Justice

7

Lia' Point of View

Bumalik sa normal ang lahat pagkatapos ng nangyari. We just had our lunch that afternoon and nobody dared to say something about that.

It's already evening and I am writing my report about my first two weeks in GKN network. There are so many things happened to me within two weeks in that company. Marami akong nakilalang mga tao na iba iba ang pakikitungo sa akin. Marami na rin naman akong naging mga kaibigan at masaya ako na ang bawat isa sa amin ay nagsisikap para sa gusto namin.

Tulog na si Felix ngayon at malapit ko na rin namang matapos ang report ko. Pero naisipan kong lumabas muna. I think I needed fresh air.

I just want to breathe and walk. Working as a news reporter has never been easy. People always expect new things. But my dream is not ending here. I still want to have my future secured. I need to do my best or else, I can lose everything.

Nagpunta ako sa isang convenient store sa labas ng subdivision namin. I bought myself a beer and a cup of ice cream for Felix. Natigilan ako ng mapansin kung sino ng nasa counter.

Siya ang babaeng nakita ko sa hospital. Hindi ko na iyon pinansin. Naupo ako sa isang bakanteng upuan sa loob ng store. Ininom ko lang ang beer habang nakatingin sa labas.

Nakatulala lang ako ng mapansin ko na may naupo sa harapan ko. Kumunot ang noo ko nang makita kung sino ang nasa harapan ko.

"Sino ka?" tanong ko sa kanya. His cold stares answered my question. "Ah, ikaw si Trevor." sabi ko habang tumatango tango.

They are too identical, Trevor and Travis. I can tell who is who by their actions.

"What do you mean?" he coldly asked.

"Wala lang, bakit ka nga pala nandito? Malapit lang ba dito ang bahay mo?" pag-iiba ko sa usapan.

He just nodded once before he opened the can of the beer on his hand. I wonder why he sat in front of me though there are still vacant seats on the other side of the store. I shrugged my thoughts out.

"Sobrang tahimik mo, buti nakakatiis sayo ang mga kasama mo, 'no?" I carelessly asked.

He just stared at me like he didn't hear me. I sighed before staring at the window, mukhang wala siyang sasabihin sa akin kaya nagpatuloy na lang ako sa pag-inom ng beer hanggang sa maubos ko ito.

Tumayo na rin ako at lumingon sa kanya pero hindi man lang siya tumingin kaya naman nagpatuloy na lang ako sa paglalakad. The ice cream might totally melt kung hindi pa ako uuwi. Hindi na ako nag-abalang magbukas ng flashlight sa cellphone ko habang naglalakad sa madilim na kalsada. Sanay na ako sa mga punding mga bumbilya sa bawat poste. Hindi ko rin alam kung bakit hindi ito binibigyan pansin ng mga in charge, dahil na rin siguro wala namang nagrereklamo. 

Biglang nagring ang cellphone ko kaya tiningnan ko ito. Sino naman kaya ang tatawag sa akin ng ganitong oras? Sinagot ko ang unknown number na tumawag sa cellphone ko dahil baka isa itong emergency. Pero bago ko pa man ito mailapit sa tenga ko, nagulat na lang ako ng may biglang humablot nito mula sa akin!

"Hoy!" sigaw ko sa kumuha ng cellphone ko na tumakbo na palayo. I was about to run after the snatcher when someone run passed me. May isang tao ang mabilis na humabol sa snatcher hanggang sa nacorner siya ng iba pa. Tumakbo ako palapit sa kanila at bago pa man ako makalapit, may sasakyan na tumigil sa tapat nila.

Isinakay nila ang magnanakaw sa sasakyan bago lumapit ang isa sa kanila sa akin.

"Here is your phone," Trevor coldly said while handing me the phone. Kinuha ko kaagad ito at inilagay sa bulsa ko bago magsalita.