"𝗛𝗘𝗟𝗟 𝗦𝗧𝗢𝗡𝗘 𝗔𝗖𝗔𝗗𝗘𝗠𝗬" [COMPLETED]

THIRTY-TWO

𝗖𝗔𝗟𝗟𝗜𝗦𝗧𝗔 𝗽𝗼𝗶𝗻𝘁 𝗼𝗳 𝘃𝗶𝗲𝘄
"𝘍𝘈𝘔𝘐𝘓𝘠"

Naglalakad ako sa may hallway ng makita ko si callista at aiden na masayang naglalakad habang nakatingin sa isat-isa. Agad na kumunot ang noo ko bago tuluyan silang lapitan.

"Looks like you both are now close to each other." I coldly said while staring at callista. Ayuko talagang napapalapit siya sa lalaking 'to. I don't know why basta sobrang sama ng awra nito kahit pa mukha siyang mabait at inosente sa paningin ng iba.

At parang nagkita na kami pero hindi ko lang alam kung kailan at kung saan.

"Alam mo kung bakit kami tumatawa dahil mataas ang nakuha naming grade sa defend namin kanina, At lahat ng 'yon ay dahil kay aiden." Pagpapaliwanag ni callista sa pangyayari.

"Tsk, I don't care lumayo ka nga sa lalaking 'yan!" Pautos kung saad kay callista and she rolled her eyes, Lagi niya 'yang ginagawa sa tuwing naiinis o nagagalit siya sa 'kin. "What's wrong with your eyes? Napuwing kaba?" Tanong ko dito.

"Lagi nalang natin pinagtatalunan si aiden! Nagseselos kaba?" Balik naatanong niya sa 'kin na ikinangisi ko.

"Hell no."

"Ayon pala e," Sigaw nito sa 'kin bago ako hatakin papuntang classroom.

"Hindi mo pa siya gaanong kakilala baka hindi lang natin alam ay masama talaga siyang binabalak." Bahagya siyang napailing bago ako ngitian.

"I know you're so worried about me, But hindi lahat ng tao ay masama kailangan lang natin silang mas makilala pa." Napangiti ako sa sinabi nito. This is the reason why I love her. Shes so intelligent, Beautiful, Kind and worth it.

"Sana nga tama ka." Maikli kung sagot bago umupo. Nagulat ako ng halikan niya ako sa pisngi na ikinatingin ko naman sakanya.

"May exam ngayon, That is your lucky charm." Saad nito. Lagi niya talaga akong binibigyan ng rason para patuloy na mainlove sakanya sa bawat araw na lumilipas, Damn it.

Habang nagsasagot ng exam ko napatingin ako sa prof' namin ng tumayo ito sa harapan ko.

"Why?" Tanong ko dito.

"Pumunta ka ngayon sa my gymnasium at may naghihintay sa 'yo doon." Sabi ng prof namin na ikinataas ko ng kilay. I did'nt expecting anybody na pwedeng makipagkita sa 'kin bukod kay kuya.

Tumingin ako kay callista na ngumiti naman it's mean pumapayag siya kaya agad na akong tumayo at nagsimula ng maglakad papunta do'n.

Pagbukas ko ng gymnasium I stuned when i saw mommy and daddy infront of the door.

"Anong ginagawa niyo rito?" Walang emosyon kung tanong sa kanila pero agad nila akong niyakap.

"Kakalapag lang ng eroplano namin kanina kaya naisip namin na-!" Putol ko kaya natigilan si mommy sa pagsasalita.

"Ano naman?"I said.

It's been a years ng iwan nila kami ni kuya at pinili nila sa ibang bansa, It's all becuase of money. Kaya kahit ngayon hindi ko parin sila magawang patawarin they choose money over thier children.

"Anong ugali 'yan tyler?!" Sigaw ni daddy sa 'kin.

"Honey enough." Saway naman ni mommy sakanya.

"Bakit ano po bang gusto niyong marinig mula sa 'kin? Thank you, Kasi naalala niyo parin ang mga anak na iniwan niyo?" Wala paring emosyon kung sabi habang pinipigilang tumulo ang mga luha ko sa mata.

"T-tyler."

"Alam niyo ba kung anong araw niyo kami iniwan? It's my 7th birthday. Pero ang inaasahan kung mga unang taong babati sa 'kin sa araw na 'yon iniwan na pala kami." Natahimik ang buong paligid ng sabihin ko ang mga salitang 'yon. Parehas silang tahimik at walang kibo.