Geçen günlerden bir şey," diye tekrar mırıldandı, sana bir bakış atma zahmetine girmeden. Yine, ayrıntılı açıklamasını bekledin, o sessiz kaldıkça daha da sinirlendin. İçini çektin ve Jeongin sadece gözlerini devirdi ama sen bunu görmedin.
"Arkadaşlarımı senin çekici olduğuna ikna etmem gerektiği gerçeği," diye başladı ve gözlerini kocaman açtın, az önce söylediği kelimeleri anlayamadın, "Senin için herkesin seni görmesini sağlamak için çok uğraştım ve işe yaramadı. Hepsi çok daha iyisini bulabileceğimi söylediler ve düşündükten sonra baktım ki yanılmamışlar."
Ona öfke ve hayal kırıklığıyla baktın. Bu tür bir tutum nereden geldi? "Ne zamandan beri arkadaşlarının söylediklerini dinliyorsun?" Titreyen ayakların üzerinde dururken mırıldandın, "Tamam, umarım arkadaşlarının senin adına kararlar vermesine izin verdikten sonra sonsuza kadar mutlu yaşarsın."
"Y/N, bekle-"
"Eşyalarımı almaya gidip geri geleceğim," diye mırıldandın, gözyaşlarının bu kadar özgürce düşmesini engellemek için elinden geleni yaparak, "Güle güle Jeongin."
Bunun üzerine kapıyı arkandan kapattın ve yere düştün. Bunun böyle olacağını asla hayal etmemişti, sadece gerçekten sevdiğin tek kişiyi kaybettiği için kendi içinde iğrendiğini ve tiksindiğini hissetti.
