Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Changbin ve sen dans odasında yalnızdınız. herkes akşam yemeğine çıktı ama sen ve o biraz daha çalışmak için orada kaldınız.
"Böyle yapman gerekmiyor" dedin, zaten yorgunsun.
"Hayır, yanlış yapan sensin" dedi senin kadar yorgun. hiçbiriniz pes etmeyecektiniz.
ona yaklaştın ve changbin'in sağ kolunu kaldırdın, sonra açıkladığın gibi onu hareket ettirdin. sonra orada durup sana baktı ve başını salladı. "Görüyorsun, anlamadığın hareket bu", arkana geçti ve sana doğru yolu göstermek için bedeninin hareket ettirirken kendi vücudunu da hareket ettirdi.
ama nefesi kulağınıza çok yakındı. Sesi yorgun ama sabitti. ve dürüst olmak gerekirse, göğsünü sırtınızda hissedebileceğiniz kadar size yakın olması çok dikkat dağıtıcıydı. omzunun üzerinden ona baktın ve yüzü aynada göründüğünden daha yakındı. Her nasılsa, çok yakın olmak ikinizin de beklediği gibi ayrılmanıza neden olmadı.
her şey çok hızlı oldu. belini tuttu ve tüm vücudun ona doğru dönerken yandığı kadar hızlı bir şekilde yüzüne doğru eğildi. Dudakları tam da hayal ettiğiniz gibiydi - çok düşündüğünüzden değil. sıcaktı, alev alevdi, saf ateş gibiydi ve dudakların yanıyordu. durduğunuzda, hala yakınınızda, elleri boynunuzda ve elleriniz kollarına yerleştirildiği yerinde, gözleri yüzünüzde gezindi ve hala sahip olduğunuz tüm dengeyi kaybettiniz.
"Lütfen sana aşık olmadığımı unutma" dedin.
"iyi. aynen." yaklaşan ayak seslerini duyduğunda seni tekrar öpmek için eğiliyordu. Ayrıldınız köşeye gittin ve o bilgisayar masasına yürüdü, böylece kimse bir şey olduğunu düşünemezdi.
