Justice

45

Lia's Point of View

I entered the huge mansion I had been once. Ngayon ko mas nabigyan ng impresyon ang ganda ng lugar.

Parang nung unang beses akong pumunta dito, puro hiya at awkwardness lang ang nararamdaman ko. Pero ngayon, nakita ko kung gaano kaganda at ka-powerful ang gusali na ito.

Napatigil ako sa harap ng isang malaking family picture at nakuha ng isang binatilyo ang atensyon ko. Bumilis ang tibok ng puso ko ng maisip kung sino yon.

"Ma'am." tawag sa akin ng isang maid na hindi ko nagawang pansinin.

Naglakad ako palapit sa painting at mas tinitigan ang lalaking ito. Ngayon ako mas nakasigurado na siya nga ang nasa malaking portrait.

Ang papa ni Felix.

Dito nakatira ang papa ni Felix. Si Director Gab ba ang lalaking ito?

"Ma'am, bakit po kayo nakatingin sa picture ni Young Master Trevor? Kilala niyo po ba siya?"

Natigilan ako sa sinabi ng babae sa likuran ko. Tama ba ang pangalan na narinig ko? Isang Trevor lang kaya ang nasa isisp namin?

Imposible. Hindi pwedeng si Trevor ang lalaking ito.

I tried to stop assuming things but everything leads back to him.

Is he really the guy in the portrait in front of me? He never mentioned anything about this, about his family, about who he is. How can I be so clueless about him?

A few tears fell from my eyes.

Trevor saw the photo of Felix's father in my wallet before. Why didn't he just confronted me? He even lied that he didn't know who the boy in the picture is.

Trevor lied to me. If this isn't him, it could be Travis.

I wiped my tears before I continued walking. I saw the chairwoman of GKN sitting on a huge throne at the end of the hall room. She looks like she has been waiting for me since then.

She cheerfully stand up and walked towards me.

"Your son is a genius, Miss Constancia." she started, " He can solve a rubik's cube I don't even know. Bibo siya at magalang. For a single mom like your age, I can say that you raised him well." she added.

Biglang kumunot ang noo ko. Ano ba ang gusto niyang sabihin?

"Nasan po ang anak ko?" diretso kong tanong sa kanya.

"Someone named Gina came here to take him." she answered.

Nakahinga ako ng maluwag dahil sa sinabi niya. She did something I didn't expect coming from her.

She hugs me. It didn't last for few seconds as she speak again.

"I told you, isa rin akong ina kaya alam ko ang pakiramdam na mahirapan ang sarili nating anak. About sa restaurant, I was worried. I really didn't even know na allergic sa peanut si Felix. I just thought maybe he would want some chocolate. And I'm sorry, I thought makakatulong pera sa inyo ng anak mo kung bibigyan ko kayo ng pera. But I was wrong." she sincerely said.

I don't know why she is saying this out of the blue. But I am glad, this is a good heart to heart talk I wanted from her.

"I actually envy you a lot for you raised your son well while I was too young to understand how to even take care of my own children. I didn't have the chance to learn how to be a mom. So I did it the wrong way." she tearfully said. "You deserve to be happy, Miss Constancia. I will not interrupt you as a GKN news reporter so you can get back. Ako na ang bahala sa head director. You did great." she said before she smiled.

Ngumiti rin ako bago magpasalamat sa kanya.

Umalis na ako sa mansion na maraming iniisip. Habang naglalakad, tumunog ang cellphone ko at nakitang si Trevor ang tumatawag kaya naman natigilan ako.

I decided not to answer his call.

Hindi pa rin ako sigurado sa maraming bagay. Naguguluhan pa rin ako sa pagkatao niya na hindi ko man lang inalam.

The picture on the mansion could be Trevor or Travis. Kung iisang Trevor nga lang ang nasa isip namin ng babae kanina, ibig sabihin, alam na niya na si Travis ang ama ni Felix.

Kaya pala ilang beses niyang tinanong kung ano ang nararamdaman ko para sa ama ng anak ko. Hindi ko siya masagot dahil hindi ko naman kilala kung sino ang taong yon.

I sighed.

Why do I feel pain because of him? Para akong baliw na nasasaktan dahil nagsinungaling siya. This shouldn't be a big deal to me but it is.

Ilang minuto ang lumipas bago ako makarating sa sakayan ng bus.

I tried to ignore everyone who has been looking at me and talking about me. I just want a peaceful night.

I drop off in front of the most expensive condo building in the city. I wear my cap and walk with my head hang low. I went to the elevator and luckily, no one came with me.

Mabilis akong nakarating sa floor na pupuntahan ko. I just hope that they didn't terminated my unit.

I lived here when I was a high shool. My mother gave me my first condo unit at my fifteenth birthday gift. But I haven't been here for a long time.

Hindi ko alam kung binago na ba nila ang pin sa unit ko o ibinenta na lang sa iba.

But I am still wondering if I can stay here for few days. Even just until I get myself back to normal and find another place to live in.

Nakayukong tumigil ako sa harap ng pinto ng unit ko. I swiped my hands on the pincode door lock. I sighed before I entered the pin I remembered.

Kumunot ang noo ko dahil nag-error ito. Bakit ganon?

Hindi ako nawalan ng pag-asa at muling inilagay ang pin code.

"Excuse me?'

Natigilan ako nang narinig ko ang boses ng isang matanda.

"Ano po ang ginagawa niyo? Baka ma-lock po ang unit kapag naka-ilang mali kayo, tumawag na lang po kayo sa security service." sabi niya sa akin.

Hindi ako humarap sa kanya. Ayokong may makakita sa akin dito.

"Ako na ang bahala dito." a familiar cold voice interrupted.

Natigilan ako bigla, bakit nandito siya? Sinundan na naman ba niya ako? I bit my lower lip because of his presence. Should I run now? I just don't want to face him now.

"What do you need from my unit?" Trevor coldly asked.

Nagtaka ako sa sinabi niya. Unit niya? Siya na ba ang bagong nakatira sa unit ko?

Hindi ko napansin na nandito pala kami kanina lang, sa sobrang preoccupied ako kanina. Nag-angat ako ng tingin sa tabi ng pinto at natigilan ng makita na maling unit number ang nasa harapan ko.

Nakayukong umalis ako at pumunta sa katapat na unit. I entered my pin code and smiled when the locked opened.

Hindi ko na pinasin si Trevor at pumasok na kaagad sa loob. Huminga ako ng malalim pagkapasok. 

Kung ganon, magiging kapitbahay ko si Trevor?

Nakakainis naman.

Inalis ko siya sa isip ko at pinagmasdan ang unit ko. Wala halos nagbago sa loob pero sobrang linis dito. Nakabukas din ang lahat ng ilaw at para bang may nakatira dito habang wala ako.

Nag-ikot-ikot ako at nakita na kompleto pa ang lahat ng gamit dito. Meron ding mga damit sa kwarto, meron para sa akin at para kay Felix, pagkain sa refridgerator at mga groceries sa cabinet. Siguradong si mommy at daddy ang nagpanatili nitong maayos habang wala ako.

It is as if they are expeting me to come and stay here like I did. Sa ngayon, dito na muna ako. But I don't know how long I can keep this from Trevor. Siguradong malalaman niya kaagad.

Bahala na. Ang mahalaga, magiging maayos din ang lahat.

*** 

resacoya

*** 

Happy reading!
6182