Justice

6

Lia's Point of View

What is he doing here? He is even wearing a doctor's gown. Nababaliw na ba siya?

"Kilala mo si Doctor Lirio, Lia?"

Trevor smiled at me as if he is clueless to my reaction.

He is a policeman, that's what he told me before, pero nakasuot siya ng lab gown ngayon? Ano kaya ang nangyayari?

"Trevor, anong ginagawa mo rito?"

He even has a name plate on his uniform. Bigla na lang siyang tumawa dahil sa sinabi ko. which I never expected to ever happen.

"I got it, I know why your reaction is like that. But I'm sorry to say, hindi ako si Trev." he politely said. Kumunot ang noo ko dahil sa sinabi niya. "My name is Travis, and yep, Trevor is my brother. Gwapo ko, 'no?" he added.

I didn't believe in him pero magkaiba ang ugali nila ni Trevor. Trevor I know is cold one, he doesn't smile and talk a lot. Maybe he is telling the truth. Tumango na lang ako bilang pagsang-ayon.

"Ganon ba? Pasensya na, nasaan pala ang anak ko?" pag-iiba ko sa usapan.

Sinamahan kami ng doktor papunta sa bed kung nasaan ang anak ko. Biglang bumalik ang pag-aalala ko ng makita si Felix.

Natutulog siya at mayroong nakakalagay na dextrose sa kanya. Naupo ako sa silya na nasa tabi ng higaan niya.

"Ano ba ang nangyari, Gina?" nagtataka kong tanong.

"Hindi ko rin alam. The kids are having their lunch, then bigla na lang sumakit ang tiyan niya kaya dinala ko na kaagad siya dito. May seminar ang nurse at doctor sa school at malapit lang naman ito sa school kaya dito na kami nagpunta." she explained.

"Based on the test results, meron siyang allergy sa peanuts. It is better kung hindi na siya makakain ng kahit na anong uri ng nuts. Kapag naubos na ang IV, pwede na siyang umalis. Give him enough rest. And Felix is mentally stressed. Hindi normal para sa mga bata na kagaya niya na makaranas ng stress. Kids should be enjoying their childhood, let him enjoy playing. He'll be better, huwag na kayong mag-alala." the doctor said.

Tumango ako bago humiga ng malalim. I held Felix's hand. Hindi ko alam na allergic siya sa peanuts. Stress kaya siya sa pag-aaral? Pero sabi naman ni Gina wala namang nahihirapaan sa mga bata and everyone is happy. Could it be because of me?

I bit my lower lip when I realized that he might be thinking about other people. Maraming tao ang palaging nakabantay sa amin ni Felix, naghihintay na may masabi na kung ano. Minsan pa nga, kahit wala namang kwenta at katotohanan, sinasabi na rin nila.

Ang sabi ni Gina, matalino ang anak ko, naiintindihan na kaya niya ang mga nangyayari? Naiintindihan na kaya ng isip niya ang mga sinasabi ng tao sa paligid namin?

Para akong natauhan ng mapansin na gising na si Felix.

"Mama? Bakit nandito ka po?" tanong niya sa akin.

"Syempre, nag-aalala ako sa'yo. Anong nararamdaman mo?" tanong ko kaagad bago lumingon sa doktor na nandito pa rin sa tabi ni Gina.

Muli akong tumingin kay Felix ng makita na sinubukan niyang maupo. Tinulungan ko siyang maupo at tumabi sa kanya.

"Sorry, mama, sorry po, teacher. Alam ko pong busy kayo--"

I didn't let him finish his talks, I just hugged him tightly.

"Kasalanan ni mama, wala kang kasalanan." I said, making him stop being guilty. Masakit para sa akin na isipin niyang pabigat siya. Kahit hindi niya sabihin, alam kong yon ang iniisip niya. Biglang nagring ang cellphone ko kaya naman bumitaw muna ako kay Felix.