Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
[22:18]
Serin bir ilkbahar akşamıydı ellerin önündeki beyaz tabak üzerindeki çeşitli soslar ile renklendirilmiş ızgara tabağını çatalın yoklayıp duruyordu, buraya gelene dek çok açtın önüne gelen her şeyi bir kurt iştahı ile silip süpürebilirdin ama şimdi bu butik restorandaki birbirine karışmış leziz kokular, çeşitli yemek ve ana noktalarını asla kapamayıp kulağına çarpan kelimeler halinde vızır vızır konuşmalar, sanki buhar altında bu anda yavaşlamıştı zaman, anda kalmak hatta anda kaybolmak terimini bile deneyimliyordu şimdi ruhun. Bakışların tabağından kalkarak masada karşında oturan çiçeğe deydi, öyle bir çekti ki masada adeta parlıyor, farkında bile olmadan içtiği çorbanın aroması diline yayılırken kısık gözleri usulca kendi kendine tadın yoğunluğunda eriyerek kapanıyor gördüğün en sevilesi tebessümü yayıyordu yüzüne.
Çatalını elinden bıraktın ve üzerine yıldızlar düşmüş yumuşacık yanağı kavradın, Lix'in hareketleri bir anda durmuş dudağının önünüdeki kaşığa eğilmiş vaziyete koyu renk küreleri suratına dönmüştü o kadar komik duruyordu ki burnundan bir gülme sesiyle ağzın genişledi ve dişlerin ortaya çıktı. Felix birkaç kez gözlerini kırpıştırarak sana bakmış sonra sadece çorbasını içip dikleşmişti, bu garip anları ilk kez yaşamıyordunuz çünkü. Bağzen sen ders çalışırken tombul bir darmağın dik bir şekilde yanağına battığını hisseder ve tıpkı onun gibi yavaşça kafanı o yöne çevirir sana kocaman gülümseyen sevgilini görürdün, o zaman anlardın ki seni izliyor, sevgisi içinde büyüyor ve artık kendinde tutamayacağı kadar olduğunda rahatsız etmekek için minimum 'tuhaf' temaslarla kendini yansıtıyordu, zamanla bu davranış kalıbı sana da geçmişti ikiniz de mutluluğunuzu yayıyordunuz böylelikle.
Ona tekrar baktığında yanağını doldurduğunu gördün, karşılıklı gülüştünüz ve tekrar yemeğine döndüğün sırada fark ettin tabağındaki eksik köfteyi.
