Tale of The Artemis Stone: Veatarts Slaxsose, Institute of Magics and Wizardry

Artemis 45

Ji Chang Wok as Kade A. Rosano (Trinity's and Mielle's father)

Reminder: It will be Daunter Mielle's point of view until the end of this chapter.

Mielle's Confession

Daunter Mielle's PoV

"I'll give you two days, Mr. Mortel. After that, I will not going to grant any of your requests."

"Thank you, headmaster."

Fast march filled the hallway as I walk. It should be done, now. Hindi ko na dapat palampasin ang pagkakataong ito. Lalo pa't wala ngayon si Trinity.

But on the second thought, I should have came with them. I should have came with her.

No. You know what her friends are capable of. They will surely protect her.

Sighing, I opened the door to the healing room and faced with the all ready Theodore.

"I bet you're ready. Dalawang araw lang ang binigay sa atin ni headmaster." ngumiti siya bago isuot ang sling bag na sa tansya ko'y mga damit ang laman.

"I am ready, kuya. Let's go." bago kami tuluyang makalabas ng mataas na gate ng Veatarts ay hinigit niya ako bago yakapin.

I pat his shoulder and also tightened the hug when he tensed. I know he's nervous.

Sumakay muna kami sa isang kalesa na ang magpapaandar ay isang puting pegasus (flying horse).

Paniguradong luluwa ang mata at magtatatalon sa tuwa si Trin kapag nakita niya 'to. Pfft.

"I hope she's okay..." Theo mumbled while getting ready.

Bumuntong hininga ako bago sumagot.

"She'll be fine. Don't worry."

I gripped tightly on the handle nang magsimulang tumakbo at pumagaspas ang pegasus. Pinigilan ko ring magpakawala ng sigaw dahil nakakabakla naman na iyon.

Maton ako. Maton.

Ang maton, matapang.

The whole drive was filled with silence and tensed air, kahit pa nung bumaba na kaming dalawa.

Nagbow muna kami sa pegasus bago ito lumipad pabalik. That pegasus is in the possession of Veatarts. Kumabaga, sila ang nagsisilbi naming transportasyon kapag lalabas ng akademya.

Napangiti na lamang ako nang mapait nang maalala ang masaklap kong unang beses na makasakay sa isnag pegasus. Papauwi na ako noon sa mundo namin at pinilit akong ipasakay nina headmaster, thinking na dito lang alo malapit nakatira sa downtown.

Mas malakas pa nga ata ang sigaw ko noon sa isang babae habang kapit na kapit sa handle. Knowing na ako lang ang mag—isang sakay ng pegasus na iyon sa kalesa, hinimatay ako.

Buti nga at hindi ako nahulog sa ere.

"We'll head to the closest in." sambit ko na kinatango na lamang niya.

Parehas kaming nakacivilian attire dahil kung susuotin namin ang signature cloak ng Veatarts, may posibilidad na may makakita pa sa kung saan kami pupunta.

Itinuro niya sa akin ang malapit na in na sinang—ayunan ko. Papasok na sana kami sa entrance nang may mahagip ang aking mata.

What the héll are they doing here?!

Instead of proceeding to the entrance, hinatak ko si Theo at walang lingon—lingong dumiretso ng lakad hanggang sa makatago sa isang bakanteng eskinita.