Justice

36

Lia's Point of View

Hindi talaga ako mapakali.

May mali sa ikinikilos ni Trevor pero hindi ko maintindihan kung bakit hindi ako nagsasalita. Walang kahit na anong lumabas sa bibig ko at para bang ayoko siyang abalahin.

Ilang minuto ang tahimik na lumipas. Hindi na ako pamilyar sa lugar kung nasaan kami. Nagugutom na rin ako pero hindi ko man lang masabi sa kanya.

Biglang tumunog ang cellphone ko at sinagot ko kaagad ito nang hindi na tinitingnan kung sino ang timatawag. Ayokong madistract siya dahil sa akin kaya hininaan ko lang ang boses ko.

"Hello?" halos bulong ko na sa nasa kabilang linya.

'Aaatteeeeeee!!!'

Bahagya kong inilayo ang cellphone mula sa tainga ko. Ano kaya ang kailangan ng kapatid ko?

"Anong sasabihin mo?"

'Bakit ka nagresssiiigggnnnnn?' parang batang nagtatampo at naiinis niyang tanong.

"Busy ako." sabi ko bago ibaba ang tawag. Pinatay ko na ito para lang hindi na niya ako kulitin pa.

Habang lumilipas ang bawat segundo, mas lalo ko lang naiisip ang gutom ko. Wala man lang akong tinapay o biscuit sa bag.

"Sorry."

Napalingon kaagad ako kay Trevor nang narinig ko ang sinabi niya. Ano kaya ang ibig niyang sabihin?

"May malapit na restaurant dito, maglunch na muna tayo." seryosong sabi niya bago sandaling tumingin sa akin.

Pano niya nalaman na gutom na ako? Hindi na ako nagsalita hanggang sa itigil na nga niya ang sasakyan.

Huminga ako ng malalim bago hawakan ang braso ni Trevor. Lumingon kaagad siya sa akin.

"Ano'ng problema? Wag mong sabihing wala, hindi ako maniniwala. Sino ba ang kinausap mo? Bakit sobrang tahimik mo ngayon? May maitutulong ba ako sayo?" dire-diretso kong tanong.

"It's about my family, Malia. And sorry, I don't think I am ready to share it. Not now. Sorry." he said, bit sad and guilty.

Bigla akong nailang dahil sa sinabi niya. Tinanggal ko ang kamay ko sa braso niya.

"Sorry din, magiging maayos din ang lahat, Trevor. Kaya wag ka na mag-alala dahil nagugutom na talaga ako."

He chuckles that lighten up our mood. Bumaba kami sa sasakyan at pumasok sa restaurant.

Hindi ganon karami ang tao at halos mga staffs lang ang nandito. Pero lahat sila ay nakatingin sa akin kaya naman nailang ako bigla.

Ganon pa man, sumunod lang ako kay Trevor. Nakayuko lang ako habang naglalakad para hindi ko na makita ang mga tingin ng iba.

Trevor pulled a chair for me to sit on but I ignored him and sit on the chair across him. I know he senses that I am not comfortable here.

Naupo na rin siya at tumawag ng isang waiter na kaagad namang lumapit sa amin. Ibinigay niya ang menu sa amin ni Trevor.

"Anong gusto mong kainin?"

"Ito na lang." sabi ko bago ituro ang unang dish na nakita ko sa menu.

Naghintay kami ng ilang minuto bago dumating ang pagkain. Tahimik akong kumain dahil gutom na talaga ako.

Hindi ko na pinatagal ang pagkain ko, gusto ko na kasing umalis. Trevor can feel it, too.

I am almost done with my food when someone approached me.

"Excuse me? Ikaw ba si Miss Malia Constancia?" a guy shyly asked.

Naiilang na ngumiti ako bago tumango. I saw how his face sparkled. I didn't understand why he suddenly smiles like a happy man.

"Talaga? Sabi ko na, ikaw yan. Pwede po ba akong magpapicture? Fan na fan niyo ako!!"

Sandali akong natigilan dahil sa sinabi niya. Fan? Hindi naman ako celebrity para magkaroon ng fan na kagaya niya. Pero masaya sa pakiramdam na makita ang ngiti sa mukha niya.

Hindi pa ako nakakasagot nang maglabas siya ng camera at hindi ko na rin naisip kung ano ang hitsura ko sa litrato. May ilan pang mga tao sa restaurant ang lumapit sa akin bago kami makaalis ni Trevor.

Hindi talaga ako makapaniwala.
Meron pa rin naman palang mga sincere na tao ang iba ang iniisip tungkol sa akin.

"I'm glad you are happy." Trevor said while driving.

"Hindi ko nga rin inasahan yung kanina. Ang astig, diba? Ang cool talaga non. Siguradong matutuwa ang anak ko kapag nalaman niya." nakangiti kong sabi.

Hindi ko kailangang isipin ang mga taong mananakit sa akin.

Siguro, tama si Director Gab. Dapat kong ituloy ito. Kailangan ko na lang mag-ingat at mas matutukan pa ang anak ko.

Dahil sa mga oras na ito, si Felix lang ang inaalala ko.

Wala naman akong pakialam kung mapahiya ako sa iba. Wala akong pakialam sa iniisip nilang sobrang babaw. Wala akong pakialam kung hindi nila ako tanggap. Wala naman silang alam.

Pero sa tuwing iniisip ko na madadamay si Felix, nasasaktan ako. Kailangan kong iwasan na madamay o mapahamak siya kahit na isakripisyo ko pa ang sarili kong kaligayahan.

***

Trevor's Point of View

It is very late in the afternoon when we arrived at the town where I had my duties to fulfill.

Malia seemed clueless when she saw a wide mudflat and farm. I removed my seatbelt before I speak.

"I am going to the district station. You can wander around, hindi naman ako magtatagal sa station."

"Bakit hindi mo ako isasama? Dinala mo ako dito para iwan mag-isa?" she asked, disbelieving.

"That's not it. This place is a great chance for you to relax, Malia."

"Tsh, ewan ko sayo. Tawagan mo ako kapag uuwi na, dyan ka na." she said before she get off the car.

I sighed when I saw her getting away from my sight. This is not what I expected to happen. But this is better.

I went to the house of the old man who worked for my family few years ago.

I lied to Malia when I said that a district station asked for our help. I came here for my personal reason.

I want to ask for a witness when I start ruining them. Ruin the people who ruined me from the first place. I was about to get off the car when my phone suddenly rings.

"Oh?" I coldly said to Travis.

'Bro, nasaan ka ba? I'm going to the hospital, I haven't seen you--'

"What's the catch?" I coldly cut him off. I know he won't call just to say good bye to me. He doesn't intentionally do this.

'Oh, ho-ho! You know me, Trev.' he joyfully said. 'Do you remember my ex? Si Cath?  She's back, dude! She is a multi-millionaire hot model from--'

"Did you just call me for that? I am not interested, bastard." I madly said before I turn off my phone.

How can he remember other woman but Malia? How can he forget her?

I know the woman he is talking about. Way back high school, I met her once. But he never talked about Malia.

What is the matter?

Something seemed wrong.

It seems like they were strangers in the hospital yesterday.

It is like he doesn't really know her. But Malia is sure that the guy in the photo is the father of her son. But one piece of the puzzle is missing. And I have no idea about it. Should I directly confront Malia?

I think I should start to look for the best time to talk about this with Malia.

This is one of the hardest case I had ever encountered so far.

***

resacoya

***

Happy reading!