Justice

22

Trevor's Point of View

Malala na talaga ako.

I never thought that I will fall for Malia. This is not me anymore. I changed a lot because of her, whenever I am with her.

I honestly hesitated to get along with her because she already had a son. I felt like she isn't deserving of me at all.

But that did not let me sleep for days. Until I just realized how special she is to me.

She is the person who wanted to be my friend. And that is something I never expected from anybody.

I even cheated on my own mind as I looked at her on tv news almost everyday. 

Until Travis told me that this might be love sickness.

I kept her as close friend, knowing that she might have a husband or what. Which is a really hurtful truth for me. But I really wanted to be with her despite of anything against us.

Until she told me that her son's father is out of nowhere. I felt like I had a chance to continue liking her.

I am really happy everytime I see her and spent even just a little time with her. No matter who she is, or what she had been through. I really liked her.

"Thank you, sir." Malia's son said to me after I lay her down the bed.

"Aalis na ako, i-lock mo ang pinto ng bahay niyo." bilin ko sa bata.

"Gusto mo ba ng kape?" alok niya sa akin.

Napangiti ako dahil sa tanong niya. I squat down and messed his hair.

"Marunong ka bang magtimpla ng kape?" tanong ko sa kanya. He shook his head as answer. Tumayo ako ng maayos bago muling magsalita.

"Matulog ka na rin, ako na ang magla-lock ng pinto." I casually said. Bago pa man ako makatalikod sa bata, naramdaman ko na lang na hawak na niya ang kamay ko.

"Pwede bang basahan mo ako ng bed time story?" he asked. "Dinala mo ang mama ko dito na tulog na siya kaya walang magbabasa para sakin." paliwanag niya.

I sighed before I nodded. Hinila niya ako papunta sa kabilang kwarto. I took the book on the shelf and read the short story to him.

He is almost asleep when I stood up. Lumabas na ako sa kwarto at inayos ang double locked door bago umalis.

I drove back to my unit. My brother is not here because he is still on night shift until next week.

I took a shower before I prepare for my dinner. This was supposedly with Malia, but beer is available on the fridge that's why that was what I brought before taking her to the cliff.

I am really sick. And Malia Constancia made me this sick.

***

Lia's Point of View

Three whole days passed.

And ako? Nganga.

Wala na ni isa pa man sa kahit na sinong directors o producers ang sinubukang kuhanin ako sa program nila.

Si Aya na lang at si Red ang kumakausap sa akin dito sa newbies section.

Anong isusulat ko sa report ko?

May meeting na ulit bukas para sa assignments at wala man lang akong maisulat sa report ko.

Nandito kaming pito sa newbies section ngayon. Busy ang lahat maliban sa akin. Magkakaroon ng munting selebrasyon sa mansion ng head director bukas para sa anniversary celebration ng GKN news network.

"Ate Malia," tawag sa akin ni Aya na nasa tabi ko. "Kung wala kang gagawin mamaya, bumili tayo ng dress na isusuot bukas sa party." masaya niyang yaya sa akin.

Sasagot pa lang sana ako pero nagsalita na kaagad si Aliza mula sa pwesto niya.

"Bakit pa? Hindi naman siya invited." maarte niyang sabi habang nakaharap sa computer niya.

"Ate Aliza, wag ka naman ganyan." malungkot na sabi ni Aya na nakapagpakunot ng noo ko.

"Ate?" nagtatakang tanong ko kay Aya.

Mukhang magkasing edad lang silang dalawa, ngayon ko lang din narinig na tawagin niyang ate si Aliza.Bigla tuloy akong na-curious.

Nag-iwas ng tingin si Aya at tila ba bigla siyang nailang.

"Ah, kasi Ate Malia. Haha. Hindi ko ba nasabi?" she apologetically smiled. My forehead creased in her sudden actions. "Magkapatid kami ni Ate Aliza." she whispered.

Nanlaki ang mga mata ko dahil sa inamin niya. Magkapatid sila?

Hindi ko napansin!

Hindi rin naman kasi halata, hindi sila magkamukha. Though pareho silang sobrang photogenic. Pero kahit na, ang layo talaga...

Magsasalita sana ako pero may biglang dumating na producer. Ibinalik ko na lang ang tingin ko sa laptop at nagsimulang magbrowse. Alam kong hindi para sa akin ang offer na yan, kagaya lang ng mga nakaraang araw.

"Miss Constancia?"

Natigilan ako nang marinig ko ang boses ng producer na dumating. Dahan-dahan akong nag-angat ng tingin at napansin na lahat sila ay nakatingin sa akin. Napalunok ako bago humarap sa producer.

"Good afternoon," nakangiting bati ko sa producer na hindi man lang magawang tumingin ng diretso sa akin.

"Ah, Miss Constancia. May offer po sana kami sa inyo. Bukas ng hapon po ang screening. Isa po itong live show at naipadala na namin sa email niyo ang detalye." nakayuko niyang sabi.

Biglang kumunot ang noo ko dahil sa pagiging weird niya. Wala pa akong nakitang producer na kagaya niya kahit isang beses. Hindi normal para sa akin na makita siya na hindi confident sa ginagawa niya.

Siguradong may mali, alam kong may problema sa nangyayari.

"Kung tatanggapin niyo ng offer namin, Miss Constancia, pumunta na lang po kayo sa third floor dahil doon po gaganapin ang shooting bukas. Salamat po." nakayuko pa ring sabi niya bago tumalikod.

"Tungkol saan ang tv program?" I seriously asked just even before he left.

Humarap ulit siya sa akin bago magsalita.

"Ahm, tungkol po sa... tungkol sa..."

I knew it. It has something to do with my issue. Hindi siya confident dahil alam niya na parang sobrang laking kabastusan nito sa akin.

"Tungkol po sa teenage pregnancy awareness, Miss Constancia---"

Hindi ko na narinig ang sumunod pa niyang sinabi dahil napuno ng tawanan ang buong paligid. Huminga ako ng malalim para magpigil.

I felt Aya's hand held my arm. I tried to smile to let her know that I am fine. Pero sa totoo lang, nanliliit na ako sa kinauupuan ko.

Balang araw, magiging mga magulang din sila. Don lang nila malalaman kung ako ang pakiramdam na pagtawanan ka dahil hinuhusgahan ka o nanghihinayang sila na para bang buhay nila ang buhay mo.

Pero para sa akin, hindi ito isang bagay na dapat pinagtatawanan. Walang nakakatawa dito dahil blessing ito.

At isa pa, wala naman silang alam. Those who laugh hard really knows nothing. Mas dapat kong bigyang pansin ang trabaho ko kaysa patulan pa sila isa-isa.

Hindi sayang ang pagiging isang ina.

Hindi sayang ang pagsasakripisyo ng isang ina.

Hindi sayang ang pagmamahal ng isang ina.

Hindi ito nakakatawa.

***
resacoya
***
Happy reading!